Gewapend met een hoofd vol noodlijdend haar stap ik op een zaterdagochtend binnen in L’Atelier de Coloration in Brussel. Zelf kan ik niet wachten om in de wasstoel te ploffen, mijn haar smeekt dan weer om de ervaren handen van een kapper. Kan het gereputeerde kapsalon de hooggespannen verwachtingen inlossen?
Ik kan het niet langer ontkennen en het is tijd om de feiten onder ogen te zien. Ik word grijs. Dat ene witte haartje kreeg intussen al even het gezelschap van een leger soortgenoten die zich geduldig schuilhouden tussen de rest van mijn donkere haren. Ik heb ze lang met een pincet bestreden maar nu schakel ik over naar andere ammunitie: haarverf. Verder is het ook met de algemene conditie van mijn haar niet bijzonder goed gesteld. De highlights die ooit als zonnestralen vanuit mijn kruin vertrokken, hangen nu ergens aan mijn oren en de punten zijn zodanig droog dat ze weinig meer dan de guillotine verdienen.
Maar de verlossing voor mijn kopzorgen is nabij, ik nip immers van een kopje koffie in de stijlvol ingerichte wachtruimte van kapsalon L’Atelier de Coloration in Brussel. Denk de soundtrack van een goed draaiend salon ofte het aanhoudende gezeur van haardrogers weg en ik zit gezellig te ontbijten in mijn droomhuis. Maar na een kwartiertje wachten heb ik het interieur met zijn kroonluchters, boekenkasten tot aan het plafond en schattig porselein intussen wel gezien. Tel daar nog eens een kwartier bij en mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Gelukkig komt net op dat moment mijn collega binnen gewaaid, zij probeert straks de befaamde ‘Soin Tokio’. (lees daarover binnenkort meer op ELLE.be) Drie kwartier nadat ik arriveerde mag ik eindelijk aan de wastafel gaan zitten.
Zoals het hoort krijg ik de vraag ‘wat zou je willen’. (in het Frans, hier wordt geen woord Nederlands gesproken) voorgeschoteld. Een nieuwe kleur zou een mooi begin zijn, we zijn hier immers in het kleurenatelier. De kleur die zowat halfweg mijn oren begint, vind ik mooi maar aan de haarkleur die moeder natuur me schonk moet iets gedaan worden. Ik noem het ‘dof’, de praatzieke kapster houdt het bij ‘terre’. Al snel wordt duidelijk dat me geen gecompliceerde kleursessie met highlights in verschillende tinten te wachten staat. Eigenlijk blijft alles zoals het is, donker aan de wortels en lichter aan de toppen, en komt er enkel een ‘coloration végétale’ over. Die kleuring met plantaardige kleurstoffen is zacht voor de hoofdhuid en het haar en zal het doffe bruin nieuw leven inblazen. En hoe zit het dan met mijn grijze haren? Ook daar moet ik me geen zorgen over maken. Tijdens de kleuring krijgen de witte haartjes een laagje om zich heen en kleuren ze goud. ‘Je zal er uitzien alsof de zon de hele dag op je hoofd schijnt’, kirt de kapster overenthousiast. Ik smeer uit voorzorg alvast een factor 50 op mijn gezicht en zeg dat het me allemaal eender is, zolang de grijze haren maar verdwijnen.
De wastafel is dé plek om aan het getater en het geblaas van de haardrogers te ontsnappen. Na een voorbereidende verzorging met obligate hoofdmassage wordt de kleuring op mijn haar aangebracht en pakt de kapster mijn haren met folie in. Ik sluit mijn ogen en geniet twintig minuten lang van de rust en de automatische massagestoel. Net wanneer ik helemaal ontspannen ben, worden mijn haren uit de folie bevrijd en verwend met een intens voedende conditioner. Ik bereid me voor om afscheid te nemen van een aantal centimeters gortdroge toppen maar zelfs wanneer ik in de kappersstoel zit en de kapster haardroger en ronde borstel bovenhaalt, lijkt de schaar nergens te bespeuren. Verschillende kapster nemen het van elkaar over (wat ik niet erg aangenaam vind) en ik krijg de mogelijkheid niet om te vragen of mijn haar al dan niet geknipt zal worden. Een opgewekte ‘tadaa’ doet vermoeden dat het antwoord ‘nee’ is. Ik weet dat dit kapsalon gespecialiseerd is in kleuringen maar ik blijf het jammer vinden dat ik tijdens de bijna drie uur dat ik er was, geen enkele schaar zag. De droge punten mochten dan wel even gereanimeerd zijn met producten van Christophe Robin, een lang leven zijn ze toch niet meer beschoren. Over de gouden draadjes in mijn haar ben ik dan wel tevreden, alleen jammer dat het resultaat maar een paar weken blijft. Zeker omdat de kleuring met een stevig prijskaartje gepaard gaat.
L’Atelier de Coloration
Naamstestraat 65a
1000 Brussel
Of breng een bezoek aan de Facebookpagina
