Gotta Catch them all! Maar waarom eigenlijk?
Juli 2016: de Rode Duivels hebben nog maar net hun voetbalschoenen opgeborgen, of we worden door een nieuwe rode gekte overvallen. Eentje die rood/wit kleurt en niets met voetballen, maar wel alles met miniatuur balletjes te maken heeft. En met genetisch gemanipuleerde schildpadden. Althans, zo interpreteren de leken Pokémon. Kenners hebben geen tijd om hen bij te scholen, ze hebben het te druk met het afschuimen van elke straathoek op jacht naar Squirtle -want zo heet die genetisch gemanipuleerde schildpad echt- en zijn soortgenoten.
Een paar weken geleden was de wereld verdeeld in mensen die voor en mensen die tegen de Brexit waren, tegenwoordig bestaat hij uit mensen die Pokémon vangen en zij die een normaal leven leiden. Die laatsten leiden zoals gezegd een normaal leven, de eerste groep stapt kilometers per dag met de ogen op de smartphone geplakt, springt op de meest bizarre momenten een gat in de lucht met de woorden “yes, ik heb hem!”, veroorzaakt verkeersongelukken door zonder te kijken door het rood te lopen, wordt naar verluidt overvallen in donkere steegjes -waar zeldzame Pokémon zich zouden schuilhouden, maar in werkelijkheid enkel duistere types met slechte bedoelingen huizen- en veroorzaakt ’s nachts massahysterie in het New Yorkse Central Park omdat er -“deze keer echt!”- een zeldzame Pokémon in werd gespot. Het zijn ook mensen die de komende maanden extra veel buiten zullen komen, heel wat nieuwe plekken zullen ontdekken en de zomer straks afsluiten met een mooi kleurtje. En met een legertje Pokémon op zak. Bij dit schrijven is het spel een gigantische hype: de zon schijnt, de grote vakantie is begonnen en er lopen genoeg Pikachu’s in het wild om de miljoenen jagers te plezieren. Misschien zijn Pokémon tegen september een bedreigde diersoort geworden, vallen er in het wild enkel nog wat schrale Wurmples te vangen en blijft er dus niets meer over van de rage. Misschien hebben we ondertussen een nieuwe verslaving ontwikkeld en proberen we collectief onze elleboog te likken -kan zogezegd niet, maar zeg nooit nooit, #challenge! Of niet. Hoe dan ook, feit is dat een stel bizarre wezentjes uit onze kindertijd al een week De Grote Mensenwereld domineren: waarom zijn we toch zo in de ban? Psychologen wereldwijd hebben alvast goed nieuws: er is niets mis met ons! Meer zelfs, verschillende onderzoeken tonen aan dat het volkomen gezond (van geest) is (A) schattige (B) beestjes die eigenlijk niet bestaan (C) te willen vangen. Let even goed op:
