Vous avez une passion pour la photographie, mais vous ne savez pas quelle direction vous souhaitez prendre avec elle? Voulez-vous partager votre travail avec le grand public, pouvez-vous utiliser quelques conseils de pose ou cherchez-vous simplement un beau photographe de mariage? Nous avons visité la Canon Expo à Paris, une exposition qui explore les limites de la photographie, et sommes tombés sur trois jeunes professionnels. Bien sûr, nous leur avons également demandé les vêtements du même corps! Découvrez leurs trucs et astuces ici:
Hoe ben je in dit vak gerold? Het was nooit echt mijn bedoeling om „fotograaf” te worden, maar gaandeweg is mijn interesse in fotografie ook echt mijn job geworden. Ik ben eigenlijk een autodidact en ben begonnen door tutorials op Youtube te bekijken -online kan je echt àlles leren!- en kleine shoots op te zetten voor en met mijn vrienden. Voor ik het wist, werd ik gecontacteerd om links en rechts in te vallen bij betalende opdrachtjes en zo heb ik langzaam maar zeker mijn netwerk uitgebouwd. Plots was mijn passie mijn beroep geworden. Ik doe het nu sinds vier jaar en het loopt echt vlot.
Wat fotografeer je het liefst? Mensen, portretten zijn echt mijn ding. De natuur, gebouwen, dieren: ze zijn mooi, maar voldoen voor mij niet. Ik heb nood aan een mens, een verhaal, of toch tenminste een hint daarvan.
Veel mensen hebben het juist moeilijk met het maken van een goed portret. Heb je tips? Maak de juiste selectie! Desnoods neem je 300 foto’s, het is belangrijk één beeld uit een goede collectie te kunnen kiezen. Hoe meer foto’s, hoe meer je subject ook op zijn gemak zal zijn. De selectie achteraf hangt af van je kwaliteit als fotograaf. Wat is dé goede foto? Die met de juiste expressie, waarop de persoon er het beste uitkomt én die een zweem „cinema” in zich draagt. Mensen moeten zich afvragen wat het verhaal achter die foto is.
Welk soort opdrachten krijg je vooral? Trouwfeesten fotograferen. Veel mensen denken dat dat heel saai is, maar ik vind juist dat het de routine doorbreekt. Ik krijg veel opdrachten in het buitenland -vooral op zonnige plekken, mensen willen nu eenmaal in de zon trouwen- en dus kan ik veel reizen, nieuwe plekken ontdekken en kom ik vooral steeds opnieuw in magische settings terecht. Het is ook een leuke manier om nieuwe mensen te leren kennen én steeds opnieuw een uitdaging om mooie en originele beelden te maken.
Trouwfoto’s zijn al snel melig… Hoe vermijd je dat? De klassieke, verstrengelde pose is inderdaad voorbijgestreefd. Probeer origineel te zijn: denk filmscène of -poster. Ik probeer altijd een vleugje cinema toe te voegen aan mijn werk, een soort van verhaal te laten uitschijnen. Huwende koppels zijn vaak ook wat nerveus, zorg dus als fotograaf dat ze ontspannen, geef ze desnoods enkele glaasjes champagne, laat ze gek en spontaan doen, maat ze bewegen, stel ideeën voor. Pas op: als fotograaf heb je de leiding, maar je moet ze ook niet forceren in een bepaalde mise-en-scène, uiteindelijk weten zij het beste wat bij hen past.
Hoe voelt het om je eigen werk te zien? Goed en niet goed. Soms bekijk ik mijn oudere werk en voelt het net als een foto van jezelf vijf jaar geleden onder ogen te krijgen: „wàt had ik aan?!” Datzelfde geldt voor mijn foto’s, dan vraag ik me af wat me bezielde om een bepaalde setting of belichting te kiezen. Anderzijds toont het je ook hoe je bent geëvolueerd en dat is goed. Je bent je altijd aan het ontwikkelen en moet het steeds beter willen doen, dat is normaal. Het zou zorgwekkend zijn als ik tevreden was over mijn oude werk…
Wat is je het meeste bijgebleven van de Canon Expo? Canon Expo? Ik heb heel echt heel veel indrukken opgedaan! Je beseft dat fotoafdeling van Canon echt maar het tipje van de ijsberg is. Het is heel technologisch, bijna science fiction, wat ze doen met medische camera’s, bewakingsmateriaal, etc. Is echt zoveel meer dan foto alleen, ik was erg onder de indruk en voelde me geprivilegieerd dat ik erbij kon zijn -de expo vind maar eens om de vijf jaar plaats. Ik denk trouwens dat dit soort technologieën binnenkort deel gaan uitmaken van ons dagelijkse leven, veel meer en veel sneller dan we denken!
Welk toestel zou je zo mee naar huis nemen? De Canon G9X: een minuscuul, maar extreem efficiënt apparaatje. Beginnelingen maken van de denkfout van „hoe groter de camera, hoe beter”, maar je hoeft echt geen bazooka mee te sleuren om leuke beelden te schieten. Dit kleine toestel kan zelfs in je broekzak en geeft echt goede kwaliteit.
Heb je nog tips voor beginnende fotografen? Tip? Twijfel niet om je te lanceren in dit vak, het is écht een mooi beroep en een paspoort naar het buitenland en naar nieuwe ervaringen. Houd altijd je camera bij en shoot zoveel mogelijk: vrienden, buitenscènes, auto’s,… -ook al is het slecht weer. Het is ook belangrijk je werk te promoten op social media. Flickr, Instagram en Facebook zorgen ervoor dat je snel een netwerk kan uitbouwen.
Hoe ben jij fotograaf geworden? Tegen alle verwachtingen in! Ik was eigenlijk bezig met een studie kinesitherapie, maar bleef al die tijd gepassioneerd door fotografie. Ik nam heel wat beelden in mijn vrije tijd en kreeg daar via sociale media goede reacties op. Een klein jaar geleden besloot ik dan maar de sprong te wagen en ervoor te gaan. Ik heb mijn studies opgegeven en volg nu een cursus fotografie, al doe ik dat enkel en alleen voor mijn CV. Je kan dit vak niet leren in een klas, maar doet al je kennis op in het terrein.
Je bent voor het eerst in Parijs, hoe voelt dat? Als een enorme boost! Parijs is een verademing na Brussel, al ben ik sowieso fan van alle steden: straatjes, hoeken, gebouwen,…; je raakt maar nooit uit-verkend.
En wat vond je van de Canon Expo? In-druk-wekkend! Fotografie is een heel klein gegeven in vergelijking met de rest. Het is ongelooflijk wat voor technologie ze bij Canon in handen hebben: telescopen, ruimtecamera’s, medische beeldvorming. Vooral dat laatste is verbluffend: met één kleine camera kan je de hele binnenkant van je lichaam fotograferen! Je verwacht gigantische scanmachines, maar that’s it…
Wat is je specialisatie? Ik hou vooral van portretten, het overbrengen van emoties. Daarnaast werk ik vaak als eventfotograaf. Huwelijken vind ik vreemd genoeg super, ook al zei iedereen dat ik dat stom en melig zou vinden. Er zijn zoveel emoties op een bruiloft en dat trekt me echt aan. Je werkt in een feestelijke context, met mensen die allerlei gevoelens doormaken en dat is ongelooflijk mooi en interessant voor een fotograaf.
Hoe vermijd je melige trouwfoto’s? Ik werk puur op gevoel en denk op voorhand niet teveel na over concepten en poses. Gestolen momentjes die pure emoties blootleggen, zijn voor mij het allermooiste, maar dat kan je niet in scène zetten. Eigenlijk ben ik een onzichtbare fotograaf en probeer ik me die dag zo discreet mogelijk op te stellen, mensen moeten vooral vergeten dat ik er ben. Dat is best sportief, want tegelijk lig je constant op de loer voor een goede shot. Soms maak ik zelfs een geluidje om plots de aandacht van het koppel te trekken en hen zo op in hun meest spontane doen vast te leggen.
Ben je zelf op je gemak voor de lens? Ja, en dat is heel belangrijk voor een fotograaf. Ik poseerde vroeger soms voor vrienden en dat gaf me veel inzicht over hoe je een persoon moet leiden tijdens een shoot, hoe die zich voelt, enzovoort.
Welke platformen zijn interessant voor jonge fotografen? Dat evolueert constant. Vroeger vond ik Facebook heel goed, maar tegenwoordig geldt daar een nieuwe regelgeving die je visibiliteit en zo beperkt. Instagram vind ik top -het draait ook allemaal puur om het grafische en visuele- en de laatste tijd ben ik geïntrigeerd door Snapchat. Dat laatste is meer om je job „achter de schermen” te delen, tonen hoe je werkt en je persoonlijkheid uit te drukken, maar ik denk dat zoiets tegenwoordig belangrijk is
Wat is de irritantste vraag die je aan fotograaf kan stellen? Of je, mits je dezelfde camera koopt, net hetzelfde beeld zal kunnen schieten. Natuurlijk is dat niet zo: je moet zelf een invalshoek bepalen, de belichting instellen, en zoveel meer! Soms wordt de inbreng van de fotograaf zelf nogal onderschat…
GABRIELLE LELIEVRE
Wat vond je het leukste aan de Canon Expo? Ik heb een augmented reality helm uitgeprobeerd: je zet het op en plots lijkt het of je in een auto zit, echt heel overtuigend! Dat boeit me, want het tilt fotografie naar een hoger niveau. Er waren ook camera’s met een soort van night vision technologie, waardoor je prachtige foto’s in het donker kan nemen. Dat laatste is voor mij heel interessant, aangezien ik veel opdrachten in het nachtleven heb.
Dus je bent meestal te gast op feesten? Ja, alhoewel je die „gast” mag schrappen. Voor mij is het puur werk, maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht helemaal niet saai. Ik vind het spannend om op de loer te liggen, wachtende op die ene goede foto. Het is een uitdaging om de klassieke eventfotografie een meer artistieke wending te geven: je hebt een foto van mensen aan tafel en dan heb je een foto van mensen aan tafel… Ik moet me zo onzichtbaar mogelijk maken om dat effect te bekomen, ben bijna op jacht. Als de gasten door hebben dat je hen fotografeert, verlies je de spontaneïteit.
Blijven bepaalde events je achteraf bij? Natuurlijk, de feesten die echt goed versierd zijn, met een heel decor en prachtige belichting. Ik ben dol op filmmakers als Stanley Kubrick en Xavier Dolan: hun werk ik erg visueel en bevat altijd een goede dosis suspense. Die mysterieuze sfeer spreekt me aan en kan je beter creëeren als het decor al meezit. Het overkomt me vaak dat ik op zo’n momenten echt een verhaal bedenk bij de mensen die ik fotografeer. In die mate zelfs dat ik achteraf soms teleurgesteld ben als ik ze in volle dag, niet opgemaakt en zonder indrukwekkende avondkledij zie… De magie is dan een beetje weg, maar in mijn foto’s blijft die bestaan. Mijn doel is dus echt om te evolueren in de event fotografie en meer op dit soort „totaalfeesten” te kunnen werken. Mijn cliënteel is momenteel erg jong, maar ik denk dat we beiden in die richting kunnen evolueren.
Nog toekomstplannen? Naast de events, wil ik ook mijn meer creatieve kant ontwikkelen en meer „fashion” gericht werken. Het werk van David LaChapelle spreekt me bijvoorbeeld heel erg aan en ik wil net als hem een model kunnen regisseren in een door mij bepaald decor, een mise-en-scène bepalen en zo echt mijn eigen verhaal scheppen.
Wat is de irritantste vraag die je als fotograaf krijgt? „Waarom duurt het zo lang?” Mensen beseffen niet dat je tijd nodig hebt voor kwaliteit en dat ik 24u na de feiten geen volledige reportage kan indienen. Het nawerk is minstens even belangrijk als je prestatie tijdens een event, maar daar is niet altijd evenveel begrip voor.
Quel appareil avez-vous actuellement dans votre poche? Comme David, je me promène avec le Canon G9X. C'est un appareil sympa car on peut aller dans tous les sens avec lui: on peut l'utiliser tel quel, ou y fixer un objectif beaucoup plus grand, c'est un appareil photo très polyvalent.
