Van verlegen schoolmeisje tot XL-comedyfenomeen met Oscarambitie. Rebel Wilson is het perfecte bewijs dat dromen kunnen uitkomen
Rebel Wilson heeft zo haar eigen manier van improviseren. Ze speelt zo hard zichzelf dat ze één wordt met haar personages. Rebel Wilson ís Fat Amy - het abfab typetje uit de vrouwelijke comedy ‘Pitch Perfect’ waarmee ze instant wereldberoemd werd - en vice versa. Of dat verwachtte ik althans. Als fan van het eerste uur beeld ik me in dat we na het interview - ik noem het liever een informeel onderonsje - als soulmates uit elkaar gaan en al meteen een volgende date vastleggen. Ik zou in een deuk liggen met haar absurde oneliners, ze zou een geïmproviseerde rapact uit haar mouw schudden (zoals in ‘The Graham Norton Show’) of een trapezenummer opvoeren (ze ging naar de circusschool om haar eigen stunts te leren, “want er bestaan geen stuntmeisjes van mijn formaat”). Ik was er gemakshalve vanuit gegaan dat dit interview zo entertainend zou zijn dat het zichzelf wel zou schrijven en dat de comedy van de pagina’s zou spatten.
Reality check: Rebel Wilson is geen copy-paste van Fat Amy. De upcoming ster is wel puur en onversneden zichzelf. Complexloos, spitant, ambitieus en zelfbewust. Vooral zelfbewust.
Wilson dankt haar authenticiteit aan haar Australische background en haar down to earth opvoeding. Als kind trok ze samen met haar jongere zussen Liberty en Annachi en broer Ryot door Australië in een kanariegele caravan die ‘Petcetera Etc.’ gedoopt werd. Moeder Sue verkocht dierenspeeltjes op hondenshows en had een vaste plek in de jury. Haar familie bivakkeerde tussen de roadtrips door in een beaglefokkerij in een buitenwijk van Sydney. “Ons huis voelde altijd als een kampeerplek. De hele buurt liep er binnen en buiten en onze garage was een soort van clubhuis voor weirdo’s. Het was best cool”, grijnst Rebel. Maar de hondenwereld domineerde haar leven, tot in het absurde. “Mijn moeder zocht altijd thematische namen voor de puppy’s, ik denk dat ze die lijn ook doortrok voor de kinderen”, verklaart ze haar ongewone voornaam.
Als prepuber in een typische meisjesschool was Rebel pijnlijk verlegen. “Ik werd al rood als ik met iemand moest praten. Vreselijk gênant.” Wilson begon zich steeds meer af te zonderen en keek vanaf de zijlijn toe hoe de andere meisjes zich populair maakten. Vanuit een nieuw soort van zelfbewustzijn nam ze op haar dertiende de drastische beslissing om zélf Miss Popular te worden. “Ik wou niet langer de underdog zijn, de verlegen seut zonder vriendinnen. Ik had tijd genoeg gehad om alles te observeren. Wat zij deden, kon ik ook. Ik stelde mezelf voor de keuze: ofwel blijf je voor altijd het verlegen meisje dat zich voortdurend in een hoekje laat drummen, ofwel vecht je terug. Ik wist dat ik het in me had. Ik kon trouw blijven aan mezelf en toch ook populair worden.”
Mission accomplished. De combinatie van opstandig gedrag (Rebel sloot ooit een leraar op in een kast) en een apart gevoel voor humor leverde haar datzelfde jaar nog de titel van populairste meisje op. Het volgende schooljaar sloot Wilson zich aan bij alle sportteams - ze blonk uit in tennis en hockey en schopte het zelfs tot aanvoerster van het basketbalteam. Gesterkt door de positieve aandacht mikte ze in het laatste jaar op de ultieme overwinning: verkozen worden tot head girl. Ze greep net naast de titel en moest zich tevredenstellen met de tweede plaats, die van deputy. Een nederlaag die nog altijd knaagt. “Ik had de meeste stemmen onder de leerlingen, maar de leraars steunden het andere meisje en dus werd ik tweede”, klinkt het verbitterd. “Ik heb geen idee wat er uiteindelijk van haar geworden is.”
Dankzij haar uitmuntende resultaten en haar sociaal engagement werd Rebel Wilson op haar zeventiende uitgeroepen tot Rotary International Youth Ambassador voor Australië en mocht ze op uitwisseling in een land naar keuze. Het werd het door oorlog verscheurde Zimbabwe. “Ik was zo naïef toen. Ik belandde er bijna in een vuurgevecht, maar het was een onvergetelijke ervaring om als tiener alles achter te laten in een poging om de wereld te gaan verbeteren. Er stond ook een tussenstop in Mozambique op het programma en daar heb ik malaria gekregen. Door de medicatie begon ik te hallucineren. Ik droomde dat ik een Oscar had gewonnen. Het klinkt misschien stom, maar het zag er zo realistisch uit dat ik er heilig van overtuigd was dat het me op een dag écht zou lukken. Bij mijn terugkeer naar Australië kwam de reality shock. ‘Ach Rebel nee, vergeet het!’, zei iedereen. ‘Je bent veel te slim om actrice te worden.’ Ik was een doodgewoon meisje uit een buitenwijk van Sydney, ik kende niets of niemand in de entertainment business. No way dat ik ooit een voet in Hollywood zou zetten. Maar ik hield vol. Overdag studeerde ik rechten en ‘s avonds volgde ik een theateropleiding. Toen kreeg ik een stageplaats aan een prestigieuze toneelschool in New York aangeboden waar ik gecast werd voor een serieuze rol. Ik nam het zo hardcore serieus dat iedereen begon te lachen. Hoe serieuzer ik me probeerde te houden, hoe komischer het werd. Op dat moment besloot ik comedy te gaan doen.”
In een recordtijd van twee nachten schreef Wilson haar eerste eigen theaterstuk, maar ze moest nog een heel jaar sparen om de tweeduizend dollar bij elkaar te sprokkelen om het in première te brengen. “Toen het eindelijk zover was, nodigde ik alle non-believers uit om te komen kijken. Ik had zoiets van: zie je wel dat het me gelukt is, sukkels! Ik ging er keihard voor.”
Een Australische televisiemaatschappij pikte het stuk op en kocht het script voor 90 000 dollar. Tussen haakjes: ze behaalde intussen ook haar rechtendiploma.
Haar carrière kwam stilletjes van de grond, eerst met komische interventies in prime time tv-shows, maar op pakweg tien jaar werd Rebel gaandeweg een nationaal kijkcijferkanon. Ook Amerika werd wakker. William Morris Endeavour, een invloedrijke entertainment group in Hollywood, had Wilsons zelf geschreven én geregisseerde SBS-televisieshow ‘Bogan Pride’ gezien en besloot haar uit te nodigen voor een verkennend gesprek.
“In Amerika word je niet automatisch aangenomen, er moet altijd wat show aan te pas komen. Ze willen je eerst in levenden lijve ontmoeten, om te zien of je wel normaal bent of zo, maar bij mij zeiden ze direct: ‘We hebben hier niemand zoals jij.’” Rebel verkocht halsoverkop haar flat in Melbourne en verhuisde naar LA, waar ze haar Amerikaanse vuurdoop maakte in de romantische comedy ‘Bridesmaids’. “Ik had maar vier kleine scènes in de film, maar ik wist dat ik mijn entree had gemaakt, dat mijn vluchtige verschijning zou blijven hangen. Ik ben blij dat de film zo’n dikke hit is geworden, maar vooral dat er nog zes nieuwe films uit voortgevloeid zijn. Naar mijn gevoel ging het allemaal niet zo snel, maar in vergelijking met andere Australische actrices lijkt mijn carrière wel een sprintnummer op de Olympische Spelen.”
Scenarist Kay Cannon is de leading lady van de vrouwelijke comedy en het brein achter onder andere ‘30 Rock’, ‘New Fame’ en ‘Pitch Perfect’, de lowbudget productie die tegen alle verwachtingen in een monsterhit werd en van Rebel Wilson een superster maakte. Zij vertelt dat Rebel de rol te danken heeft aan een banaal Facebook-bericht. “Normaal reageer ik nooit op zo’n verzoeken”, zegt Cannon. “Maar nadat ik haar profiel had bekeken, vond ik haar zo intrigerend dat ik in een opwelling het script van ‘Pitch Perfect’ heb doorgestuurd. Totaal tegen de regels van Hollywood in. Maar ik was zo nieuwsgierig naar haar reactie dat ik haar droogjes mailde: ‘Ik denk dat jij de perfecte Fat Amy zou kunnen zijn.’ Ze zag het onmiddellijk zitten. Het was zo verfrissend om met haar te kunnen samenwerken. Ze kwam elke dag op de set aan met persoonlijke nota’s en aantekeningen in het script om de dialogen te verdiepen. Door haar inzet is de film zoveel groter geworden dan oorspronkelijk de bedoeling was.”
Het respect is wederzijds. “Kay Cannon is voor mij het kwaliteitslabel voor vrouwelijke comedy”, vertelt Wilson. “Ze is een echte pro in het uitwerken van vrouwelijke typetjes. Ik krijg stapels comedyscripts te lezen en meestal zijn de vrouwelijke personages flauwe afkooksels van de mannelijke rollen. Ze missen humor en diepgang, waardoor je als vrouw tien keer harder moet werken om hetzelfde niveau te halen. En ook al geef je op de set het beste van jezelf, dan loop je nog het risico dat je grappen er in de montage uitgeknipt worden. Bij vrouwelijke scenaristen als Paula Pell of Kay Cannon is dat niet het geval. Jammer genoeg maken ze slechts vijf procent uit van het totale filmaanbod.”
Vrouwen in ondergeschikte rollen: het blijft een chronisch zeer in het door mannen gedomineerde Hollywood. De feminist in Wilson bekijkt deze anomalie met een soort van fatalisme. “Het is een gesloten mannenclub waar je als vrouw moeilijk een voet tussen de deur krijgt. Ik heb nu drie grote films gedraaid met mannen - stuk voor stuk getalenteerde acteurs - maar het blijft een uitdaging om je weg te vinden in het systeem. Mannen vertrekken altijd vanuit pole position: ze krijgen de beste rollen en zijn beter betaald. Hun scripts zijn op voorhand uitgeschreven, de humor ligt vast nog voor de opnames beginnen. Als vrouw zijn er meestal geen grappen in je script voorzien en moet je extra uit je pijp komen om de kloof te dichten. Het is oneerlijk en je moet voortdurend opboksen tegen de vooroordelen, maar ik probeer het verschil te maken met mijn humor. Ik hou van comedy en probeer altijd met iets nieuws te komen. Sommige van mijn uitspraken blijven me zelfs achtervolgen. Als ik mezelf in de finale versie terugzie, is dat altijd even schrikken.”
Als ik Wilson met enige schroom uitvraag over haar ‘on-Hollywoodiaanse lichaam’, hebben we een heel open gesprek. Ze denkt er niet aan af te vallen. “Ik train vijf keer per week met een personal coach, om mijn conditie op peil te houden. Als actrice is het belangrijk om fit te zijn. Maar diëten is niet aan mij besteed, ik eet veel te graag. Ik vind mezelf dik oké en hoop die boodschap ook over te brengen bij andere plus-size vrouwen. Wat strategisch bloot moet kunnen, ik wil me niet hoeven te verstoppen.”
Wilson heeft onlangs celeb-stylist Elizabeth Stewart onder de arm genomen om haar wegwijs te maken in de tricky wereld van de mode. Ze voegt er openhartig aan toe dat grote modehuizen haar tegenwoordig overladen met handtassen en andere luxueuze goodies. “Het beste bewijs dat je het gemaakt hebt”, voegt ze er laconiek aan toe. En dat ze met haar eerste riante loon iedereen van haar familie een gepersonaliseerde Louis Vuitton-handtas cadeau heeft gedaan. “Zij gebruiken die van hen nog altijd, maar ik zit ondertussen alweer tien it-bags verder. Ik was vroeger een absolute modenitwit zonder enig gevoel voor stijl, maar ik werk eraan. Het begint zelfs een steeds belangrijker onderdeel van mijn leven te worden. Vooral nu ik merk dat steeds meer meisjes naar me opkijken en mij beginnen te kopiëren. Ik voel me ergens verantwoordelijk voor hen.”
Op de vraag of ze ooit last heeft van stress - wat ik betwijfel, ze is de coolness in persoon - roept ze meteen: de rode loper. “Het is zo intimiderend! Vooral omdat ik van nature super verlegen ben. Zo’n keuringscommissie moeten passeren is voor mij altijd een beetje sterven. Op de rode loper telt enkel wat je aanhebt en hoe je eruitziet, geen kat is geïnteresseerd in je acteerprestaties. Officiële events maken me altijd bloednerveus en ik ben ook nog een sucker met hoge hakken. Ik ben al blij dat ik mezelf staande kan houden op mijn stelten. Onlangs werd ik op de rode loper besprongen door een aap - geen idee waar dat beest opeens vandaan kwam - voor het oog van zo’n 200 paparazzi. Ik probeerde cool te blijven, wat moest ik anders doen? Beginnen te huilen? Weglopen? Er was net twee uur werk in mijn kapsel gekropen en nu zat er een aap op! Achteraf was het best grappig, maar het blijft sowieso mijn ding niet. Ik ben actrice geworden om creatief bezig te zijn. Het hele glamourgedeelte is voor mij een vervelende bijkomstigheid, ik was er nooit mee bezig tot ik ertoe verplicht werd.”
Ook de kunstmatige setting van LA verbaast haar nog iedere dag. “Mijn leven is zo gestoord dat het bijna weer normaal wordt. Ik werd laatst in een privéjet overgevlogen naar Las Vegas voor een date met Miley Cyrus en Britney Spears. Hoe crazy is dat? Of die keer dat ik twee uur aan tafel zat naast Brad Pitt. Hij zei dat hij ‘Pitch Perfect’ zó geweldig vond dat hij hem intussen al twintig keer gezien heeft. Het bizarre aan LA is dat alles hier draait rond showbusiness. Je kunt nooit even de off-knop indrukken, het achtervolgt je overal. Toen ik hier pas aankwam, moest ik mijn sociaal leven vanaf nul opbouwen. Al mijn so called vrienden komen uit de muziek- of filmwereld.”
Behalve dat ze aan co-housing doet met haar Britse comedybuddy en ‘Bridesmaids’-tegenspeler Matt Lucas en dat ze toevallig naast Jennifer Lawrence - haar beste ‘Hollywood-vriendin’ - woont, doet ze verder niet aan namedropping. “Ik heb best veel vrienden, maar het blijven ‘Hollywood-vrienden’. Je kunt ze niet lastigvallen als je je been gebroken hebt, maar als je ze uitnodigt voor een barbecue bij je thuis, zijn ze altijd van de partij. Onder beroemdheden is het de gewoonte om bij iemand thuis af te spreken, ver weg van de camera’s.”
Volgens Matt Lucas is zijn huisgenote totaal niet te vergelijken met andere Amerikaanse XL-comediennes zoals Melissa McCarthy of Roseanne Barr. “Rebels omvang staat helemaal los van wat ze doet. Het is een totaal irrelevant gegeven. Vergelijk het met mijn kaalheid: het is geen feature in mijn comedyshow. Voor mij is Rebel charmant, glamoureus en razend sexy. Ze pakt iedereen in met haar charisma. Een voorbeeld voor iedereen die zich ondervertegenwoordigd voelt in de entertainmentbusiness. Misschien is dat wel de belangrijkste rol van haar leven”, vertelt hij. Lucas herinnert zich hun eerste ontmoeting, exact 48 uur voordat ze hun eerste scène zouden draaien in ‘Bridesmaids’. “Het klikte meteen tussen ons, het voelde zo vertrouwd, alsof we elkaar al veel langer kenden. Misschien door het feit dat we alletwee plus-sized zijn of dezelfde vorm van humor hebben? Het leek ons heel natuurlijk om te gaan samenwonen in plaats van elk apart iets te zoeken. In tegenstelling tot wat iedereen denkt, zijn we thuis helemaal onszelf. Gelukkig maar! Stel je voor dat ik 24/7 zou moeten samenleven met iemand als Fat Amy!”
Komt Rebel gezien haar drukke agenda nog wel toe aan ontspanning, laat staan aan een sociaal leven of een relatie? Rebel, die erom bekendstaat dat ze haar privéleven het liefst privé houdt, onthult dat ze single is en zelfs nog nooit van haar leven verliefd is geweest. “Ik ben momenteel zo gefocust op mijn carrière dat mijn leven momenteel niet compatibel is met een relatie. Als je voortdurend de wereld rondreist, ben je verplicht om andere dingen op te geven. Een paar dagen geleden was ik nog in New York en volgende week moet ik in Londen zijn voor een shoot. Het is al moeilijk genoeg om vriendschappen te onderhouden, laat staan een relatie. Maar ik sta er wel voor open. Ik sluit me zeker niet af voor de liefde, maar ik merk wel dat veel mannen zich geïntimideerd voelen door succesvolle vrouwen. Alsof een succesvolle vrouw hun mannelijkheid zou ondermijnen. Nochtans ben ik helemaal niet intimiderend, vind ik. Een medium zei me dat ik mijn soulmate pas zou tegenkomen op mijn zestigste. Mooi vooruitzicht...”
Wilson is momenteel bezig met de renovatie en de herinrichting van haar nieuwe woonst in Hollywood. “Het is vrij moeilijk om een huis te decoreren als je daar thuis niet mee bent opgegroeid. We hebben ons nooit afgevraagd of de gordijnen wel bij de sofa pasten. We hielden ons niet bezig met esthetische vraagstukken. In mijn nieuwe huis heb ik een volledige kamer als kleerkast laten inrichten, hij is zelfs nog groter dan die uit ‘Sex & The City’ en uitgerust met speciale lades voor zonnebrillen en vakjes voor juwelen en er staat een home cinema in en een hot tub, maar geen sauna. Dat vond de designer te ordinair.”
Het multigetalenteerde fenomeen Rebel Wilson is een onconventioneel, authentiek en complex wezen dat haar eigen succesverhaal tot in de details uitschreef. Wie zou ze geworden zijn als ze op haar dertiende niet die mentale switch had gemaakt? Als ze zichzelf geen trap onder de kont had gegeven? Ze zál haar Oscar winnen. Ze zál een voortrekker zijn voor alle vrouwen die hun mannetje moeten staan in de business. Meer dan wat ook is ze het bewijs dat dromen uitkomen.
