Hoe ben jij fotograaf geworden? Tegen alle verwachtingen in! Ik was eigenlijk bezig met een studie kinesitherapie, maar bleef al die tijd gepassioneerd door fotografie. Ik nam heel wat beelden in mijn vrije tijd en kreeg daar via sociale media goede reacties op. Een klein jaar geleden besloot ik dan maar de sprong te wagen en ervoor te gaan. Ik heb mijn studies opgegeven en volg nu een cursus fotografie, al doe ik dat enkel en alleen voor mijn CV. Je kan dit vak niet leren in een klas, maar doet al je kennis op in het terrein.
Je bent voor het eerst in Parijs, hoe voelt dat? Als een enorme boost! Parijs is een verademing na Brussel, al ben ik sowieso fan van alle steden: straatjes, hoeken, gebouwen,…; je raakt maar nooit uit-verkend.
En wat vond je van de Canon Expo? In-druk-wekkend! Fotografie is een heel klein gegeven in vergelijking met de rest. Het is ongelooflijk wat voor technologie ze bij Canon in handen hebben: telescopen, ruimtecamera’s, medische beeldvorming. Vooral dat laatste is verbluffend: met één kleine camera kan je de hele binnenkant van je lichaam fotograferen! Je verwacht gigantische scanmachines, maar that’s it…
Wat is je specialisatie? Ik hou vooral van portretten, het overbrengen van emoties. Daarnaast werk ik vaak als eventfotograaf. Huwelijken vind ik vreemd genoeg super, ook al zei iedereen dat ik dat stom en melig zou vinden. Er zijn zoveel emoties op een bruiloft en dat trekt me echt aan. Je werkt in een feestelijke context, met mensen die allerlei gevoelens doormaken en dat is ongelooflijk mooi en interessant voor een fotograaf.
Hoe vermijd je melige trouwfoto’s? Ik werk puur op gevoel en denk op voorhand niet teveel na over concepten en poses. Gestolen momentjes die pure emoties blootleggen, zijn voor mij het allermooiste, maar dat kan je niet in scène zetten. Eigenlijk ben ik een onzichtbare fotograaf en probeer ik me die dag zo discreet mogelijk op te stellen, mensen moeten vooral vergeten dat ik er ben. Dat is best sportief, want tegelijk lig je constant op de loer voor een goede shot. Soms maak ik zelfs een geluidje om plots de aandacht van het koppel te trekken en hen zo op in hun meest spontane doen vast te leggen.
Ben je zelf op je gemak voor de lens? Ja, en dat is heel belangrijk voor een fotograaf. Ik poseerde vroeger soms voor vrienden en dat gaf me veel inzicht over hoe je een persoon moet leiden tijdens een shoot, hoe die zich voelt, enzovoort.
Welke platformen zijn interessant voor jonge fotografen? Dat evolueert constant. Vroeger vond ik Facebook heel goed, maar tegenwoordig geldt daar een nieuwe regelgeving die je visibiliteit en zo beperkt. Instagram vind ik top -het draait ook allemaal puur om het grafische en visuele- en de laatste tijd ben ik geïntrigeerd door Snapchat. Dat laatste is meer om je job „achter de schermen” te delen, tonen hoe je werkt en je persoonlijkheid uit te drukken, maar ik denk dat zoiets tegenwoordig belangrijk is
Wat is de irritantste vraag die je aan fotograaf kan stellen? Of je, mits je dezelfde camera koopt, net hetzelfde beeld zal kunnen schieten. Natuurlijk is dat niet zo: je moet zelf een invalshoek bepalen, de belichting instellen, en zoveel meer! Soms wordt de inbreng van de fotograaf zelf nogal onderschat…
