Wie droomt er niet van, een zitje front row op een modeshow? Ondergetekende alvast wel. En onlangs was het dan eindelijk zover. Dit zijn de 10 voornaamste dingen die door mijn hoofd spookten tijdens mijn eerste modeshow.
Het moment waarop je te horen krijgt dat je naar je allereerste fashion show mag is gewoonweg epic. Zeker als je al sinds kindsbeen ervan droomde om zo'n modieuze hoogmis te aanschouwen. Van zodra je de bevestiging krijgt, begin je dus spontaan met een happy dance in het midden van de redactie.
Maar eens de euforie bezonken is, doemt de paniek op... Je weet wat kledingstress is wanneer je wordt uitgenodigd voor een modeshow, want: wat moet je in godsnaam aan op een event dat barst van de fashion incrowd? Speel je op veilig en ga je all black? Of kies je resoluut voor een statement outfit? Wat als dat pastel pak en die blauwe eyeliner volgens jou wel geniaal zijn maar de rest van de aanwezige modewereld jouw mening allesbehalve deelt? All black it is.
Wat als dit allemaal een grote vergissing is en ik niet binnen mag? Je controleert 36 keer of je toch echt wel je uitnodiging bij hebt. Je komt binnen, geeft je naam op en geeft je uitnodiging af en dan sta je daar nerveus te draaien. Het duurt een eeuwigheid - in werkelijkheid een seconde of drie - tot je een goedkeurend knikje krijgt en the gates to heaven opengaan.
Je zoekt een plaatsje - en slaagt erin om nietsvermoedend op de plaats te zitten van de eregast. Na vijf seconden wordt je vriendelijk doch kordaat aangemaand om een andere plek te vidnen. En dan slaat de twijfel toe, want waar kan je alles nu het best zien? Waar de modellen binnenkomen? Op een hoek? Je hebt geen flauw idee welk traject de modellen zullen volgen. Dus ga je uiteindelijk maar vlak voor een van de deuren zitten en je hoopt op het beste.
De show start natuurlijk fashionably late, dus je laat je blik door de zaal dwalen. Zouden er bekende mensen tussen zitten? Die man met zijn grijs haar komt mij precies bekend voor, maar wie is het nu toch? Neem ik er stiekem een foto van en vraag ik het later aan mijn collega's? Dat groepje in de hoek heeft de ogen aan hun gsmschermen gekluisterd, dus dat zullen wel influencers zijn. Zeker aan hun eeeuh, flamboyante kleding te zien. Misschien ging mijn millennial pink deux-pieces dan toch niet zo'n idiote keuze geweest zijn...
Je besluit een praatje te slaan met je buurvrouw, kwestie van wat sociaal te doen. Ze is lang, jong, blond en slank. Draagt stylish kledij. Dus vraag je of ze soms ook voor een modemagazine werkt. Of ben je soms blogger of zo? Op het moment dat je haar perfecte Brooke Shields-wenkbrauw de lucht ziet ingaan, besef je dat je zwaar de mist in bent gegaan. Nee ik ben model. Ahzo. Maartje. Honey, you're not Beyonce, I'm gonna need a last name, denk je bij jezelf. Blijkt ze Maartje Verhoef te zijn, een Nederlands topmodel dat de grote modecampagnes en catwalkverschijningen aan elkaar rijgt. Dat ontdek je terwijl je stiekem haar naam googlet en uit alle macht hoopt dat ze je niet bezig ziet. #sorrymaartje
Oké, het begint. Moet ik nu van iedere outfit een foto maken? Damn, alle foto's die ik maak zijn wazig want die modellen wandelen zo snel. En nu heb ik ondertussen al drie andere looks gemist, help. Gelukkig komt ieder model nog eens langs op het einde van de show, zodat je toch nog een paar deftige foto's kan maken voor de ELLE-account.
Wait, what?! Het is al gedaan? Maar het is nog maar net begonnen! Heb ik nu eindelijk mijn smartphone op de juiste hoek om deftige foto's te kunnen nemen, is het al gedaan... Hoe zijn er in a blink of an eye veertig outfits kunnen passeren? Een maandenlange voorbereiding en tientallen liters bloed, zweet en tranen van de ontwerpers kennen hun apotheose in een show die met moeite de tien minuten haalt.
En dan de Grote Vraag: was dit nu een goede show? Alles passeerde zo snel dat je het eigenlijk maar half hebt kunnen bevatten. Leek die kanariegele blazer niet een beetje op Raf Simons' eerste couturecollectie voor Dior? En die statementjurk deed wel wat denken aan Rihanna's creatie op het Met-bal in 2017. Of beeld je je dat allemaal gewoon in en lees je morgen op alle media hoe ge-wél-dig deze show wel was? Zucht, de twijfel...
Opnieuw stress want welke looks waren nu de signature stukken van de show? En hoeveel moet je er posten? Er moet natuurlijk overal een kwinkslag of een leuke quote bij. En dat allemaal zo snel mogelijk want die 400 andere mensen zijn natuurlijk net hetzelfde van plan. Van een race tegen de tijd gesproken....
