#3 Kerst-mismatch in Parijs
Na een gestrand huwelijk en enkele mislukte relaties, bleef Peter – een veertiger met een job in financial consultancy en een designappartement in hartje Brussel – achter met een amoureuze kater. In een ultieme poging om eindelijk de ware te vinden, schreef hij zich in op een high profile-datingsite. Daar viel zijn oog al gauw op de Mexicaanse María, een ambitieuze vrouw met instagramfoto’s die niet zouden misstaan op de cover van Sports Illustrated.
María was de ideale match op papier, alleen bevond ze zich op achtduizend kilometer afstand. Toch kroop Peter in zijn virtuele pen: “Twee dagen later keeg ik een mail met haar volledige biografie. María was een enig kind afkomstig uit een vastgoedfamilie in Cancun, werkte als juriste bij een internationale non-profitorganisatie en was onlangs gescheiden. Een pijnlijk verhaal dat ze me bij gelegenheid wel eens zou vertellen. Heel herkenbaar. Ik voelde me onmiddellijk met haar verbonden.”
Importbruid
De mail werd het begin van een online latrelatie. Na een half jaar intensief mailen en skypen, groeide het verlangen om elkaar in real life te zien. Ze spraken af dat Peter de zomervakantie zou doorbrengen in Mexico. “Ik twijfelde eigenlijk alleen nog over de juiste manier om mijn familie in te lichten over mijn buitenlandse lief.” Maar dat probleem loste zichzelf op. “Tijdens een familieweekend in de Ardennen was ik ‘s morgens met María aan het skypen, toen mijn oudste zus Ann naar beneden kwam. ‘Zo vroeg al aan het werken? Ook een koffie?’ Ik voelde het bloed naar mijn hoofd stijgen en nog voor ik mijn chatvenster kon sluiten, keek Ann al op mijn scherm. ‘Is dat je nieuwste vlam?’ Betrapt. Ik gaf haar een korte samenvatting en kreeg meteen de volle laag. ‘Een importbruid? Uit Mexico – het land van de drugskartels en de maffiabendes? Denk maar niet dat ik je uit dat wespennest zal komen redden.’ Ik liet Ann uitrazen en hield vast aan mijn reisplannen.”
“De zomer in Cancun had alles van een feelgoodmovie. Op de luchthaven vlogen we elkaar in de armen. Dolverliefd sipten we cocktails in de hipste beachclubs van Playa del Carmen terwijl we onze toekomst bespraken. María hoopte op een expatcarrière in Brussel, het centrum van de internationale politiek. De visumprocedure was volgens haar ‘complete madness’, maar ze kon ondertussen toch bij mij intrekken? Na drie idyllische weken was ons afscheid in Cancun heftig. Gelukkig werd de pijn verzacht door het vooruitzicht dat zij in de kerstperiode naar België zou komen.”
Je t’aime (moi non plus)
“Onze eerste kerst samen moest de symbolische start worden van ons nieuwe leven. Daarom bereidde ik een romantische verrassing voor: een full option-kersttrip naar Parijs. Ik boekte een suite in een boetiekhotel in Le Marais en stippelde een gepersonaliseerd parcours uit langs haar favoriete boetieks. Op dertien december ging ik María ophalen in Zaventem en de dagen na haar aankomst vierden we in kerstmodus, compleet met selfies in foute kersttruien en glühwein op de Grote Markt van Brussel.”
“Vlak voor ons vertrek naar Parijs zou ik María officieel voorstellen aan mijn familie tijdens een prekerstdinertje bij Ann thuis. María had zich voor de gelegenheid extra feestelijk uitgedost, wat mijn zus meteen irriteerde. María’s Vuitton-handtas stak de ogen uit en haar Louboutins maakten krassen op het parket. Het aperitief was geen voltreffer, ondanks de Moet & Chandon en de verwoede pogingen van mijn schoonbroer Marc om zijn beste Engels te etaleren. Het voorgerecht gaf de finale doodsteek. María bleek allergisch voor zeevruchten en pulkte verongelijkt aan haar broodje. Ze stelde zich zo aan dat ik me uiteindelijk verontschuldigde bij Ann voor María’s gedrag. Ik hield het op het cultuurverschil en de taalbarrière. Bij het afscheid wenste Ann me nog veel succes met mijn trophy wife.”
Realitycheck
“Na het desastreuze diner kwam de ware María boven. Ze werd lichtgeraakt, zeurde over de regen en vond Brussel ongezellig. Ze verweet me ook dat ik te veel met mijn werk bezig was. Ik hoopte dat het verrassingsreisje naar Parijs haar zou doen bijdraaien. De trip begon veelbelovend, met een ontspannen shoppingmiddag langs de kerstetalages van Galeries Lafayette, een koffiepauze bij Café Pouchkine en een romantisch etentje met zicht op de Eiffeltoren. Maar op de tweede dag volgde een nieuwe crisis. Na een heftige discussie over een metrolijn ging María compleet door het lint bij het zien van de wachtrij voor het Louvre. Ik had geen handleiding om een Mexicaanse dramaqueen te kalmeren, dus dwong ik haar in een taxi terug naar het hotel. ‘What the hell is wrong with you?’ Stilte. Die rit was voor mij het breekpunt. Ik had me lang genoeg ingehouden voor de lieve vrede. Nu zat het me tot daar. Ik pakte mijn koffers en liet het uitchecken over aan María. Ik hoorde haar schreeuwen tot in de lift, maar voor mij was ons verhaal voorbij.”
“De kerstdate in Parijs was een keiharde realitycheck. Dat María niet de droomvrouw was die ik me had voorgesteld, was moeilijk te verkroppen. Maar dat mijn zus al die tijd gelijk had, zou me levenslang achtervolgen.”
