LAT en LDR
Uiteraard zijn er relaties waarbinnen al het bovenstaande kan, zelfs die seksuele vrijheid. Prachtig vind ik dat. In mijn naaste vriendenkring heb ik inspirerende voorbeelden, maar vanuit mijn weinig positieve ervaring blijft dat voor mij een abstract scenario. Een lief staat gelijk met gedoe, met het opofferen van mijn vrijheid.
Natuurlijk zijn er momenten dat ik wel zou willen dat er iemand op me zat te wachten, als ik ‘s avonds laat van het werk thuiskom. Tuurlijk fantaseer ik wel eens over een écht lief, iemand die in mijn team speelt, wij tegen de rest. Iemand om ‘s morgens koffie mee te drinken, slapers in de ogen, haar ongekamd en met een ochtendadem. Die momenten gaan vaak samen met het vallen van de bladeren en zijn na een goeie week weer voorbij.
Waarschijnlijk krijg ik ooit weer zin in of behoefte aan een lief, maar dan wel graag op mijn voorwaarden. Het idee mijn eigen plek, mijn appartement met iemand te moeten delen, trekt me niet aan – al is het daarvoor ruim genoeg. Het idee die persoon altíjd in de buurt te hebben, bezorgt me bij voorbaat stress en hartkloppingen. Nee, doe mij op termijn maar een latrelatie, living apart together, en als het even kan ook long distance. In Londen of New York, LA misschien. Daar is het altijd schoon weer.
