(Beeld: instagram @izaijzerman)
Commotie alom vandaag toen het Nederlandse model Iza Ijzerman in één van onze artikels als "plus-size" werd bestempeld. De term, die modellen vanaf maatje 42 aanduidt, zorgt al jaren voor verhitte discussies en ook op de redactie van een modeblad lijkt er geen ontsnappen aan. Maar waarom is het woord zo beladen? Insiders uit de industrie lichten toe.
Even samenvatten: niet iedereen reageert even positief op het feit dat de Hollandse beauty én lookalike van Gigi Hadid als curvy oftewel "plus-size" wordt beschreven. Echt mooi klinkt het woord op zich natuurlijk niet, het staat zelfs in fel contrast met de duizelingwekkende looks van Ijzerman, maar welke lading dekt het echt? We gingen ons licht opsteken bij enkele insiders -waaronder het model in kwestie:
Volgens Jessie Van Osselt, modellenbookster en het brein achter Just Jess Models, moeten we er niet té zwaar aan tillen: “De term plus-size wordt in de industrie allesbehalve negatief bedoeld, het is gewoon de officiële benaming voor een bepaalde categorie beauties –zoals je new faces, commerciële modellen, catwalk meisjes en editorial potentieel hebt. Die zijn elk aan andere criteria onderworpen en gaan ook voor verschillende soorten opdrachten. Zo zal je minder snel iemand met een gezonde én prachtige maat 42 -de grens voor "plus-size"- op de catwalk of in een editorial terugvinden dan in een meer commerciële catalogus. Het gebeurt wel en dat kunnen we alleen maar toejuichen, maar het is nu eenmaal minder gangbaar. Omgekeerd geldt hetzelfde: in campagnes en catalogi is er minder vraag naar meisjes met extreem kleine maatjes."
Hoe geladen en oneerlijk de term dus ook klinkt, het is nu eenmaal de officiële benaming binnen de industrie. Dat neemt niet weg dat wij er zelf ook niet zo dol op zijn -net als we de woorden "schaamstreek" (wat valt er zich te schamen?), "diervriendelijk vlees" en "60-plusser" ook maar niets vinden. "Plus-size" lijkt te suggereren dat vrouwen met een maat veertig of meer automatisch te dik of niet begerenswaardig zijn -net zoals "60-plusser" erop wijst dat een fitte zestiger klaar zou zijn voor het rusthuis. (En nu we toch bezig zijn: kunnen we de term "rusthuis" meteen vervangen door "funhouse"? Wat ons betreft valt er heel wat lol te trappen met én te leren van voorgaande generaties!) We zijn hier bij ELLE trouwens fan van de "42-plussers" -slik, opnieuw een horrorwoord!- getuige onze coverstory en interview met actrice Rebel Wilson, die ons er juist op wees dat zij vijf keer per week traint met een coach om er uit te zien zoals ze dat doet. Go Rebel! Of de beeldschone Aglae Dryer, met wie we onder het motto #aglaeforelle en #modelswithcurves een instacampagne voerden om de obsessie rond kleine maatjes te doorbreken.
Wij hebben natuurlijk gemakkelijk praten: wij zijn niet degene die openlijk met de term worden bestempeld. Hoe denkt het model zelf erover? Iza liet ons in een mailtje alvast weten wat zij van de hele commotie vindt: “Ik zou het hier heel graag over hebben en ben het helemaal met jullie eens: “plus-size” is gewoon de term die gebruikt wordt voor meisjes die grotere maten hebben dan de catwalk standaard. Mijn eigen agency gebruikt “curvy”, wat ik voor mijn maat wel beter vind. Als mensen “plus-size” horen, denken ze meteen aan iemand met overgewicht, maar ik vind het absoluut niet erg om een plus-size model genoemd te worden, het is nu eenmaal de benaming. Ik hou in het algemeen niet zo van labelen, maar til hier ook niet te zwaar aan.” Wat ze wél even wil rechttrekken: in het oorspronkelijke artikel vergisten we ons over haar leeftijd (ze is 18, geen 22) én ze beschouwt zichzelf niet als een blogger. Dat laatste namen wij verkeerdelijk aan omdat ze op haar website Call Me Foxy kortverhalen en haar eigen avonturen publiceert. Verder geeft de Nederlandse ook even aan wat haar gedachten momenteel écht bezighoudt: “dierengeneeskunde! Ik ben 18 en zou dit binnenkort heel graag gaan studeren…” Wij wensen deze gedreven creatieveling alvast een droomcarrière toe, of ze nu voor model òf dierenarts gaat!
Moeten we dan per se de term in onze titel noemen? Het is een andere kritiek die veel lezers uitten. Wat ons betreft wel, ja: het mag benadrukt worden dat ook iemand die niét aan de griezelig "perfecte" standaardmaten van de modellenindustrie beantwoordt, in één adem wordt genoemd met één van 's werelds grootste topmodellen. Twee vrouwen, twee verschillende lichaamstypes, twee ontegensprekelijke schoonheden.
Enkele jaren geleden stelden we dezelfde vraag rond de hele plus-size kwestie ook aan onze voormalige fotografe en plus-size model Tine. Zij had er het volgende over te zeggen: "Ik ben geen grote fan van termen als "plus-size" en "volslank". Het stoort me dat je steeds maar een etiket krijgt opgeplakt, al zie ik ook wel het verschil met de modellen die doorgaans op de catwalk staan. (...) Ironisch genoeg heeft deze job mij wel heel veel zelfvertrouwen gegeven. Ik heb geen perfect lichaam en ben nooit de slankste uit mijn vriendengroep geweest, maar sinds ik voor de lens sta, voel ik me gewoon supergoed in mijn vel." Wie vragen heeft rond plus-size en de manier waarop de zogenaamde "plus" modellen worden behandeld, kan trouwens heel wat leren uit haar interessante getuigenis.
Omdat elke discussie constructief zou moeten zijn en we het liever niet laten bij eenzijdig veroordelen: welk alternatief zou jij voorstellen voor de term? Laat je creativiteit hieronder vooral horen! Wie weet krijgen we die straks met gebundelde krachten geïntroduceerd...
