’s Avonds dineer ik uitgebreid met Susanne, haar man Alfred Vogel en de Amerikaanse familie Jezek, gasten van het gezin Kaufmann. Terwijl ik smul van de risotto krijgt dochter Rebecca Jezek, een thirtysomething interieurarchitecte uit L.A., een gigantisch bord soep voorgeschoteld. Ze fluistert me toe dat ze het detoxmenu volgt: “En je gelooft het nooit: het is ontzettend lekker! Geen raw food, wel veel groenten en soep. Na twee dagen zit ik boordevol energie!” jubelt ze, terwijl ze bieslook in haar soep strooit. Susanne kijkt me plagend aan. “Als je wil kan je morgen ook voor één dag detoxen”, knipoogt ze. En zo komt het dat ik de volgende ochtend aan het ontbijt wordt opgewacht door een kommetje groentebouillon. Ik ben er klaar voor.
Links mijn heerlijke lunch met gepaneerde boschampignons, rechts mijn al even heerlijke (oef!) detox-ontbijt
Als er ooit een perfect moment was om me over mijn detoxfobie heen te zetten, dan is het nu wel. Ik heb er een ontzettend drukke maand op het werk opzitten, mijn gigantische verkoudheid houdt al drie weken aan en ik zit nog volop in de nasleep van mijn trouwfeest, dat ik beleefde op een overdosis Sinutab. Ik besluit me gewillig over te geven aan het ontbijt van bouillon, havermout met kersen en chiazaad-pudding, dat – u raadt het al – erg lekker is. Lunch bestaat uit linzenkokossoep en boekweit met groene boontjes en paarse worteltjes en is óók heel lekker. En het diner is een avocado-tomatengerechtje met spinazie en radijs maar dat heb ik wel gemist… Ik ging om vijf uur ‘even liggen’ voor een dutje en werd pas vijftien uur later weer wakker. Honger had ik duidelijk niet, en het was jaren geleden dat ik nog zo goed had geslapen. En is dat niet het toppunt van wellness?
