Ik ben een WILF. There, I said it. Wilfen is een acroniem voor ‘What was I Looking For?’ en de term verwijst naar de uren die we slijten op het web, surfend naar niks in het bijzonder. En als we dan toch naar iets op zoek zijn, vergeten we meestal wat dat is. Zo heeft het me drie uur gekost om aan dit artikel te beginnen. En vermoedelijk duurt het nog geen 12 seconden voor u wegklikt naar iets anders.
Het begon nochtans veelbelovend deze ochtend. Een google search op de term ‘wilfing’ om 9u30 leidde me naar een Amerikaanse nieuwssite die een hele studie publiceerde omtrent het fenomeen. Helaas voel ik me meer aangetrokken tot een klein artikeltje onderaan de pagina. Een koelbloedige hamster overleefde tot grote vreugde van zijn baasje een duik in de Niagara Falls. En dat terwijl hamsters gemiddeld slechts 32 seconden zonder zuurstof kunnen, zo leer ik uit een volgende link. Ik vraag me al gauw af wat een reis naar Canada kost en een kwartier later mail ik vluchturen en tarieven van drie verschillende luchtvaartmaatschappijen naar een vriendin door. Waarop zij antwoordt met een lijst van adressen van een paar gezellige b&b’s in Ontario.
Van wilf naar milf
Oké, denk ik rond 11u, genoeg getaffeld. Nog even Facebook checken en dan begin ik er écht aan. Alleen heeft een vriendin net een foto van zichzelf op een exotisch strand gepost, en in haar handen heeft ze de laatste van Julian Barnes, wat me eraan herinnert dat ik die al een hele poos wil lezen. Snel naar bol.com dan maar, even een bestelling plaatsen. Ik doe er nog twee dvd-boxen bovenop, die kunnen in één moeite mee geleverd worden.... Op Spotify maak ik ineens ook een geschikte playlist om de werkdag op te vrolijken. Het is inmiddels 13u en het schuldgevoel begint te knagen. ‘Milf’, probeer ik in google, wat meteen een hoop sexy filmpjes oplevert. Ik klik het eerste filmpje aan en duw zonder nadenken op ‘play’. Zit ik nu porno te kijken op het werk? Waarom typ ik ‘milf’ in plaats van ‘wilf’? Ik zou het zowaar niet weten. Het web heeft duizenden middelen ter verstrooiing voor wie even afleiding zoekt.
Het klikt!
En ik ben niet alleen. Wilfen lijkt het favoriete nationale tijdverdrijf te zijn, populairder dan tv kijken. Het is blijkbaar niet abnormaal dat werknemers een uur of twee per dag in het ijle zitten te klikken. En als je het internet sowieso nodig hebt voor je job, is een occassionele wilf snel gemaakt. Niet alleen kost het fenomeen werkgevers elk jaar miljoenen, onderzoek wijst uit dat laptops, iPads en smartphones een pest zijn voor je relatie en je (niet-virtuele) sociale leven. En dus roepen steeds meer stemmen op tot sensibilisering. Daarbij wordt er vanuit gegaan dat het wilfen een zoveelste negatieve uitwas van het internet is, die dringend de kop moet worden ingedrukt.
Maar valt er echt niks positiefs over te zeggen? De productiviteit van de werknemers is de voorbije tien jaar met 5 à 10 % gestegen, zo blijkt uit recent onderzoek. En dat ondanks het internet. Of net dankzij het internet. Akkoord, we verliezen kostbare tijd op het web, maar dat is tijd die we twee decennia geleden besteedden aan het dicht likken van enveloppen, het plakken van postzegels, het faxen van duizenden documenten... Wie nu met lege ogen naar een Facebookpagina zit te turen, zat vroeger waarschijnlijk net zo leeg naar de muur te staren. Of maakte een halsketting van kleurrijke paperclips en ging nog een sigaret roken.
Wilfen is menselijk
Zouden we zonder het internet elke avond boeiende conversaties en stomende seks met onze partners hebben? Ik verwed er mijn boob job op dat we nog eerder naar drie reruns van het journaal zouden kijken terwijl we ongeïnteresseerd door de krant bladeren. Het medium is veranderd, maar het gebrek aan aandacht is er altijd al geweest. Het internet is tenminste interactief: het fascineert, het informeert, het entertaint... Stel je voor dat je die gigantische database aan kennis zou moeten missen en dat je een kamer in je huis moet ontruimen voor de 26 volumes van de Winkler Prins. Of dat je je niet langer kan verliezen in de vakantiekiekjes van een volslagen vreemde.
Serendipiditeit
We zijn van nature curieuze wezens, en wilfen bevredigt niets minder dan een basisbehoefte. Je zoekt het één, maar je vindt het ander: serendipiditeit heet dat dan. Een synoniem voor ‘een plezant toeval’ of ‘een gelukkige vergissing’. Het leert ons dingen die we anders nooit zouden weten en brengt ons op plaatsen waar we anders nooit zouden komen. In een klein b&b’tje in Canada bijvoorbeeld. Dus boekt u gerust uw vakantie tijdens de werkuren, of plunder naar believen de website van net-a-porter. Wilfen is een normale uiting van menselijk gedrag. Het is een zoektocht naar het triviale, het bizarre, het sublieme... Het is een remedie tegen rusteloosheid en het weerspiegelt de essentie van wat we zijn: mensen met een aandachtsspanne van gemiddeld zeven minuten. Bent u daar nog?
