Inge Grognard, make-upartiest
“In ‘78 verhuisde ik naar Antwerpen, Martin Margiela’s nicht was mijn beste vriendin, dus zijn we hem naar Antwerpen gevolgd. Via hem leerde ik de Antwerpse Zes kennen. We gingen veel uit, vooral naar homobars in de stationsbuurt. Daar hoorde ik Bowie voor het eerst, in die clubs of bij mensen thuis. Eerst was het vooral muziek om op te dansen, daarna pas zag ik die fantastische platenhoezen en videobeelden. Zijn look, dat haar, die make-up, enorm vernieuwend was dat allemaal. Het deed wat met mijn creativiteit. Ik wist al heel lang dat ik make-upartiest wou worden, maar soms heb je iemand nodig die je wakker schudt en toont wat er allemaal mogelijk is. Op je gezicht schilderen, zonder er als een travestiet uit te zien, bijvoorbeeld. Zijn durf was erg inspirerend. Na Bowie heb ik niemand meer gevonden die me op die manier heeft beïnvloed. Er wordt veel goede muziek gemaakt, maar zelden gaat het met zo’n uitgesproken look en persoon samen. Ik zit ook niet op een tweede Bowie te wachten. In de mode zie ik veel mooie dingen en ben ik af en toe nog echt verrast, maar ik zie ook veel createurs die naar vorige periodes teruggrijpen. Al heeft dat natuurlijk ook met mijn leeftijd en achtergrond te maken.”