14 november. Die datum werd maanden geleden al met rood omcirkeld op de sociale kalender van Isabel Marant-fans. Hoe ging het eraan toe in Antwerpen, Gent en Brussel? ELLE.be was er uiteraard bij maar kon helaas geen paar laarsjes op de kop tikken.
ANTWERPEN
Afgelopen nacht gingen de wekkers op de nachtkastjes van Marantminnende meisjes een paar uurtjes vroeger af dan gewoonlijk. Vandaag is het immers 14 november, de dag waarop de langverwachte collectie van Franse ontwerpster Isabel Marant voor H&M eindelijk in de winkel ligt. Het strijdplan werd maanden geleden al minutieus voorbereid. Het lookbook van de volledige collectie werd online doorbladerd en alle stukken werden aan een grondige inspectie onderworpen. Banksaldo’s werden geconsulteerd en bepaalden vervolgens welke stukken de definitieve shortlist net niet haalden.
‘Dit lijkt nog mee te vallen’, dacht ik toen ik deze ochtend vroeg slaapdronken aan de H&M op de Antwerpste Meir arriveerde. De populaire winkelstraat leek, op enkele vrachtwagens en potige leveranciers na, uitgestorven. Het belletje liet gezien het vroege ochtenduur iets langer op zich wachten dan normaal maar rinkelde mijn troebele geest net op tijd wakker. ‘Je staat aan de verkeerde winkel!’, galmde het door mijn bovenkamer. Met het schaamrood op de wangen maakte ik rechtsommekeer en zag in de verte de inmiddels bekende combinatie van novembertristesse, een H&M-winkel en een rij ietwat vermoeide nachtwachters. Onder een dak van paraplu’s stonden een 100-tal mensen netjes aan te schuiven maar de sfeer was rustig. ‘Ik ben hier al even en alles is nog onder controle’, zei de beveiligingsagent die me naar de kop van de rij begeleide. Toen ik de lege winkel een uur voor het aangekondigde openingstijdstip binnenstapte, voelde ik hoe een paar jaloerse blikken gaatjes in mijn dikke winterjas boorden.
H&M Meir – 8:00
Persverantwoordelijke bij H&M Marianne Nerinckx nam me snel mee naar het achterste gedeelte van de winkel waar de volledige collectie, een uur voordat de kooplustigen aan hun strooptocht konden beginnen, nog netjes stond uitgestald. ‘Na een evaluatie hebben we besloten dit jaar af te zien van het bandjessysteem’ (dat mensen via een kleurcode in verschillende groepen indeelt, nvdr) , zegt Nerinckx. ‘Nu is het net als bij de eerste edities, wie eerst voor de deur staat, mag eerst binnen. Bovendien mogen mensen nu langer dan een kwartier winkelen en hebben ze veel meer tijd om te passen. Toch mogen klanten ook dit jaar van elk artikel maar één stuk kopen. Op die manier hebben ook mensen die later komen meer kans om hun favoriete stuk nog te vinden.’ Is wie later komt er sowieso niet aan voor de moeite? ‘Niet per se. Dit jaar moeten alle miskopen binnen de drie dagen (in plaats van de gewoonlijke 14 dagen) geruild worden. Zo hangen die stukken veel sneller opnieuw in de rekken.’, zegt Nerinckx nog.
Wie zeker keuze te over hadden waren studentes Coraline, Julie en Noëmie. De vriendinnen sloten op de dag waarop de samenwerking werd bekend gemaakt het pakt om samen de koude te trotseren en vroeg aan te schuiven. ‘Wij staan hier al van vijf uur deze ochtend’, zegt Coraline. ‘We waren hier als allereersten en even vreesde ik dat we aan de verkeerde winkel stonden’, lacht Julie. Welke stukken willen Noëmie en co zeker mee naar huis nemen? ‘Het rokje met de volumes, de witte unisex trui en uiteraard de laarsjes!’, vertelde het ietwat vermoeide maar enthousiaste trio.
First-come, first-served: het wachten van Coraline, Julie en Noëmie wordt beloond
Hoewel de rij vooral uit jonge studentes bestond (‘die hebben gelukkig een beperkt budget’, hoorde ik een iets oudere dame achter mij fluisteren) kwam ik halverwege de rij (die met de minuut langer wordt) Felipe tegen. ‘Ik ben heel erg benieuwd naar de collectie’, vertelt de 23-jarige Braziliaan. ‘Ik heb de collectie online bekeken en was niet meer fan, daarom wil ik alles in het echt inspecteren. Op mijn verlanglijstje staan de jas, de schoenen en de T-shirt met de strepen.’ Een half uur later liep ik Felipe in de winkel tegen het lijf. In zijn handen spotte ik een broek en het T-shirt vanop zijn lijstje. ‘Ik ben heel tevreden met mijn buit!’, lacht de verkoper.
Felipe en zijn buit
Omstreeks half negen besloot ik dat het hoogtijd was om zelf achteraan de rij aan te schuiven. Bang om niets leuks meer te vinden?, vraag ik aan vriendinnen Lettice en Yasmin. ‘Nu wel!’, zegt de 23-jarige Lettice. ‘Ik woon hier om de hoek maar ben eerst nog een koffietje gaan halen en heb daardoor heel wat tijd verloren. Ik hoop echt dat ik de broek met pailletten nog op de kop kan tikken.’ Vriendin Yasmin heeft minder stress. ‘Ik was zelfs niet op de hoogte van dit hele gebeuren voor Lettice me erover vertelde. Ik heb niet echt een verlanglijst maar vind de truien wel mooi’.
Lettice op zoek naar de glitterbroek
Om klokslag negen uur kwam de rij in beweging en hoorde ik de vrouw achter mij haar verlanglijstje nog een laatste keer in het oor van haar beteuterd kijkende man sissen. Een kwartier nadat de eerste groep wachtenden werd binnengelaten, mocht ook ik het heilige der heiligen betreden. De wandeling richting collectie gebeurde in alle rust (lopen in de winkel was de hele ochtend niet toegestaan) en ook het winkelen verliep ontspannen. Zoals te verwachten hingen de begeerde topstukken niet langer in de rekken al was er best nog veel keuze. Hoe meer mensen uit de rij werden binnengelaten, hoe drukker en hoe meer gespannen de sfeer werd. Iedereen bleef koortsachtig op zoek naar dat ene stuk en hier en daar hielden puntige ellebogen concurrerende shoppers op een veilige afstand. Toen de doos met daarop de afbeelding van de laarsjes met franjes in maat 38 leeg bleek te zijn, gaf ik er de brui aan een trof voor de ingang heel wat goedgevulde winkeltassen met bijhorende en tevreden eigenaressen.
Baglady Priscillia
Vooral studente theaterkostuum aan de Antwerpse modeacademie Priscillia leek haar slag thuis te hebben gehaald. ‘Wij waren hier dan ook al bijzonder vroeg. We zijn rond kwart over vier vertrokken en waren uiteindelijk bij de eerste tien.’ Wat de 22-jarige studente allemaal in haar tassen zitten heeft? ‘Veel! De laarsjes, de glitterbroek, de wit-zwarte trui, de smokingvest, de tricot jas, een paar truien en een sjaaltje.’, vertelt Priscillia enthousiast. ‘Maar ik heb genoeg overgelaten voor de anderen en wat ik niet wou, heb ik meteen doorgegeven. Een beetje solidariteit mag hier wel, met al die vrouwen onder elkaar!’, besluit ze.
Deze dertiende samenwerking van H&M met een bekende designer bleek alweer een succes. Zelf trok ik helaas met lege handen en zakken naar huis. Wie na de ochtendrush nog een stuk uit de begeerde collectie van Hennes & Marant op de kop wil tikken, kan zijn kans wagen in de H&M van Antwerpen, Gent, Brussel of Hasselt. (LV)
GENT
beeld: Bo Baccarne
BRUSSEL
In Brussel daagde een honderdtal kooplustigen op. De eersten stonden al om vier uur ‘s morgens in de rij, vanaf zes uur begon het pas echt druk te worden. Volgens de persverantwoordelijke van H&M was het drukker dan vorig, toen de keten met Maison Martin Margiela in zee ging. Eens de deuren open gingen, speelde het bekende tafereel zich af: rennen, twintig stuks tegelijk graaien en deskundige afbraak van het decor. (twee panelen en een kleinere poster gesneuveld!)
Isabelle Vander Heyde
