Vers van de pers: er komen drie nieuwe Harry Potter boeken aan! Geen fan fictie, geen toneelstuk, geen merchandising, maar Drie. Echte.Nieuwe.Verhalen! Die tegen zes september al in de rekken liggen.
- OMG OMG OMG! -
2016 is de zomer van Harry Potter. We werden op een toneelstuk, een nieuw-boek-in-de-vorm-van-een-script, een expo, een spin-off film (Fantastic Beast ahoi!) én heel wat awesome extra's (zoals de real-life versie van het fictieve sprookjesboek Tales Of Beedle The Bard) getrakteerd. Een drama voor de niet-fans, die stilaan de buik vol hebben van de bebrilde magiër en zijn vrienden. De diehards hebben dan weer stalen bilspieren gekweekt van het constant vreugdesprongetjes maken. Leuk om mee te pronken op het strand, zowel wat die fameuze bilspieren als die exclusieve kopie van Harry Potter And The Cursed Child betreft. En straks wordt onze strandtas dus nòg een pak zwaarder met dank aan drie nieuwe verhalen. JK Rowling dook voor de gelegenheid nog maar eens de dieptse regionen van haar onuitputtelijke fantasie in en brengt je de levensverhalen van verschillende nevenpersonages uit de beroemde boekenreeks. Zo kom je te weten waarom Dolores Umbridge, 's werelds meest gehate kattenvrouwtje, toch zo'n dark pink wizard werd, waarom professor McGonagall nog single is en of Tom Riddle, aka Lord Voldemort, in zijn tienerjaren dan toch een greintje menselijkheid had. Welke Smekkies In Alle Smaken combo was bijvoorbeeld zijn favoriet? Maakte ook hij zich zorgen over welk meisje hij zou meevragen naar het beruchte kerstfeestje van professor Slughorn? Heeft de man ooit op een bezemsteel kunnen vliegen, of is flying solo altijd al zijn ding geweest?
Hoe dan ook, deze en een hoop andere vragen werden tot nu toe aan de hand van kortverhalen beantwoord op Pottermore, de favoriete webstek voor van-stalen-bilspieren-voorziene-Harry-Potter-freaks. JK Rowling, die heilige vrouw, vond het hoog tijd ze te bundelen én nog wat extra vertelsels neer te pennen. God bless her.
- Is dit echt nodig? -
Alle Goblins nog aan toe, ja! Althans, volgens mijn weinig objectieve mening wel. Online schieten de geïrriteerde opiniestukken als paddestoelen uit de grond. Harry Potter, de jongen die maar niet sterven wil, begint de Gemiddelde Dreuzel danig op de zenuwen te werken. Maar mij niet. Zijn magische universum is zo uitgebreid, de verhaallijnen zo complex, dat we na 3407 pagina's -ja, dat heb ik opgezocht- nog steeds niet helemaal zijn uitgefantaseerd. Tientallen, zoniet honderden, vragen blijven onbeantwoord en zullen dat altijd zijn -ook al schrijft onze JK 24/7 tot het einde van haar leven. Wat gebeurde er bijvoorbeeld met Harry Potters grootouders aan moederszijde? Waarom ging Moaning Myrtle na haar dood niet gezellig rondspoken bij haar ouders thuis? (Een vochtig toilet lijkt me zelfs voor een puberend huilebalkje geen leuk rustoord.) En nu het toch over geesten gaat: waarom kwam Dumbledore niet terug als spook? Als er één man met unfinished business zat, was hij het wel!
Soit, genoeg stof om over na te denken. Rowling gaf ooit trouwens toe dat ze sinds dag één van het Potter avontuur lukraak informatie over zijn wereld en haar bewoners opschrijft, op elk moment van de dag, op elk beschrijfbaar oppervlak dat ze maar kan vinden. Goed voor een razend interessante verzameling volgekrabbelde servetten, schriften en snoeppapiertjes die ze in een speciaal kamertje thuis bewaart. Naar eigen zeggen bevat dit orakel voldoende info om nog minstens tien trilogieën te vullen. (Tussen haakjes als ik ooit inbreker word, is dit het eerste adres op mijn To Do lijst!) Hoera! Tenminste, zolang het niveau van de oorspronkelijke Potters bewaard blijft. Dat laatste is en blijft een hekel punt en de angst voor het een uitgemolken franchise is groot. Ook bij de onvoorwaardelijke fans.The Cursed Child was een leuk verhaal, maar vervalt in het niets in vergelijking met de Oorspronkelijke Zeven. Ik stel dus voor dat de auteur zich beperkt tot het brengen van extra achtergrondinfo. Pretty please JK?
The Cursed Child, uitgebracht als toneelstuk en even later als ruw script, is trouwens een typisch kind van deze tijd. We denken, werken en ontspannen ons multimediaal, zijn een niet te stoppen informatiestroom gewend en nemen geen genoegen meer met een een abrupte "the end" -of, in Potters geval, "all was well". Stoppen is gewoon geen optie meer. We willen meer weten, we willen antwoorden, we willen verder blijven toveren. Tot groot jolijt van slimme marketeers trouwens, die handig van boeken via films, spin-off websites en toneelstukken naar nog meer boeken springen. Er valt maar geen doek over Potter. Geen Avada Kedavra krijgt hem klein. HP is daar trouwens niet alleen in. De Game of Thrones boekenreeks leeft bijvoorbeeld zij aan zij met de gelijknamige TV-serie. Die laatste heeft zijn geschreven voorganger voorbijgestoken en verkent verhaallijnen die auteur George Martin in zijn geschreven werk nog niet heeft kunnen aanpakken. (Hij zou Het Einde ergens in een kluis bewaren, voor het geval hij de pijp uitgaat voor hij zijn opus kan afwerken en voor de TV-serie haar laatste seizoen bereikt.) Ook de epische Star Wars oorlogen raken maar niet uitgestreden (daar is de zoveelste sequel trilogie!), en Tolkiens verzamelde werk wordt de voorbije jaren maar geen rust gegund door overijverige filmbonzen (hallo Lord Of The Rings en kleine broertje The Hobbit!). En dat is niet erg: anno 2016 speelt een verhaal zich af op verschillende fronten en raakt het maar niet uitverteld. Op die manier voelt het trouwens echter dan ooit aan. Lezers/kijkers/luisteraars -laten we ze "belevers" noemen- zijn constant bezig het te construeren en mee te maken.We hebben haast magische Mad Eye Moody ogen nodig om alles tegelijk te kunnen volgen, maar dat vinden we nu eenmaal leuk. Later richt ik trouwens ook een speciale Harry Potter kamer in mijn huis in, eentje met een bibliotheek vol boeken die aan hem zijn gewijd, met een groot scherm voor al zijn films en met een kluis waarin ik de tegen dan gestolen collectie van-JKRowling-gestolen-snoeppapiertjes-met-vitale-achtergrondinformatie bewaar. Dat het nooit stopt! Een beetje hysterisch, een beetje gek, maar dromen doet geen pijn, Avada Kedavra ook al lang niet meer.
