Superpowers
Ik heb makkelijk spreken, I know. Er is geen biologische klok die me rond de oren slaat, ik heb geen moedergevoelens, noch een knagend gevoel in mijn onderbuik telkens ik een baby zie of hoor. Tien, vijftien jaar geleden kon ik me geen leven zonder gezin voorstellen, vandaag is die kinderwens compleet verdwenen. Mocht dat niet zo zijn, dan was ik nu – in plaats van dit stuk te schrijven – allicht wanhopig naar een man op zoek, of zat ik andere pistes om aan een kind te raken uit te pluizen. Ik besef dat ik me wat dat betreft gelukkig mag prijzen.
Verwar de ‘supersingle’ alstublieft niet met de ‘happy single’, van die laatste term gaan mijn tenen absoluut krullen. Ik ben happy en single, maar het een is geen rechtstreeks gevolg van het ander. Ik zou onder bepaalde condities allicht ook gelukkig kunnen zijn samen met iemand, maar de ervaring leert me dat het beter is alleen te zijn, dan in een relatie waarin je jezelf compleet verliest. Want u denkt vast: “Het moet zijn dat ze de juiste nog niet is tegengekomen”? Daar heeft u volkomen gelijk in. Ik had de afgelopen twintig jaar meer dan een handvol relaties, enkele van een paar jaar, andere van enkele maanden. Allemaal hadden ze hun goede momenten, maar in the end was de ene nog slopender dan de andere. Er was de cokeverslaafde, omhooggevallen bedrieger, de alcoholieker, de eeuwige ruziestoker en de man met bindingsangst die zich van een brug wou storten toen ik het uiteindelijk zelf afbolde. Geen ideaal boyfriend material, maar ik heb in de loop der jaren een uitzonderlijk talent ontwikkeld om net díé mannen eruit te halen. Ik dacht daarom ook lange tijd niks over de liefde te weten, of er toch niet bepaald goed in te zijn. Tot iemand opmerkte dat ik wel erg goed in vriendschap ben. En dat dat ook liefde is.
Mijn zogenaamd supersingleschap is dus niet honderd procent een bewuste keuze. Mocht er op wonderbaarlijke wijze een superman mijn pad kruisen, dan gaf ik onze gezamenlijke superpowers misschien wel een kans. Maar het zou al ferm moeten knetteren om me ervan te overtuigen dat met twee beter is dan alleen.
Ik ben niet gelukkig omdát ik single ben, maar omdat ik geleerd heb gelukkig te zijn met mezelf. Omdat ik geleerd heb mezelf naar waarde te schatten en trots ben op wie ik ben geworden en op het leven dat ik leid. Ik vind het enorm geruststellend te weten dat mijn geluk niet afhangt van een andere persoon. De wetenschap dat ik – net als de meeste vrouwen anno 2018 natuurlijk – financieel onafhankelijk ben en ook voor allerlei praktische zaakjes niet op een man hoef te steunen. In hoge nood zijn er tenslotte altijd YouTube-tutorials. De vent die het daarmee gepaard gaande gevoel van zelfstandigheid en vrijheid kan overtreffen, verdient nu al een staande ovatie.
