Happy ending
Shutterstock
“Uiteraard krijgt niet elke scheve schaats een happy ending”, benadrukt Perel. “Soms verandert het verboden liefdesverhaal in een levensverhaal, en blijft de bedrogen partner alleen achter. Maar hier was dat niet het geval. Ik vond het erg belangrijk om deze vrouw te wijzen op haar kracht. Diep vanbinnen wist ze ook wel dat ze haar man een beetje verwaarloosd had, wat hem natuurlijk nog niet het recht geeft om vreemd te gaan. Maar in plaats van een zielige bedrogen echtgenote is mijn cliënte nu een strijdlustige amazone die vecht voor haar man. Dat is pas empowerment!”
Case closed
Het lijkt een logische redenering, maar toch krijgt Perel veel tegenstand van collega’s. “Die gestoorde Belgische moet dringend haar kop houden”, blogde er eentje. En ook de prominente psychologe Janis Abrahms Spring, die met ‘After the Affair’ haar eigen bestseller schreef, was niet mals: “Perel minimaliseert de pijn van het slachtoffer en zo traumatiseert ze de gekwetste partij opnieuw en opnieuw.” Esther Perel haalt haar schouders op als ik haar met die kritiek confronteer.
“Ik ken het klassieke traumamodel”, antwoordt ze droog. “Ik minimaliseer de pijn niet, maar ik doe er iets positiefs me. Zoals ik al zei, we zijn dringend toe aan een nieuwe visie op ontrouw.” Case closed.
