Getest: een dag als biker babe

Onder het motto “we hebben al een week niets extreems gedaan” trekken we naar Harley-Davidson in Gent voor een lesje bikerbabisme. Moeilijk kan het niet zijn: we kiezen een coole outfit uit de eindeloze rekken vol leren leuks, ploffen neer op een motor, draaien aan het wieltje het handvat en we zijn vertrokken! Mis dus.

Al bij onze eerste minuten les op een testmotor gaat het mis: blijkt dat ook een ruige bike gaat roken wanneer je te heftig gas geeft, tegelijk remt én als een krankzinnige de koppeling ingedrukt houdt. Woops. Net wanneer we met een bang stemmetje naar de prijs van zo’n ding informeren (daar gaat ons vakantiebudget…) stelt een man in ontbloot bovenlijf, voorzien van een ijzerwinkel om de oren en genoeg lichaamsinkt om een walvis te camoufleren, ons gerust: hij had net wat schoonmaakmiddel op de carrosserie gespoten, wat de angstaanjagende rookwolk verklaart. Oef. Conclusie: je krijgt een Harley-Davidson dan toch niet zo snel klein én motards zijn verrassend vriendelijke mensen! Niet dat we aan dat laatste nog twijfelden, maar soms zet een ruig uiterlijk je op het verkeerde pad. Dat is ook wat Ann, power chick én uitbaatster van de garage, ons op het hart drukt: onder al het leer, de doodshoofden en de tattoo’s schuilen gouden hartjes die eensgezind kloppen voor het plezier van het rijden op een motor. Een gevoel van pure ontspanning, zo wordt ons beloofd, dat  je even al je kopzorgen doet vergeten. Kumbaya.

HOE MOET JE MOTORRIJDEN? KRIJG HIER LES VAN DE BESTE: 

ISABELLE

Van het ontspannen gevoel is er aan het begin van de les weinig sprake. Mijn handen zitten krampachtig rond het stuur geklemd en ik heb alle moeite van de wereld om de loodzware motor recht te houden. Gelukkig krijg ik al snel drie gouden tips mee:

• Hoe zwaar ook, een motor is ontworpen om mooi recht te blijven staan. Het is niet zoals een fiets die je constant recht moet houden: als je voldoende laag zit, rustig blijft (ik herhaal: rùstig!) en de juiste houding aanneemt, kan je niets overkomen. Wat de juiste houding is? Je knieën tegen de bolide geplakt, met het breedste deel van je laars op de "trappers" steunen en... billen naar achteren! Die sexy biker houding is dus geen uitvinding van de media, maar dient gewoon om je in leven te houden. Toevallig ook een houding die wij hier op de redactie al jaren onder de knie hebben: goed nieuws!
• Draaien doe je door te kijken naar waar je wil gaan. Serieus, geen gesleur aan het stuur, geen spel van trappen en vitessen versleuren, gewoon... kijken! Hoe raar dit aanvankelijk ook klinkt, alleen al door mijn hals in de meest krankzinnige uilenimitaties te draaien, kan ik artistieke achtjes uitvoeren. Wie een goede biker babe wil worden, moet dus vooral over een flexibele hals beschikken.
• Gas geven doe je nièt door als een gek aan het gashendeltje te draaien, wel door het rustig maar kordaat te knijpen "alsof je een citroen aan het uitpersen bent".

Kort samengevat: billen naar achter, je hoofd 360° draaien en persen maar. 

Met deze tips op zak, smelten mijn twijfels als sneeuw voor de zon en kan ik gààn, zotte tricks uitvoeren (een achtje dus...), over de oefenbaan scheren én zelfs in een stiekem moment (want het mag niet van de instructeur) overschakelen in tweede vitesse: 9 kilometer per uur, here we gooooooooooooo! Ik denk zelfs dat ik een vlieg heb ingeslikt, het kan ook een verdwaalde haarlok die vanuit mijn helm tevoorschijn piepte zijn geweest. Hoe dan ook: het kan niet op! Aan de andere kant van de baan staat Elise selfies te nemen, hu?!

ELISE

Ervaring met brommers heb ik - op één debuutritje mét ongeval na – niet. Het litteken op mijn buik herinnert me er nog dagelijks aan dat ik voorzichtig moet zijn met mechanische tweewielers. Mijn knieën geven blijk dat ik ook op een niet-mechanische tweewieler (een fiets, ja) niet super handig ben. (Side note: op de ELLE Snow Club bleek ik een belabberde sneeuwscooter bestuurder te zijn en maaide ik alle wegaanwijzers van de piste...)

Zodus, met de moed in mijn biker boots (die tot over de enkel komen, dat moet van de wet), begeef ik mij naar de Harley-Davidson oefensite. De sessie start met een compact theoretisch deel.

Twee regels blijven me bij:

• Je moet je ogen richten naar waar je twee seconde later wil zijn. Kijk dus niet naar je handen maar richt je blik op de weg, recht vooruit.
• Rem nooit of te nimmer in een bocht, zorg dat je stuur naar voren gericht is wanneer je stopt.

Dan is het tijd voor one on one-tijd met dat beest van een tuig. Ik probeer enkele evenwichtsoefeningen, waarbij ik de motor perfect leer uitbalanceren -"kijk mama: met één vinger!". Daarna opzadelen maar. Zo’n 180 kilogram tussen je benen, geef toe, het is eens wat anders...

Zo ga je te werk: Je drukt op het aan-knopje (wij zijn ook maar vrouwen…) en zet je in eerste versnelling (dat gebeurt met een handig systeempje aan je voet). Verder is het gelijkaardig als autorijden: je laat zachtjes de koppeling los en geeft rustig gas bij. Je benen mag je in het begin op de grond laten slingeren voor het evenwicht, na voldoende snelheid trek je ze op de pedaaltjes. Je dijen klem je stevig rond het gevaarte. Off you go!

Of niet? In theorie: poepsimpel. In de praktijk? Verschrikkelijk angstaanjagend. Alleszins, voor mij toch. Terwijl ik mij nog psychologisch aan het voorbereiden ben om 50 meter recht vooruit te rijden, zijn mijn collega’s al opgeklommen naar het slalom-niveau…

De instructeur legt uit dat je om een bocht te maken de verkeerskegel in het midden met je ogen moet volgen (zie theorieregel 1), je stuur zal automatisch volgen. Als hij de horror in mijn ogen ziet... besluit hij dat ik gewoon rechte lijntjes mag blijven rijden.

Angst is immers de slechtste raadgever, zeker op een motor. De kans dat ik zou afremmen in een bocht (regel 2) ligt ondertussen torenhoog. Badend in het angstzweet zie ik hoe mijn collega’s van de ene kegel naar de andere scheuren. Ik hou het voor bekeken. En ga selfies nemen langs de baan. 

Ontdek hier hoe de volledige les verliep: