Op zoek naar wat rust en stilte? Trek net als wij naar het piepkleine Oostenrijkse dorpje Bezau, en doe jezelf een verblijf cadeau in het stijlvolle hotel Post. Wij kwamen er alvast volledig tot rust, met dank aan een paar kruidige massages, een fikse bergwandeling en een stevig glas Grüner Veltliner.
Laat ik dit relaas beginnen met een korte bekentenis: in tegenstelling tot mijn collega - die enkele jaren geleden dit hotel al mocht ontdekken - ben ik bang van alles wat ‘detox’ is. Ik zeg dus niet gauw toe op uitnodigingen voor een wellnessvakantie, want daar komt doorgaans iets detoxachtigs bij kijken. Is het geen thee, dan is het wel een sapje, een soepje of – sta me bij – raw food. Ben ik nu écht de enige die daar buikpijn van krijgt? Maar tegen een verblijf in het stijlvolle spahotel van Susanne Kaufmann zegt een mens nu eenmaal geen nee. En dus vlieg ik naar Oostenrijk, met een noodrantsoen M&M’s in mijn handtas, klaar om me over te leveren aan helende handen, stomende baden en - alleen als het écht moet - detoxgerechtjes.
Mijn angst voor groene brouwsels blijkt gelukkig ongegrond. Zodra ik Hotel Post in Bezau binnenstap, duwt een vriendelijke fräulein in dirndl me een glas prosecco en een grote portie pretzelstokken onder de neus. “Een welkomstgeschenkje van Frau Kaufmann”, lacht ze, terwijl ik vriendelijk bedank voor een tweede glas. De volgende ochtend bij het ontbijt bestel ik de suggestie van de dag, roerei met gebakken champignons, en tijdens de lunch proef ik diezelfde champignons – ‘Sternpilze’, een lokale lekkernij – maar dan gepaneerd, op een bedje van selderpuree en remoulade. Ik haal opgelucht adem want hier valt in geen velden of wegen een detoxmaaltijd te bespeuren. Na een fikse boswandeling neemt Susanne me mee naar Ingo Metzler, de geitenboer drie dorpen verderop, die haar jaren geleden de kans gaf een eigen verzorgingslijn op te starten. We toasten op de zon en de natuur met een fris flesje Grüner Veltliner en een uitgebreide kaasschotel. Detox Cuisine? Niet in de Oostenrijkse bergen, blijkbaar.
’s Avonds dineer ik uitgebreid met Susanne, haar man Alfred Vogel en de Amerikaanse familie Jezek, gasten van het gezin Kaufmann. Terwijl ik smul van de risotto krijgt dochter Rebecca Jezek, een thirtysomething interieurarchitecte uit L.A., een gigantisch bord soep voorgeschoteld. Ze fluistert me toe dat ze het detoxmenu volgt: “En je gelooft het nooit: het is ontzettend lekker! Geen raw food, wel veel groenten en soep. Na twee dagen zit ik boordevol energie!” jubelt ze, terwijl ze bieslook in haar soep strooit. Susanne kijkt me plagend aan. “Als je wil kan je morgen ook voor één dag detoxen”, knipoogt ze. En zo komt het dat ik de volgende ochtend aan het ontbijt wordt opgewacht door een kommetje groentebouillon. Ik ben er klaar voor.
Als er ooit een perfect moment was om me over mijn detoxfobie heen te zetten, dan is het nu wel. Ik heb er een ontzettend drukke maand op het werk opzitten, mijn gigantische verkoudheid houdt al drie weken aan en ik zit nog volop in de nasleep van mijn trouwfeest, dat ik beleefde op een overdosis Sinutab. Ik besluit me gewillig over te geven aan het ontbijt van bouillon, havermout met kersen en chiazaad-pudding, dat - u raadt het al - erg lekker is. Lunch bestaat uit linzenkokossoep en boekweit met groene boontjes en paarse worteltjes en is óók heel lekker. En het diner is een avocado-tomatengerechtje met spinazie en radijs maar dat heb ik wel gemist... Ik ging om vijf uur ‘even liggen’ voor een dutje en werd pas vijftien uur later weer wakker. Honger had ik duidelijk niet, en het was jaren geleden dat ik nog zo goed had geslapen. En is dat niet het toppunt van wellness?
Maar al dat eten is niet de reden voor mijn trip. Ik ben hier voor de wondermooie spa waar ik me kan laten verwennen met de organische producten van Susanne Kaufmann. “Ik heb een hekel aan de typische wellnesscultuur die momenteel heerst in Tirol”, blaast Susanne. “Er duiken steeds meer hotels op waar je de hele dag in badjas rondhangt en drie keer per dag mag aanschuiven aan zo’n massabuffet.” Verwacht dat vooral niet in Hotel Post, waar het er een stuk intiemer aan toegaat.
De spa is dan ook fantastisch. Net als de rest van het hotel is het ontwerp minimalistisch, licht en verfijnd. De wellnessruimte bevat een groot zwembad, verschillende rustruimtes, een buitenbadje, een jacuzzi en stoombaden en sauna’s. De spa zelf baadt in het licht en is aangenaam stil. Op mijn programma staat de Anti-aging intensive facial treatment, een gelaatsverzorging met een korte nek-, schouder- en handmassage. Mijn gezicht wordt gereinigd en geëxfolieerd en krijgt daarna een intense hydratatieboost dankzij een hyaluronserum dat met een ultrasoon toestel in de huid wordt gemasseerd. Na een liftend masker en nog wat extra verzorgende crème ziet mijn huid er tien jaar jonger uit. Wat later mag ik nog eens richting spa schuifelen voor een luxueuze lichaamsbehandeling, de Deep balancing signature treatment. Deze keer word ik van top tot teen gescrubd, waarna ik twintig minuten in een heet bad mag dobberen. Daarna krijg ik een uitgebreide lichaams-massage, die eindigt met mijn hoofd. Heaven must be missing an angel - of twee -, want die werken duidelijk allemaal bij Susanne in de spa!
Tijdens mijn laatste ochtend in Bezau check ik snel uit, laat mijn bagage achter bij de receptie en duik een laatste keer de wellness in. Gasten mogen er op de dag van hun vertrek zo lang nagenieten als ze willen, dus ik hoop dat mijn chauffeur nog een hele poos op zich laat wachten. Ik zwem een half uur baantjes, lig languit op het terras – in de regen, maar nat ben ik toch al – en ik test elke sauna uit. Mijn verkoudheid is dan misschien niet verdwenen, maar na drie dagen voel ik me wel tot rust gekomen. Met dank aan de helende handen van de Kaufmann-dames en de groene bergweilanden onder mijn slaapkamerraam. En misschien ook dankzij al die lekkere detoxgerechten? Al zit die Grüner Veltliner er vast ook wel voor iets tussen.
Zelf een portie rust boeken in Hotel Post doe je hier.
