Hans Van Alphen (meerkamp)
Geluksbrenger? Ik heb geen geluksboxershort of zoiets, maar draag wel steeds kledingstukken waarvan ik weet dat ze perfect zitten. Goede kousen zijn een must. Verder geen gekke rituelen, al durf ik wel geen melk of appels te eten de dag van de wedstrijd, uit schrik om sneller te verzuren.
Hoe vier je een overwinning? Als winnaar geraak je in een soort van roes – moeilijk te beschrijven – je voelt je de meest voldane mens ter wereld. Vieren doe ik liefst onder vrienden met een etentje. Het uitgaan heb ik wel wat gehad.
Hoe ga je om met een nederlaag? Als ik verlies geraak ik snel gefrustreerd. Mijn vriendin helpt me in het verwerkingsproces. Voor mij persoonlijk helpt het om erover te zwijgen en op te kroppen voor een aantal dagen.
Welke discipline is niets voor jou? Voor turnen en zwemmen ben ik absoluut niet lenig genoeg en voor gewichtheffen ben ik dan weer veel te lang.
Ben je modebewust? Ik let wel op mijn kledij. Ik heb vooral moeite met het vinden van lange broeken, meestal zijn die net te kort. Ook hemden zijn niet eenvoudig om te vinden, ik heb nogal dikke borsten (lacht).
Grootste opoffering? Eigenlijk weinig, maar ik heb dan ook een atypische carrière: ik studeerde tot mijn 23ste in Leuven en ben daarna pas serieus beginnen sporten. Ik ken het studentenleven en heb het uitbundig meegemaakt, dus een opoffering heb ik nooit ervaren.
Wat als je geen atleet was? Dan had ik kinesist gebleven. Ik heb twee jaar als kinesist gewerkt na mijn studies, pas later werd mijn sport mijn beroep.
