Een handvol exclusieve modehuizen presenteerde van 30 juni tot 4 juli haar Haute Couture collecties in Parijs. Wat zijn de trends en welke looks moet je zeker onthouden? Een overzicht.
Eerst en vooral: wat is Haute Couture? De couturecollectie is een lijn die zich van de gebruikelijk prêt-à-porter onderscheidt door de techniciteit van de kleren. Artisanale technieken, nieuwe technologieën, doorgedreven vakmanschap én grotendeels handgemaakte creaties zijn sleutelwoorden, en geven je meteen ook de reden waarom het prijskaartje van de gemiddelde couturejurk boven de €10,000 euro klimt! Je mag als modehuis trouwens niet zomaar aanspraak maken op het “couture” label, maar moet je manier van werken, atelier en creaties voorleggen aan de almachtige Fédération de la Haute Couture. Pas nadat die haar zegen heeft gegeven, ben je welkom in het selecte clubje. Met andere woorden: couture is de parel van de mode.
Je moet de geshowde looks trouwens niet al te letterlijk nemen. De bombastische, vaak overdreven details zijn uitvergrotingen van wat je komend seizoen op de prêt-a-porter catwalk zal spotten. Zie je bijvoorbeeld veel gigantische pofmouwen? Dan zal jij er volgend najaar waarschijnlijk met bescheiden bolle hemdsmouwen bij lopen. Doseren is de boodschap. Benieuwd hoe het er dit jaar uitziet? Je ontdekt het hier:
DIOR
Sinds ze aan het hoofd staat van Christian Dior laat Maria Grazia Chiuri een feministische (pseudo)intellectuele wind waaien door het oerfranse modehuis en dat was dit keer niet anders. “Are clothes modern?”, was de vraag waarmee ze haar herfst-winter coutureshow opende. De titel van een essay geschreven door Bernard Rudofsky, een Oostenrijks-Amerikaanse schrijver en tijdsgenoot van Christian Dior die in 1947 poneerde dat de toenmalige modeconventies waardeloos en zelfs schadelijk waren. De Italiaanse liet zich inspireren door architectuur, en het idee dat kledij als het ware het omhulsel is waarin je woont. Ze koos ervoor om te focussen op coupes en silhouetten, textuur en detail, en dat door kleur volledig uit te schakelen. De quasi volledig zwarte collectie toonde moderne, fris ogende versies van Diors kenmerkende Bar silhouet, baljurken afgewerkt met transparante voiles en luxueuze, soepelvallende creaties geïnspireerd door Oud-Griekse vrouwenbeelden.
Chanel
Karl Lagerfeld opvolgen is allesbehalve een gemakkelijke opdracht, maar Virginie Viard slaagde met glans in haar eerste couturecollectie voor Chanel. Net zoals haar illustere voorganger koos ze voor een specifieke setting, dit keer een bibliotheek geïnspireerd door zowel Coco Chanels eigen appartement aan de Rue Cambon als door Galignani, de legendarische Parijse boekenwinkel waar Lagerfeld vaste klant was. Viard herinterpreteerde de codes van het modehuis op een zachtere, meer vrouwelijk manier dan Lagerfeld wat resulteerde in een elegante, beheerste collectie waarin haar jarenlang opgebouwde savoir faire boekdelen sprak.
Givenchy
Nobless radicale, zo doopte Clare Waight Keller haar recentste couturecollectie, en terecht. Keller koos ervoor om zichzelf in een meer dramatische richting te pushen dan we tot nu toe van haar gewoon waren. Haar ontwerpen straalden een zekere nonchalance uit, zij het niet meteen in silhouet maar wel in gevoel. Keller liet zich inspireren door een “anarchistische vrouw die door het kasteel – in dit geval het Musée des Arts Décoratifs – wandelt en alle elementen die je daar aantreft.” Zo waren zwart-witte stukken gebaseerd op grafische vloermotieven en associeerde ze gevederde baljurken met “vogelvrouwen gevangen in een kooi”. Een interessante collectie die de nodige oomph en bruisende energie gaf aan verder eerder statig seizoen.
Valentino
Waar Maria Grazia Chiuri opteerde voor een bijna monochrome collectie, hulde de couturelijn van landgenoot Pierpaolo Piccioli zich net in een uitbundige regenboog aan kleuren. Piccioli zette de kleurenpracht van zijn collectie nog meer in de verf door onverwachtse tinten met elkaar te combineren, denk maar aan mauve en mandarijn of zachtgroen met een warm aubergine. Maar die overvloed aan kleur onttrok gelukkig het oog niet aan de elegantie en het verfijnde vakmanschap van de florale borduursels die tal van onwerpen sierden. Ook inclusiviteit blijft een stokpaardje bij de Italiaan. Zo verschenen dit keer onder meer de vijvenzeventigjarige Lauren Hutton en onze eigenste Hannelore Knuts in zijn creaties op de catwalk.
Maison Margiela
In aanloop van de show liet Galliano op zijn podcast verstaan dat hij zich impulsief en anarchistisch voelde – in tegenstelling tot onder meer Giambattista Valli en Armani, die dit seizoen ervoor kozen om terug te vallen op golden oldies. ‘Projective filtrage’ liep als een rode draad door deze collectie, waarbij hij mannelijke stoffen zoals tweed en pied-de-poule en erotische foto’s liet projecteren op transparante materialen. Net als bij Dior was voile veelvuldig van de partij, al gebruikte Galliano het transparante materiaal als een real life Instagram-filter die zijn ontwerpen verfraaiden. Een tweede thema was ‘nomadic cutting’, het versnijden van traditionele kledingstukken om hybride creaties te creëeren, een techniek waarvoor Galliano al langer bekend staat. Ditmaal vertaalde zich dat onder meer in broeken die getransformeerd werden tot een strapless jurk of vesten die dienst deden als short.
