The force is sterk bij Gwendoline Christie, de vrouw die dit jaar in de kogelvrije schoenen van Brienne of Tarth, Captain Phasma en Captain Lyme stond. Wie deze drie vrouwschappen én de actrice zelf zijn, ontdek ik tijdens een babbel in Londen. Who's that girl?
Ik tref de 37-jarige actrice in een uitstekende bui aan in het statige Corinthia hotel. Nog geen 24 uur geleden stond ze in Hollywood op de rode loper, sleepte ze samen met haar Game of Thrones collega’s de Emmy van Beste Dramareeks in de wacht en vloog ze zoals het hoort netjes de champagne in. “Een buitengewoon leuke ervaring! We weten ook wel dat we niet rotslecht zijn, maar de prijs kwam toch als een verrassing. Iedereen werkt keihard en het doet deugd om die inspanningen beloond te zien. Daarnaast was het ook fantastisch om nog eens een mooie galajurk aan te mogen trekken…”
De voorbije vijf jaar kreeg de actrice dan ook bitter weinig de kans om zich in schitterende niemendalletjes te hijsen, al blinkt haar dagelijkse werkplunje meer dan duizend zonnen –én weegt het een kleine twintig kilo. In haar rol van Brienne of Tarth vormt Christie dan ook de vaste knight in shining armour van Game of Thrones: nobel, rechtvaardig, beresterk, de nachtmerrie van menig struikrover én toevallig ook een dame. Voor de leken: In Game of Thrones, ‘s werelds meest populaire ketchupfest, proberen zeven adelijke families, een drietal draken, een zombieleger, een kudde wildemannen en een zootje ontheemde expats allemaal de troon van de fictieve Zeven Koninkrijken te veroveren. Brienne op haar beurt probeert vooral wat respect te verdienen voor het feit dat ze een vrouwelijke ridder is én legt zichzelf in de marge van al het geweld onmogelijke queestes op –zoals het opsporen van twee jonkvrouwen in nood, die eigenlijk helemaal niet gevonden willen worden. (Tussen haakjes: de show is een echte aanrader!). De rol was naar eigen zeggen op haar indrukwekkende lijf -de Britse meet maar liefst 1m91!- geschreven. Meer zelfs: het waren de fans van de gelijknamige boekenreeks die haar online uitriepen tot dé perfecte Brienne. “Dat kwam ik via vrienden te weten, waarop ik toch besloot mij in het boek te verdiepen. Al na enkele hoofdstukken wist ik het: dit was de rol van mijn leven! Daarna ben ik via sociale media een medogenloze campagne begonnen en heb ik uiteindelijk de job gekregen, al moest ik daar wel een paar offers voor brengen.” De actrice zag zich genoodzaakt haar lange blonde lokken af te knippen –“ik was voordien fan van tuttige fifties kapsels”- ,moest zowat tien kilogram aan spiermassa bijkomen en zette haar make-up tasje theatraal bij het grof vuil. Terwijl haar vrouwelijke collega’s hun draaidagen slijten in romantische gewaden en vloerlange pruiken, behangen met genoeg juwelen om een kerstboom jaloers te maken, moet zij het sindsdien stellen met een loodzwaar harnas en een absoluut verbod op de hair & make-up trailer. “Met momenten vind ik het moeilijk om mezelf zo onaantrekkelijk te zien, maar tegelijk is het interessant. We zijn sociaal geconditioneerd om Brienne lelijk te vinden en ik vind het juist leuk dat vastgeroeste ideaal over vrouwelijkheid uit te dagen.”
Een missie die Christie sindsdien ter harte neemt. Ook wanneer ze de interviewruimte binnenwandelt, probeert ze verwarring te scheppen met haar androgyne pak en korte kapsel, Tot mijn eigen verbazing –ik ken haar enkel als de lompe Brienne- vind ik haar echter elegant en zelfs sensueel met haar torenhoge hakken –“ik ben fier op mijn lengte, waarom zou ik die verbergen?”-, hoogblonde lokken en een porseleinwitte huid waarvoor menig sprookjesprinses een moord zou begaan. Het feit dat ze onophoudelijk giechelt als een schoolgaand meisje zet de toon al snel voor een gezellig onderonsje. Ik zou er met plezier een cosmopolitan cocktail bij nemen, maar het is tien uur ‘s morgens en de actrice kampt nog met een Emmy kater. Al werkt dat laatste niet in op haar humeur. Ze babbelt met haar Britse tongval honderduit over het voorbije jaar en vindt alles “bui-ten-gewoon!”. Eigenlijk kan je haar dat ook niet kwalijk nemen: op twaalf maanden tijd stond ze niet alleen op de set van Game of Thrones, maar ook op die van Hunger Games en Star Wars. “Dit jaar was buitengewoon, het was een hels karwei om de draaidagen te coördineren, maar het is gelukt. Ik ben een ster als het op mijn agenda aankomt!”
Van hakzwaard naar lichtsabel
Sinds bekend werd dat er een vervolg op de iconische Star Wars reeks zou komen, gooide Christie opnieuw alles in de strijd om deel uit te maken van dat avontuur. “Ik was als een hond die achter een bot aanliep en zaagde mijn agent de oren van het hoofd tot hij contact opnam met de makers. Bleek toen dat Star Wars dezelfde casting director had als Game of Thrones, een handige connectie die me uiteindelijk een rol in de film opleverde.” De rol is kwestie is er niet zomaar eentje: Christie vertolkt Captain Phasma, bad guy/woman van dienst en de opvolger van de legendarische Darth Vader. Ze krijgt daarmee grote, intergalactische schoenen te vullen –“soms slaat het imposter syndroom toe en vraag ik me af of ik wel goed genoeg zal zijn”-, maar de eerste beelden van Christie in haar Phasma kostuum stellen alvast niet teleur. Ze verruilde het ene harnas voor het andere, verving haar hakzwaard door een lichtsabel, en hoewel haar Star Wars personage duidelijk minder eerbare bedoelingen heeft dan Brienne, ziet de actrice wel een duidelijke link tussen beide rollen: “Phasma spelen was een interessante ervaring omdat ze de eerste vrouwelijke slechterik is, maar ook omdat haar look als vrouw er eigenlijk niet toe doet –net als bij Brienne. Ze zit verstopt onder haar masker en harnas en dus moet ze het hebben van haar stem, haar manier van bewegen en de keuzes die ze maakt. Weinig actrices krijgen die kans te mogen acteren zonder rekening te moeten houden met hoe mooi hun gezicht oogt in een bepaalde uitdrukking of hoe sexy hun lichaam eruitziet op camera. In die zin zijn mijn rollen bevrijdend; het gaat puur om acteerwerk, niets meer.” Al moet Christie wel een prijs betalen voor die vrijheid: “je zit wel twaalf uur per dag als een tonijn in blik gevangen in een loodzwaar ijzeren pak, wat niet altijd aangenaam is als je onder de brandende woestijnzon moet werken…” Meer dan dit laat ze voorlopig niet los over de langverwachte Star Wars sequel. “Dit is het meest geheime project waaraan ik ooit heb meegewerkt, de set werd bewaakt als een militaire basis, en ik zal écht niet degene zijn die alles prijsgeeft voor de première. Al is dat zwijgen het moeilijkste wat ooit van mij werd gevraagd,” giechelt ze nerveus. De tonijn-in-blik ervaring, die andere uitdaging, kan ze ondertussen aan haar indrukwekkende lijstje nieuwe vaardigheden toevoegen. De ster mag zich tegenwoordig dan ook een ervaren krijgsvrouw noemen: “Ik heb leren paardrijden, boogschieten, zwaardvechten en dansen met een lichtzwaard. Ik kan het uren uithouden in verstikkende, nauwe ruimtes én ik kan de neus van een volwassen man breken met mijn elleboog. Die van een vrouw ook eigenlijk, laten we niet seksistisch zijn…”
Modekoningin/koning
Het weze duidelijk: Gwendoline Christie maakt niet graag het verschil tussen mannen en vrouwen. Niet als het aankomt op klappen uitdelen en ook niet wat hun looks betreft. Haar continue strijd tegen stereotypen is niet alleen de filmbonzen opgevallen, ook de modewereld blijkt fan. En dan in het bijzonder Vivienne Westwood: zij plantte de boomlange actrice dit seizoen op de catwalk én bombardeerde haar tot het gezicht van haar uniseks collectie. Voor de lens van topfotograaf Juergen Teller kreeg de ster jurken, jassen en broeken aangemeten die zowel voor man als vrouw zijn bedoeld. “Vrouwen zien er uit als koninginnen òf koningen, mannen als koningen òf koninginnen! Ik ben dol op de zogezegd verkeerde properties, het is erg seksueel omdat het nieuw is en het publiek dwingt om de drager door een andere bril te bekijken,” klinkt het daarover in kamp Westwood. “Gwendoline is perfect voor die rol want ze is onweerstaanbaar aantrekkelijk.”
Wat niet wil zeggen dat je de actrice zomaar in een androgyn hokje moet plaatsen. Westwood is niet haar enige bondgenoot in modeland en maar wat vaak verschijnt Christie in experimentele creaties van bevriende ontwerpers op de rode loper. Naveldiepe decolletés of minirokjes die haar kilometerslange benen in de verf zetten, worden daarbij niet geweerd. Ze mag zich op de werkvloer dan wel graag in een harnas hijsen, de ster is niet bang van een streepje bloot. Meer zelfs: ze poseerde tijdens haar studententijd aan de Drama Centre London poedelnaakt voor de gewaagde fotoreeks Bunny van de Australische fotografe Polly Borland, bedoeld als antwoord op de plastieken schoonheid van de beruchte Playboy Bunnies. Achteraf kijkt de actrice met gemengde gevoelens op de shoot terug, al heeft ze ongelooflijk veel respect voor de moed van haar dertigjarige zelf: “Ik had me altijd voorgenomen nooit naakt te gaan aangezien ik geen waanzinnig moordlijf heb. Een deel van me, de meer intellectuele en instinctieve ik, zei me dan weer dat ik het juist dààrom wel moest doen. We kunnen schoonheid op een verschillende manier verkennen, compleet met onvolmaaktheden!” En al wie daar niet akkoord mee gaat, riskeert een elleboog, krom- of lichtzwaard in het gezicht...
Wie straks alvast aan die behandeling wordt onderworpen, zijn de stormtroepen van het Capitol -de fictieve hoofdstad uit de Hunger Games saga. Omdat Christie het niet kan laten zich in elke epische strijd te mengen -of die nu op of naast het scherm plaatsvindt- vecht ze aan de zijde van Jennifer Lawrence tegen de tirannie en slechte smaak van de Capitol boosdoeners. Tussen haakjes: in de Hunger Games trilogie behouden zij zich het voorrecht foute make-up te dragen en andermans kinderen in te zetten als gladiatoren. Jennifer Lawrence, aka Katniss Everdeen vecht sinds drie films tegen dat onrecht, iets zegt ons dat de komst van Gwendoline Christie, oftewel Captain Lyme, haar revolutie straks in stroomversnelling brengt. Ik zei het al: de Capitolers houden zich maar beter goed aan hun make-uptafeltje vast, het zal stuiven! Waarom de actrice steeds opnieuw voor fictieve werelden kiest? "Ik weet dat het buitengewoon geeky van me is, maar ik leef een beetje in een parallelle dimensie en er hangt nu eenmaal een speciale sfeer rond die projecten. Dat valt me ook op tijdens Comic Con, de jaarlijkse hoogmis voor nerds en sinds vijf jaar ook een verplichte -en zeer gesmaakte- stop voor mij: de fanbase van projecten als Star Wars straalt iets uit dat je nergens anders vindt. Noem het dagdromen of misplaatste fantasietjes, maar voor mij draait het om hoop. De fans dromen van een betere, stoerdere, andere wereld waarin de gangbare idealen niet gelden en behaarde aapmensen net zoveel kans hebben op geluk als bloedmooie prinsessen. Leuk toch?"
Twee films, een televisiereeks, een modecampagne en het occasionele functioneel naakt: de agenda van Gwendoline Christie is meer dan goed gevuld. Of er ook iemand is bij wie ze helemaal tot rust kan komen? Volgens hardnekkige geruchten is dat de Britse ontwerper Giles Deacon. Zij staat de hele dag met een zwaard te zwaaien, hij tekent jurkjes, maar 's avonds zouden ze een harmonisch koppel vormen. En dat al sinds 2013, maar officieel wordt er met geen woord over gerept. Achter deze sterke vrouw hoort blijkbaar een onzichtbare man. Als ik haar dan toch vraag naar de mysterieuze relatie, haalt ze haar schouders op: “Hij is een fantastische designer en hij stuurt me vaak gratis jurken op. Wat bijzonder vrijgevig is; aan mij ben je, gezien mijn lengte, immers veel stof kwijt…”
