GABRIELLE LELIEVRE
Wat vond je het leukste aan de Canon Expo? Ik heb een augmented reality helm uitgeprobeerd: je zet het op en plots lijkt het of je in een auto zit, echt heel overtuigend! Dat boeit me, want het tilt fotografie naar een hoger niveau. Er waren ook camera’s met een soort van night vision technologie, waardoor je prachtige foto’s in het donker kan nemen. Dat laatste is voor mij heel interessant, aangezien ik veel opdrachten in het nachtleven heb.
Dus je bent meestal te gast op feesten? Ja, alhoewel je die „gast” mag schrappen. Voor mij is het puur werk, maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht helemaal niet saai. Ik vind het spannend om op de loer te liggen, wachtende op die ene goede foto. Het is een uitdaging om de klassieke eventfotografie een meer artistieke wending te geven: je hebt een foto van mensen aan tafel en dan heb je een foto van mensen aan tafel… Ik moet me zo onzichtbaar mogelijk maken om dat effect te bekomen, ben bijna op jacht. Als de gasten door hebben dat je hen fotografeert, verlies je de spontaneïteit.
Blijven bepaalde events je achteraf bij? Natuurlijk, de feesten die echt goed versierd zijn, met een heel decor en prachtige belichting. Ik ben dol op filmmakers als Stanley Kubrick en Xavier Dolan: hun werk ik erg visueel en bevat altijd een goede dosis suspense. Die mysterieuze sfeer spreekt me aan en kan je beter creëeren als het decor al meezit. Het overkomt me vaak dat ik op zo’n momenten echt een verhaal bedenk bij de mensen die ik fotografeer. In die mate zelfs dat ik achteraf soms teleurgesteld ben als ik ze in volle dag, niet opgemaakt en zonder indrukwekkende avondkledij zie… De magie is dan een beetje weg, maar in mijn foto’s blijft die bestaan. Mijn doel is dus echt om te evolueren in de event fotografie en meer op dit soort „totaalfeesten” te kunnen werken. Mijn cliënteel is momenteel erg jong, maar ik denk dat we beiden in die richting kunnen evolueren.
Nog toekomstplannen? Naast de events, wil ik ook mijn meer creatieve kant ontwikkelen en meer „fashion” gericht werken. Het werk van David LaChapelle spreekt me bijvoorbeeld heel erg aan en ik wil net als hem een model kunnen regisseren in een door mij bepaald decor, een mise-en-scène bepalen en zo echt mijn eigen verhaal scheppen.
Wat is de irritantste vraag die je als fotograaf krijgt? „Waarom duurt het zo lang?” Mensen beseffen niet dat je tijd nodig hebt voor kwaliteit en dat ik 24u na de feiten geen volledige reportage kan indienen. Het nawerk is minstens even belangrijk als je prestatie tijdens een event, maar daar is niet altijd evenveel begrip voor.
Quel appareil avez-vous actuellement dans votre poche? Comme David, je me promène avec le Canon G9X. C’est un appareil sympa car on peut aller dans tous les sens avec lui: on peut l’utiliser tel quel, ou y fixer un objectif beaucoup plus grand, c’est un appareil photo très polyvalent.
