2. Het witte overhemd
Oorsprong? Het witte hemd à la façon des hommes hebben vrouwen zich voor het eerst eigen gemaakt in de eerste golf van het feminisme, in de ‘roaring twenties’. In West-Europa gingen sommige vrouwen mannenkleren dragen, zij het om makkelijkere kledij aan te hebben om in fabrieken te gaan werken, zij het uit iets feministischer overwegingen, dandy style. Dat ging dan meestal ook gepaard met een kortere haarcoupe en artistieke bezigheden. Een mannenhemd, met knopen vooraan, was ook het teken dat je jezelf wilde aankleden, in plaats van je te laten aankleden door een kamermeid. Blouses voor vrouwen hadden toen immers allemaal knoopjes achteraan. Ook in die zin was het mannenhemd voor vrouwen een statement.
Populariteit? Vele sterren van het witte doek hebben witte mannenhemden gedragen. Vooral androgyne types als Marlene Dietrich creëerden er hun eigen imago mee. Het witte hemd wordt sinds een paar decennia doorgaans gecatalogeerd onder ‘effortless chic’, zeker in combinatie met een smalle, te korte broek en platte schoenen, afgewerkt met rode lipstick, zowat de iconische plunje waarmee Inès de la Fressange zich pleegt te vertonen. Uiteraard zijn er talloze vrouwelijkere varianten op het klassieke mannenhemd. Een écht mannenhemd dragen als vrouw is trouwens riskant, want het rugpand van een mannenhemd is meestal te breed en niet flatterend.
Fashion? Yves Saint Laurent combineerde ‘Le Smoking’ voor vrouwen in de jaren zeventig en tachtig vaak met een wit overhemd, maar misschien is het de verdienste van de koningin van de minimal chic, Jil Sander, dat het witte klassieke hemd een universeel basisstuk geworden is in vrouwenkleerkasten. Pragmatisch kledingstuk, maar altijd mooi.
Beste keuze? Elke kleerkast verdient twee soorten witte klassieke overhemden van betamelijke kwaliteit: een met een recht model en een met een meer getailleerd model, kwestie van het te kunnen combineren met een broek of rok met een lage taille.