Het echoot hier.
Onze eerste indruk spreekt boekdelen: hoge plafonds, brede ruimtes en een monumentale trap verwelkomen ons ten huize Natan, een modehuis in de meest letterlijke zin van het woord. Vier verdiepingen vol mysterieuze hoekjes en een interieur dat ons prompt terug naar de jaren stilletjes voert: dit is hoe het stekje van een couturier eruit moet zien.
Paul Natan, de stichter van het label, vestigde zich in 1930 in het statige herenhuis op de Louizalaan. 53 jaar later huurde de jonge interieurarchitect Edouard Vermeulen er een galerij om zijn kunsten tentoon te stellen, niet wetende dat hij de plek nooit meer zou verlaten. Ondertussen zijn zowel Vermeulen als het label Natan helemaal met de muren vergroeid, muren die een schat aan anekdotes te vertellen hebben.
Klik door de galerij en ontdek het universum van Natan, van het grootse privésalon tot het kleinste kamertje…
Paola, Mathilde, Claire, Maximà,…: steeds opnieuw vinden ze hun weg terug naar Natan. Sinds Vermeulen koningin Paola in de jaren tachtig voor het eerst mocht kleden, ging de bal aan het rollen. Tegenwoordig is het etiket van het huis meer een regel dan een uitzondering in koninklijke garderobes.
Hoog bezoek wordt op de eerste verdieping in een privé salon ontvangen, een ruimte die net als de winkel de sfeer van de grand hotels van weleer uitademt. “Vrouwen wandelen hier als het ware een droom binnen. Ze moeten op hun gemak zijn in een gesofisticeerde, luxueuze omgeving,” aldus Vermeulen.
Vermeulens vorming als interieurarchitect laat zich meteen gelden: “Voor mij vormen kunst, architectuur en mode één geheel.” Lichtinval en heldere kleuren zijn belangrijk om de klant een accuraat beeld te geven. Een bont schilderij -“Heb ik van een rommelmarkt, het kader kostte meer dan het werk!”- zorgt voor een vrolijke noot, terwijl Chinese meubeltjes –eveneens op de markt gescoord gescoord- het boudoir gevoel accentueren. Aan de muur hangen gravures van de Belgische artiest Piere Alechinsky en we moeten al onze wilskracht oproepen om ons toch maar niet in de uitnodigende ligzetel te vleien.
Geen gekroonde hoofden vandaag, wel een fitting voor de aanstormende wintercollectie.
“Dat zal ons een vliegtuig kosten!”, “dit wordt een vuilbakjurk, ik voel het!”, “wedden dat IK gelijk heb?” Niemand die een blad voor de mond neemt tijdens deze ontwerpfase, begeleid door het nodige gegiechel en slappe lach. Nooit gedacht dat het zo vrolijk zou verlopen…
Bij Natan begint alles met het materiaal. Stof en print worden zorgvuldig uitgekozen en samengesteld, aan de hand van moodboards worden de verschillende kleurenpaletten bepaald. Dan pas worden de silhouetten getekend en krijgen de luxueuze stoffen ook vorm. Dat alles minutieus bijgehouden op volgekrabbelde fiches.
Tussen haakjes: een stilistische lijn die wordt doorgetrokken tot aan de deuren van het kleinste kamertje:
Smalle gangetjes en gammele houten trappen leiden ons steeds dieper het huis in. Naarmate we de trappen opgaan, stijgt ook de chaos. Knopen, patronen, zomen en mouwen: hier ligt Natan in al haar tientallen onderdelen verspreid.
In het atelier werken twee “petites mains” bedrijvig aan de nodige retouches en de couturecollectie, de enige lijn die binnenshuis wordt geproduceerd.
In een ander atelier ontdekken we het bureau van Marie Vermeulen, het nichtje van de hoofdontwerper. Zij houdt zich bezig met accessoires en juwelen, haar werktafel bevat dan ook een hoge dosis glitter. We love.
Over naar het bureau van Vermeulen zelf. Aan de deur worden we verwelkomd door tientallen gekleurde handen, één van zijn favoriete kunstwerken: “Dit zijn de handen van mijn werkgevers, ze maakten dit voor mijn vijftigste verjaardag. Dat moet zo’n veertig jaar geleden geweest zijn…” 
Op zijn persoonlijke wall of fame ontdekken we opnieuw heel wat royals, maar ook vrienden en familie. In de hoek herkennen we een stuk uit de collectie die Natan vorig jaar voor Spullenhulp ontwierp: een rok, vervaardigd uit de beschermende kledij van wegenwerkers.
Een doltevreden reporter: check check check check!!!
(Beeld: Roxanne Bauwens)
