Ik telde de uren af naar D-day. Die bewuste ochtend besloot ik – ondanks de vriestemperaturen – een rok aan te trekken en mijn benen te tonen. Toen hij me begroette, voelde ik mijn wangen vuurrood worden en ik kreeg geen woord uit mijn strot. Tijdens de vergadering zat ik krampachtig aantekeningen te maken in een poging om mezelf een professionele houding te geven, terwijl ik gloeide als een kachelpook. Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden en vice versa. De chemie hing in de lucht. Ik haalde mijn beste flirtskills uit de kast om zijn subtiele signalen te beantwoorden, maar werd tegelijk heen en weer geslingerd tussen tegenstrijdige gevoelens. Ik was immers getrouwd. Hoewel de intimiteit in mijn huwelijk ver te zoeken was en we als broer en zus naast elkaar leefden, hadden Matthias en ik wel veel gemeen: we komen alletwee uit een gebroken gezin en dat schept een band. Trouw was het fundament van ons huwelijk.
Dat weekend kreeg ik een mail van Angelo, die hij via zijn persoonlijke mailbox had verstuurd. Ik maakte een anonieme account aan en we trokken ons dagelijks terug om intensief te chatten en foto’s of YouTube-filmpjes uit te wisselen. Na een relatief onschuldige start nam de erotische spanning bij elke mail toe. Ik begaf me in de danger zone, maar ik zag geen weg terug.
Een maand later moest ik voor het werk naar Londen waar ik een aantal meetings had met het team van Angelo. Door onze overvolle agenda’s konden we elkaar enkel aan de vergadertafel zien, maar elke blik, elk woord, elk gebaar stuurde tintelingen door mijn hele lijf. Die avond beschreef hij in een mail hoe hij me in de vergaderzaal had willen nemen, hoe hij ernaar verlangde om mijn bloes los te knopen en mijn borsten te strelen… Met elke zin die volgde, voelde ik mijn slipje natter worden en raakte ik verder vervreemd van mezelf. Meestal ben ik nogal gereserveerd en geremd, maar nu viel mijn gêne weg en veranderde ik in een onverzadigbaar lustobject. De volgende avond belde Angelo me toen ik nog alleen op kantoor zat. Hij vroeg me om een gedetailleerde beschrijving van mijn outfit en ik liet me helemaal gaan. Voor het eerst in mijn leven had ik langeafstandsseks.
Terug thuis maakte mijn intense gelukzaligheid plaats voor een gigantisch schuldgevoel. Hoewel ik niet echt met Angelo geslapen had, voelde het toch alsof ik mijn man bedrogen had. Maar de doos van Pandora stond wagenwijd open: naast telefoonseks deden we het ook via de webcam, we spraken af buiten de kantooruren of in het weekend. Angelo was getrouwd en vader van twee jonge kinderen, hij zou zijn vrouw nooit verlaten voor een virtuele flirt. Mijn ondergeschikte rol als cyberminnares zette me aan het denken – ik was zelf getrouwd en wou mijn huwelijk net zo min op het spel zetten. Het was een pijnlijke vaststelling, maar ik verkoos de korte pijn. Mijn breekpunt was bereikt. Na een week radiostilte van mijn kant – onder het mom van te veel werk – zagen we elkaar terug op een congres in Parijs. “Ik ben vanavond alleen in mijn hotelkamer”, fluisterde hij tijdens de pauze in mijn oor. Ik zond hem een suggestieve ‘wie weet’-blik terug, terwijl ik koortsachtig een uitvlucht zocht. Die kwam er, in de vorm van een reminder op mijn smartphone. Bleek dat ik een belangrijke meeting uit het oog verloren was, zodat ik op het laatste nippertje in een taxi richting luchthaven ben gesprongen. Hij nam geen genoegen met mijn verontschuldigen en stuurde me een emotionele afscheidsmail waar ik nooit op gereageerd heb. Er viel niets meer te zeggen. Ons mailverkeer werd na de abrupte break-up beperkt tot het professionele minimum. Ik miste de intimiteit en de opwinding die ik de afgelopen zes maanden met Angelo had gedeeld en herlas al zijn mails tot ik ze letter voor letter vanbuiten kende. Ik probeerde de draad van mijn normale leven terug op te pikken en mijn huwelijk met Matthias te reanimeren. Tevergeefs.
