“Staar niet naar haar borsten, staar niet naar haar borsten, staar niet naar haar borsten.”
Het is een heel vreemd fenomeen: je beseft hoe belangrijk het gesprek is en stelt de juiste vragen, de antwoorden zijn ongemeen interessant, maar jij let niet op. Het overkomt me vaak als ik een bloedmooie ster interview, dan staar ik plots als een verwarde goudvis naar een knopje op hun jas, een moedervlek in hun gezicht of -in het geval van een in doorzichtig topje gehulde Natalia Vodianova- haar borsten. Heel awkward en gelukkig bestaan er op zo’n moment recorders.
