8 dingen die je moet weten over thalassotherapie

Zwemmen in de zee is – op een tropisch warme zomerdag – verfrissend en zelfs aangenaam te noemen. Het feit dat het zand na een duik in de golven tot diep in je bilnaad plakt en het zout je haar tegen alle beloftes in geen begeerlijke beach waves geeft, is dat net iets minder. Zeewater, ik hou er wel van maar met mate.

In het Bretoense Saint-Malo zijn ze wel heel erg dol op zeewater. Dat treft zo met de Atlantische Oceaan vlak voor de deur. Geen verrassing dus, dat het de perfecte plek is om aan thalassotherapie te doen. Dat kan in Les Thermes Marins de Saint-Malo waar gasten (al dan niet van het aanpalende Le Grand Hotel de Thermes) sinds 1963 genieten van verschillende medische behandelingen waar veel baden en organisch zeewater aan te pas komen.

8 dingen die ik leerde tijdens een weekendje in de vochtigste regionen van het thalassocomplex.

Wie op thalassoweekend gaat, moet zich niet al te veel zorgen te maken over de ‘ootd’. Die is namelijk: een badpak (of zwembroek voor de heren), een badjas en een paar slippers. Zorg ook dat je een badmuts meeneemt want op sommige plekken, zoals het zwembad en de Aquatonic baden, is het dragen van een veredeld haarnetje verplicht. Newbies in de wereld van waterwelzijn herken je aan het wit-blauwe gevalletje dat aan de receptie wordt uitgedeeld, meer ervaren ‘thalassors’ brengen natuurlijk hun eigen badmuts mee. Hetzelfde geldt trouwens voor de slippers: eigen exemplaar = pro, hotelslofjes = first timers.
Toch wordt deze eenvoudige dresscode niet doorgetrokken naar de rest van het hotel. Want hoewel ’s ochtends niemand vreemd opkijkt van een badjas meer of minder aan het ontbijtbuffet (om meteen daarna de baden in te kunnen duiken), is het not done om in een casual vakantie-outfit te gaan dineren. In het restaurant van Le Grand Hotel zie je dan ook heel wat maatpakken, keurige jurken en fonkelende juwelen. Na één blik van de maître d’hotel weet je trouwens of je de juiste vestimentaire beslissing maakte. Vergane glorie mag dan wel als een zeebriesje door dit hotel waaien, maar de etiquette van toen is nog steeds brandend actueel. En dat brengt ons naadloos bij punt 2.

Uiteraard kan je niet om de grootsheid van het imposante hotel heen. Het terras met zich op zee, de prachtige glaspartijen en restaurants met zeezicht zijn prachtige plekken om in de namiddag aan de gin-tonic te zitten. Maar wie beter kijkt, merkt dat niet alle plekjes van het hotel de tand des tijds hebben doorstaan. De grandeur van weleer mag – in tijden van hippe boetiekhotels – dan wel wat vervaagd zijn, de glorie van de hoogdagen is met een beetje goede wil nog voelbaar.

Beland je wel eens op een feestje, event of in een club waar je je de oudste van de hoop voelt? Het omgekeerde gevoel ervaar je tijdens een thalassoweekend. Elk bubbelbad, stoomcabine of zwembad is gevuld met oude van dagen die er komen om de harde stralen op hun stramme spieren los te laten. ‘In het weekend komen hier wel jonge koppels of groepen, maar door de week hebben we een ouder publiek’, verduidelijkt een vrouw voor ze me in een donker kamertje met massagebad opsluit. ‘Dat komt natuurlijk door het medische luik van thalassotherapie. Mensen komen hier niet alleen om te relaxen, we hebben ook heel wat gasten die hier weken verblijven om te revalideren na een ongeluk of operatie.’ Dat verklaart meteen mijn gevoel waarom dit complex als een mix van een wellness- en revalidatiecentrum aanvoelt. Mijn verhaal is dan ook dat ik komt revalideren na een ongeluk met een paard, niet dat ik hier twee dagen wat kom luieren.

4. Het is de plek om te shinen

Om stramme spieren los te maken wordt in het thalassocomplex ook aan ‘piscine dynamique’ gedaan. Turnen in het water dus. En zo zit je plots met zes andere besjes (v/m) in een zwembad te trappelen, huppelen en met een mousse bar te zwaaien. Jij werkt alle oefening met gemak af maar rondom jou hoor je heel wat gepuf en hier en daar een alarmerende ratel. Het is niet netjes om 60-plussers die van een operatie aan het revalideren zijn op hun sportieve prestaties te beoordelen maar jij bent hier ongetwijfeld te beste van de klas. Niet zo sportief aangelegd? Dan is het gymklasje in de thermen jouw plek om te shinen.

En dan is het bijzonder: ‘avec maillot’ of ‘sans maillot’. Sommige behandelingen mag je gerust in je blootje ondergaan, voor andere is het is zediger om je broekje aan te houden. En dus dubbelcheck je maar beter even met de specialiste voor je uit de kleren gaat. In de behandelkamer waar ik liggend onder een gigantische regendouche met etherische oliën gemasseerd zou worden, kreeg ik de instructies niet helemaal mee en ging ik bijgevolg poedelnaakt op mijn rug liggen. De blik van de massagedame leerde me dat dat misschien niet helemaal de bedoeling was. Bespaar jezelf (en je massagedame) een gênant moment door vooraf te vragen of de behandeling ‘avec ou sans maillot’ is.

6. Zeewater prikt

Dat weet iedereen die wel eens door een golf kopje onder geduwd werd. Maar wie aan thalassotherapie doet, kiest er vrijwillig voor om uren in zoute baden door te brengen. Pas dus op tijdens de ‘modelage sous affusions’ waarbij je onder een gigantische regendouche met zeewater ligt. Of ga niet kopje onder in de Aquatonic, een groot badencomplex met zestien verschillende bubbelbaden, douches, wildwaterbanen voor de oude van dagen.

7. Algen stinken

Geen thalassotherapie zonder behandeling met algen. Ze zijn dan ook overal. Zelfs in het broodje dat je ’s avonds bij je diner geserveerd krijgt. Ik ruik al van ver wanneer ik in de buurt van de plek waar ik een ‘Biocéalgues’ behandeling zal ondergaan. De vrouw draagt een leren schort en ziet eruit alsof ze op een vissersboot de ingewanden uit de vangst van de dag snijdt. Uit haar emmer haalt ze een groene, stinkende smurrie die ze snel en vakkundig op mijn rug smeert. Daarna is de voorkant aan de beurt en wikkelt ze me in vershoudfolie. Helemaal ingepakt mag ik twintig minuten tot mezelf komen. Ik voel me als een glibberige aal en geen mentale kracht die tegen de penetrerende algengeur is opgewassen maar eens ik schoongespoeld ben, voelt mijn huid boterzacht. ’s Avonds pas ik evenwel voor de algenpistolet.

Wanneer je na de ‘bain jets’ (bad met massagestralen), 'douche sous-marine' (bad waar je door een vrouw met een waterstraal gemasseerd wordt) en 'drainage marin' (een vibrerend waterbed) en een paar rondjes doorheen de Aquatonic baden tien gerimpelde vingertopjes hebt, is het geen slecht idee om terug aan wal te gaan. Saint-Malo heeft immers zoveel meer te bieden van de thermen alleen. Leen (gratis) een fiets van het hotel en rij de dijk af richting Intra Muros, het oude ommuurde stadsgedeelte van Saint-Malo. Geniet er van de ondergaande zon en het zicht op de  ruïnes in het water, toast met van een glaasje rozé op een gezellig terras en bestel ’s avonds zeker fruits de mer of een authentieke hartige Bretoense pannenkoek. Sluit af met een stukje Kouign-amann, wat Bretoens voor boterkoek is, maar de smaak van jouw zondagse traktatie ver overstijgt. Het dessert vormt een flinke aanslag op je maag en lijn maar dat aquagym je er de volgende ochtend toch gewoon weer af!

Zelf een weekendje in de thermen van Saint-Malo boeken? Alle info over Les Thermes de Saint Malo op www.thalassotherapie.com