Ze ontleende haar artiestennaam aan een Russische heerser, noemt haar muziek “donkerblauw” én haar eerste single klinkt alsof een horde antieke krijgers tegen een buitenaardse invasie vecht. Een ruimteschip krijgen we vandaag niet te zien, wel haar auto –die ze speciaal voor ons heeft gestofzuigd: “Je had er anders nooit in willen kruipen.” Welkom in de wereld (en wagen) van Tsar B!
Het gaat hard, laten we zeggen aan tweehonderd kilometer per uur, voor het 21-jarige muziekwonder uit Gent. Het grote publiek herkent haar als de stem achter Back To Black, de titelsong die ze samen met Max Colombie inzong voor Adil El Arbi en Bilall Fallahs hitfilm Black. Eerder verzorgde ze ook de vocals van de Belgische electroformatie Vuurwerk. Trouwe fans kennen haar echter al langer als de virtuoze violiste van de rockband School is Cool. In 2016 voegt ze haar eigen soloproject aan die drukke agenda toe: Tsar B. “Zo’n anderhalf jaar geleden ben ik zelf muziek beginnen schrijven, doodleuk op mijn laptop, en dat heeft voor mij alles veranderd. Vanuit mijn bed kan ik een drumbeat ontwikkelen, een baslijn toevoegen, enkele flarden inzingen, links en rechts wat viool inmixen, dat aanvullen met een goede portie Oosterse tonen, en voilà: je hebt een single! Escalate, mijn eerste solonummer, is eigenlijk een escalatie op zich: ik wilde het oorspronkelijk enkel aan een paar vrienden laten horen, maar voor ik het wist, stond ik in de studio. Nu komt het uit op grote schaal en ga ik alleen optreden."
" Ik zing al heel mijn leven, maar Tsar B is echt een nieuw hoofdstuk: voor het eerst kan ik iets brengen dat echt honderd procent ‘mij’ is. Wat mijn stijl is? Ik noem het donkerblauwe, Oosterse R&B. Het is niet zo dat ik nog op zoek ben naar mijn eigen genre, ik weet al heel lang wat ik wil maken. Iedereen baseert zich nu natuurlijk op mijn ene nummer, maar er is nog veel meer op til. Mijn stijl ligt vast, maar toekomstig werk zal er een andere dimensie van tonen: verwacht je aan bombastischer muziek, met minder vraagtekens.”
Met Tsar B slaat ze een volledig nieuwe weg in, nerveus? “Optreden voelt voor mij heel natuurlijk aan, ik heb zelden last van zenuwen en sta echt graag op het podium. Zowel voor School is Cool als Vuurwerk heb ik nooit problemen gehad. TsarB is een ander verhaal omdat ik daar helemaal alleen sta. Het wordt spannend, want alles draait nu rond mijn persoontje, visie en sound. Ik heb iets meer stress, maar dan op een goede manier: ik voel mij verantwoordelijk over mijn show, mijn muzikanten, de manier waarop alles in elkaar steekt, de muziek,… Dat alles brengt wel meer spanning met zich mee, maar dat is niet slecht – dan voél je het ook allemaal extra hard.”
Ze mag als Tsar B dan wel aan faam winnen, op de openbare weg is ze sinds een half jaar gewoon Justine Bourgeus, studente Economie en trotse eigenares van haar kersverse rijbewijs: “Ik ben dol op rijden, meer zelfs: sinds ik officieel de weg op mag, ben ik helemaal verslaafd aan mijn auto. Het is al gebeurd dat ik hem nam om van mijn kot in Gent naar een groepswerk drie straten verderop te rijden. Niet iets om fier op te zijn natuurlijk, ik zal dat nooit meer doen, maar ik vind het gewoon super om in mijn auto te zitten.” De bolide in kwestie? Een Volvo C30, te delen met een broer en zus –“dat lukt, mits de nodige ruzies.” Rijstijl? “Heel relaxed, mij zal je niet snel zien panikeren. Ik zit ook héél dicht, bijna òp het stuur. Soms ben ik ongeduldig en heb ik de drang om te gatplakken, maar daar heb je niets aan en dus probeer ik mezelf wat te kalmeren. Wat mij irriteert in het verkeer? Twintig kilometer per uur! Het is tien, of dertig, of vijftig, of honderd, maar van die twintig krijg ik het echt op mijn heupen!”
Ook voor ze zelf achter/op het stuur kroop, bracht Justine heel wat uurtjes op de baan door. Elke zichzelf respecterende muzikant moet een tournee meemaken en daar kan ook zij, ondanks haar jonge leeftijd, over meespreken. “De laatste tour met School is Cool dateert alweer van vorig jaar. Wat je je daarbij moet inbeelden? Een tiental mensen die tussen vier en tien uur per dag opeen gepropt in een krappe van zitten. Enorm vermoeiend, maar ook ongelooflijk leuk. Hoe we de tijd doodden? Door films te kijken en de tourmanager op te jagen –die moest zich ocharme concentreren op de weg. Ons favoriete autospelletje was ongetwijfeld liedjes lachen: dat is het summum van irritant (arme manager), maar wel hilarisch! Viool spelen in de bus lukte niet, stel je voor dat ik mijn elleboog in iemands gezicht had geramd.”
Ondertussen is Justine van een overbevolkt tourbusje overgestapt op het comfort van een eigen wagen –solo gaan heeft zo zijn voordelen. Toch verraadt ook deze vierwieler –of toch de inhoud van de kofferbak- de aanwezigheid van een rasechte artiest. “Ik heb dit basic pak liggen van ontwerpster Caroline Bosmans, een hele coole chica. Het is eigenlijk een zweetpak, maar wel handig om naar te grijpen als je niet meteen iets vindt voor een optreden. Eigenlijk is dit de perfecte emergency podiumoutfit. Verder slingert hier ook mijn Leo jurk, die had ik onder andere aan op Pukkelpop vorige zomer. Leo is een Belgisch label waarmee ik dit jaar samenwerk voor mijn stage looks. Mode interesseert me, ik vind het zalig om ook de visuele kant van Tsar B in scène te zetten:de muziekbusiness draait niet enkel rond geluid, maar ook om de artwork, de belichting, de manier waarop je podium hebt opgebouwd en natuurlijk ook de kostuums. Een podiumcollectie mag wat extravagant en bombastisch zijn, er moet een zweem van mysterie in zitten. Ook op dat vlak heb ik veel ideeën: ik zie de looks zo voor me!” Het weze duidelijk: verwacht je straks aan vuurwerk op het podium!
Verder ligt er standard “grote brol” in de auto. “Ik ben dol op mijn tourzak! Hij heeft geen wieltjes en is allesbehalve handig, maar je kan er echt àlles in kwijt: mijn laptop, (te) veel kleren, toilettas, enzovoort. Spelletjes en co sleur ik niet mee, wel heel veel eten. Mijn favoriete pompstation snack? M&M’s, Kinder Bueno, en Nalu –de groene versie, ik ben een Nalu diehard! De tourzak is, net als mijn kleinere handtasje een ontwerp van mijn nicht Roos Vandekerckhove, ik ben er dan ook erg aan gehecht.” Dan is natuurlijk ook de verplichte make-up tas, altijd handig voor een retouche langs de kant van de weg. “Ik ben een rasechte lipstick girl, het is eigenlijk een uitzondering dat ik er vandaag geen aan heb. Mijn lippen worden ook elk jaar donkerder…”
“Verder ga ik ook nergens heen zonder mijn viool, dat is mijn grote vriendin. Ze heeft geen naam, maar het is wel een meisje. Als kind had ik een jongensviool, hij was bijna mijn liefje. Het klinkt raar, maar je krijgt echt een band met je instrument. Ik ben op mijn vijfde beginnen spelen en naarmate ik zelf groter werd, kreeg ik ook grotere violen. Ze groeiden mee met mij. Dit exemplaar ben ik van plan nog lang te houden en koesteren, het ligt trouwens in een erg mooie doos –ooit voor Kerstmis gekregen. Dan is er ook nog de effectenbak, waarmee ik mijn instrument naar boven of beneden kan octaveren (om het bijvoorbeeld als een cello te doen klinken), of waarmee ik het op microstand zet. Eigenlijk kan ik met die bak en mijn viool gewoon aan een optreden beginnen, meer heb ik niet nodig!”
“In de koffer slingert ook steeds een Oosters kussentje, dat is voor als ik niet aan het stuur zit: dan val ik echt meteen in slaap. Dat was vroeger tijdens het touren ook al het geval: mijn typische slaaphouding is in een bolletje met mijn hoofd op de schouder van mijn buur. Het gebeurde wel eens dat het slachtoffer in kwestie zich wegtrok en ik met mijn hoofd naar beneden knalde, maar ik ben nooit afgewezen of zo door iemand die hierdoor niet naast mij wilde zitten, haha. Als ik als chauffeur moe word, rijd ik af en koop ik een Nalu. Die drink ik in één teug op, ik zet de muziek extra luid en ik kan er weer tegenaan! Zingen achter het stuur doe ik vreemd genoeg minder, ik ben eerder een autodanser.”
Over muziek gesproken, de zijdeuren van Justines auto puilen uit van de CD’s. “Ik ben niet zo’n radiomens, ik heb niet veel aan de muziek die daarop wordt gedraaid. Wat ik wel goed vind? ‘Zender’ op Studio Brussel, en FM Brussel, maar die laatste kan ik hier niet goed ontvangen. De plaat die nu op staat is Bazart, de band van mijn vriend Matthieu: een fantastische sound! Verder is het een zeer uiteenlopende collectie, ik put vreemd genoeg muzikale inspiratie uit artiesten die eigenlijk mijlenver van mijn eigen stijl zijn verwijderd: klassieke werken, Beyoncé, Jeff Buckley, Kendrick Lamar,…”
Raarste object in de auto: de zogenaamde tabla, een effectenbak die het in India blijkbaar heel goed doet bij muzikanten. “Je kan er toon en ritme mee regelen, percussiegeluiden toevoegen aan je sound, enzovoort. Ik heb het net van iemand geleend en zal hier de komende maanden veel mee spelen en experimenteren. Waarom ik zo dol ben op Oosterse invloeden weet ik zelf ook niet. Het is gewoon iets dat mij altijd heeft gefascineerd. Ik herinner me hoe ik als kind een musical van Aladdin zag: er stond een olifant op het podium en wijlen Yasmine speelde ook echt prinses Jasmien! Ik heb maanden naar de CD ervan geluisterd, het was niet de Disney versie maar een Vlaamse productie. Het zou fantastisch zijn de componist die daarachter zat te kunnen opsporen…”
Aan alle mooie liedjes komt jammer genoeg een einde (behalve aan Tsar B dan, die blijft de komende jaren wel in je oren zitten), ook aan dit uiterst gezellige carpool ritje. Iets zegt ons echter dat we in 2016 wel vaker haar pad zullen kruisen. See you next stop!
Meer weten over Tsar B? Koop het februarinummer van ELLE en ontdek het exclusieve interview (mét very oriental fotoshoot) die ze voor ons inblikte.
(Beeld: Saverice)
