De wereld zal zich de kopjes van Dwight Hoogendijk en Unia Pakhomova nog lang herinneren: woensdag paradeerden die los van hun romp over de catwalk bij Gucci. Whut?
We zijn de eclectische looks van Gucci designer Alessandro Michele ondertussen wel gewend. Wie een beschrijving van zijn inspiratiebronnen tracht te geven, mag traditioneel een paar A4-blaadjes volkrabbelen. Niemand die dus vreemd opkeek toen hij een parade van zeemeerminnen, Amerikaanse schoolmeisjes, Manga heldinnen, tragische filmsterren, bijbelse figuren, overvallers en supernerds de catwalk opjoeg. “Wees maar lekker jezelf” is immers het levensmotto van de Italiaan en elk seizoen gaat hij een stapje verder in het verkondigen van die boodschap. Dit jaar kwamen daar dus mensenhoofden aan te pas.
Even terugspoelen: Gucci’s grote man verzamelde modepers, inkopers en it-people rond een catwalk die griezelig veel weg had van een operatiekwartier. Net zoals een dokter met scalpel te werk gaat op een mensenlichaam, zo klonk het, knipt en naait de designer stukken stof aaneen. Je kan dit idee ook verder drijven en stellen dat mensen zichzelf eindeloos kunnen versnijden en opnieuw samenstellen, net zolang tot ze hun eigen, unieke identiteit hebben gecreëerd -“je bent je eigen Dr. Frankenstein,” aldus de designer. Het resultaat van al dat knippen en plakken? Een cyborg, zoals Michele het noemt. Een puur en perfect wezen. Hij liet zijn jongste wintercollectie dan ook showen door een legertje zogenaamde cyborgs: modellen met drie ogen, met hoorns, met draken en kameleons -hoe symbolisch- in de armen én zelfs met hun eigen hoofd onder de arm. Dat laatste als symbool voor alle strubbelingen die je tegenkomt op het pad naar een eigen identiteit.
Tot zover het theoretisch gedeelte, maar hoe ging het in de praktijk te werk? Michele ging voor zijn lugubere accessoire aankloppen bij het Romeinse special-effects bedrijfje Makinarium, dat eerder ook al samenwerkte met regisseurs als Ridley Scott en Danny Boyle. Het duurde maar liefst zes maanden om de hoofden van beide modellen te klonen aan de hand van scans, 3D-prints en siliconen gietvormen. Het resultaat moest de dag zelf natuurlijk op identieke wijze als de originele dragers worden gekamd en opgemaakt -één make-up artist zal hier alvast nachtmerries aan overhouden…
De hamvraag die nu nog overblijft: wààr zijn de twee hoofden ondertussen naartoe? Kregen beide modellen hun eigenaardige portret mee naar huis, heeft Michele ze bij hem thuis tentoongesteld op een creepy mini altaar of gaan ze recht naar het Gucci museum in Firenze? Hoe dan ook, iets zegt ons dat deze bizarre trofeeën straks héél veel geld waard zijn!
