Ze schelen 14 jaar „en een halve kop”, maar delen verder hun passie voor mode en sociale media. Lima Ché’s best bewaarde geheim? Haar fotogenieke zusje Rania!
Vandaag duiken we een dubbele kleerkast in. Blogster Lima Ché verdeelt haar tijd tussen Brussel en Antwerpen en kan in elke stad op een dressing van formaat rekenen. De deur naar haar Brusselse garderobe zit meestal wel op slot, want aan de overkant van de gang huist een andere, iets kleinere fashionista, die soms niet aan de verleiding kan weerstaan in de rekken vol glitterhemden, sneakers en handtassen te neuzen. Rania is 12 jaar oud, zit in het zesde leerjaar, bezit een sweatercollectie om U tegen te zeggen en is van plan net zo beroemd te worden als haar bloggende zus. Elf vragen aan het modieuze duo:
Hoe zouden jullie je stijl omschrijven?
R: Ik hou van stoere kleren, maar geef er graag een romantische draai aan. Mijn kast puilt uit van de sweaters en die combineer ik met meisjesachtige rokjes en jurken. Prints zijn ook top, momenteel is mijn lievelingsshirt één met hamburgers. Ook Lima heeft een stoere stijl, perfect om op TV en in de boekskes te komen!
L: Ik vind het niet zo makkelijk mijn eigen stijl te beschrijven, mijn look hangt van dag tot dag af -waarschijnlijk onbewust op mijn mood afgestemd. Nu eens kom ik met een rock ‚n roll outfit buiten, dan is het weer bohémien en plots weer hyper klassiek: niet echt eenzijdig dus. Ik merk wel een evolutie in mijn stijl: vergeleken met vroeger ben ik veel meer uitgesproken en durf ik meer combineren en risico’s nemen.
Rania, zijn er dingen die jij niet kan of mag dragen?
R: Dat hangt af van waar ik ben. Thuis durf ik natuurlik wat extremer gaan dan op school. Vooral de jongens daar snappen mijn stijl niet altijd en gaan al snel lachen. Ik heb een pluizige, witte jas en die zou ik nooit aandurven daar. De meisjes reageren meestal wel positief. Dit jaar droeg ik een Bart Simpson hemd op mijn eerste schooldag, dat vond iedereen super -al hebben ze mij een week lang „Bart” genoemd, haha. Thuis neem ik ook meer de tijd om goede outfits samen te stellen.
Shoppen jullie samen?
L: Voor Rania en mijn andere zusje Shakira wel, ze zijn nog te jong om alleen op stap te gaan. Shaki is minder bezig met mode, maar als er gewinkeld wordt, is ze wel steeds van de partij. We gaan meestal naar Brussel of Antwerpen, onze favoriete merken? We houden van levendige labels als Essentiel, O’Ren en SVNTY. Ik koop wel eens spullen met het idee dat mijn zusjes ze ook kunnen dragen, maar omgekeerd geldt het ook: onlangs kocht ik voor hen elk een groene bomber, bedoeling is dat ik die ook mag dragen wanneer ik wil, haha. Meestal zijn het wel zij die in mijn kast komen snuffelen en niet omgekeerd. Rania is een halve kop kleiner, maar we hebben allebei hetzelfde maatje, dus er kan wel wat gedeeld worden.
R: Ik haal inderdaad heel wat ideeën bij Lima. Mijn outfit vandaag is door mij samengesteld, maar de stukken zijn in theorie van haar.
Hoe organiseren jullie je kleerkast?
R: Op soort! Sweaters bij sweaters, shirts bij shirts…
L: Bij mij juist omgekeerd, ik vouw nooit mijn kledij omdat ik er geen plooien in wil. Bijna alles moet uithangen, wat natuurlijk veel plaats inneemt -de helft van mijn kamertje hier is ingepalmd. Mijn garderobe is eigenlijk verdeeld over het ouderlijke huis hier in Brussel en mijn huis in Antwerpen. Ik breng hier echt nog veel tijd door en als ik of mijn man in de hoofdstad werken, blijven we gegarandeerd slapen. We zijn een erg hechte familie en het is voor ons belangrijk die momenten met het hele gezin te kunnen doorbrengen. Het is dus zo vreemd niet dat hier zoveel van mijn spullen liggen, ik heb er ook echt veel: ik winkel sinds mijn twaalfde en kan helemaal niets wegsmijten. Ik moet toegeven dat de garage van mijn ouders ook nog dienst doet als stock. Mijn duurdere stukken blijven ook hier in huis liggen, om een of andere reden stelt het me gerust dat mijn mama erover waakt.
Komt er nooit ruzie van?
L: Als ze er op voorhand om vraagt en zorg voor mijn kleren draagt niet, maar als ik iets uitleen en het komt terug met vlekken of een scheur, ben ik minder goed gezind. Vooral als dat om duurdere stukken gaat, mijn zusjes zijn nog jong en beseffen de waarde van kledij niet altijd even goed. Ik doe wel de deur van mijn kamer op slot als ik er niet ben: af en toe merk ik wel dat er dingen verdwenen zijn en dan begint een streng onderzoek…
Rania, wat kan écht niet in de kast van Lima?
R: Haar lelijkste stuk is ongetwijfeld deze bruine jas.
L: Wat?! Dat is een keischone vintage bomber! Ze kan gewoon niet om met de kleur…
R: De meeste dingen vind ik wel prachtig, mijn favoriet is een pluizige bontjas in verschillende kleuren. Ze heeft ook een prachtige sweaterjurk van Gaelle Paris, maar die heb ik nog nooit mogen aandoen.
L: Danku! Bij mij is het momenteel een knalroze jas van Pinko.
Hoe zouden jullie elk afzonderlijk de H&M x Balmain glitterjurk stylen?
R: Te combineren met hakken, een donkere panty, een glittertas en een opvallende ketting en armband.
L: Zo zou ik het niet doen: voor mij moet er een paar hoge laarzen onder en blijft de rest van de accessoires sober -het stuk op zich is al uitbundig genoeg.
Plakt er een leeftijd op mode?
L: We verschillen twaalf jaar, maar hebben wel dezelfde maat. Voor Rania kopen we geen echte kinderkledij meer, maar gaan we rechtstreeks naar de volwassen afdeling. Ik was op haar leeftijd al bezig met modellenwerk en dus ook mode, dus ik ben er zelf heel jong in gerold. Dat moet kunnen, al kan en mag zij natuurlijk niet alles dragen…Ikzelf draag trouwens zelf stukken van toen ik amper 15 jaar oud was. Zo is er een Karl Lagerfeld t-shirt dat jaren achterin mijn kast heeft gelegen en nu weer één van mijn favorieten is.
R: Hakken zijn echt mijn favoriete schoenen, maar dat mag inderdaad nog niet, hetzelfde geldt voor een handtas: het is aftellen tot ik 16 word…
En op social media? Rania is er praktisch mee opgegroeid…
R: Dat klopt, ik controleer bijna dagelijks de Instagram van Lima op nieuwigheden en heb sinds een jaar ook mijn eigen account, net als de meeste van mijn vrienden. Ik volg mensen als Beyoncé, Selena Gomez, Ariana Grande en Cara Delevingne: zijn zijn beroemd en ik hoop dat ze mij ooit ook zullen volgen. Ik haal wel geen stijlinspiratie bij hen, daarvoor zijn ze te sexy. Vanaf mijn zestiende zou ik ook een blog willen beginnen, dat wordt een leuk jaar!
L: Dat valt me ook op: voor Rania en haar vriendjes zijn sociale media vanzelfsprekend en normaal. Het is allemaal natureller en ze kijken er met andere ogen naar. Ik hou dus zeker rekening met de mening van mijn zussen op dat vlak, onlangs sprak Shaki me aan over een donkere foto die ik had gepost: ze wees mij er terecht op dat dit vloekt met de rest van mijn overwegend witte feed. Dat is het soort dingen die zij meteen zien. Zij wil later trouwens vlogster worden, haha. Voor mijn ouders wordt het wel wat ingewikkeld: de ene wil bloggen, de ander vloggen -ze snappen amper wat wat is. Mijn vader vraagt zich af wanneer iemand hier eindelijk eens een klassieke job zal hebben… Ik denk wel dat zowel Rania als Shakira het gemakkelijker zullen hebben in het sociale media landschap, het zijn natuurtalenten. Instagram zal tegen dan wel uitgestorven zijn, maar er zal wel een nieuw platform bestaan waarop ze hun ding kwijt kunnen.
Lima, houd je ook in je stylings rekening met de mening van je zusje?
L: Als ik niet twijfel, heb ik niemands mening nodig, ook al vind de rest van de wereld het afgrijselijk. Zo heb ik een paar python laarsjes die mijn moeder doen huiveren, maar dat deert me niet. Bij twijfel zal ik wel altijd haar mening vragen, alsook die van mijn man en zusjes. Op die manier krijg ik van drie verschillende types publiek te horen wat ze denken: een vrouw, een man én een bende tieners. De zusjes zeggen wel eens heel volwassen dat ze bepaalde dingen nooit zelf zouden aandoen omdat ze nog te jong zijn, maar het wel mooi vinden voor mij. Een andere keer keurt mijn man een diep decolleté goed terwijl mijn moeder „bimbo!” loopt te schreeuwen. Uiteindelijk post ik pas iets als ik er zelf echt helemaal zeker van ben geworden. Alles wat je op de blog ziet, is me-approved.
Voelt het niet raar om als blogger in het openbaar foto’s te maken?
L: Ja!!! Ik neem gemiddeld zo’n honderd foto’s voor één goede outfitpost -dat is veel, maar ik wil gewoon zeker zijn van een kwalitatief resultaat- en ben daar zo’n twintig minuutjes aan bezig als alle elementen -weer, licht, omstaanders- mee zitten. Als ik pech heb, kan het al snel een uur duren. Antwerpen ontploft bijna van de bloggers, dus daar zouden ze het ondertussen wel gewoon moeten zijn, maar om een of andere reden doen de mensen er moeilijker dan in Brussel. Giechelen in je rug, alles in het belachelijke trekken of botweg tussen mij en de lens passeren: echt frustrerend! Soms zijn er ook weel heel leuke reacties, mensen die mee op de foto willen of me uitvragen over wat ik doe of wat ik draag. Zelfs mannen die fluiten vind ik niet zo erg, maar als er in mijn rug wordt gelachen is al mijn zelfvertrouwen direct weg. Maar goed, ik doe het allemaal uit liefde. Mijn man ook trouwens: hij is degene die bijna altijd de foto’s neemt…!
Ontdek hier de rest van Lima en Rania's kleerkasten:
