Het ene moment stuur je een model met dolfijn op het hoofd de catwalk op, het volgende sta je grapjes te maken met Anna Wintour: dit is het succesverhaal van Botter in een notendop. Wat er tussen de dolfijn en Wintour door allemaal gebeurde, lees je hier:

Botter dus, het kledinglabel van Rushemy Botter en Lisi Herrebrugh, beiden sinds jaar en dag gepassioneerd door mode én door elkaar. Hun relatie duurt ondertussen negen jaar, hun label is er ééntje oud, al is de weg die het piepjonge merk op zo’n korte tijd heeft afgelegd op z’n minst gezegd indrukwekkend. De twee wonnen de VFiles modeprijs nog voor ze het woord “afstuderen” konden uitspreken en toen het dan er dan toch eindelijk van kwam (hij aan de Antwerpse Academie en zij een jaartje eerder aan het Amsterdamse AMFI), zagen ze hun eindejaarscollectie recht van de catwalk naar de kledingrekken van verschillende concept stores verhuizen, iets wat weinigen hen voordeden. Buyers zagen wel iets in de conceptuele ontwerpen van de kersverse alumni en hetzelfde geldt voor de jury van de prestigieuze LVMH-prijs. Die laatste hintte hen eerder dit jaar zonder al te veel doekjes dat ze zich misschien maar moesten inschrijven voor de beruchte wedstrijd die in het verleden labels als Marine Serre, Jacquemus en Vetements groot hielp maken. Zo geschiedde, en Lisi en Rushemy mogen zich ondertussen finalisten noemen. Tijdens de showroom dagen die bij het LVMH-circus horen, kregen ze hoog volk over de vloer. Bella Hadid bleek fan, maar ook een bijzonder jolige Anna Wintour. Begin juni krijgen we te weten of ze hun nominatie verzilveren, spannend!

Rihanna

Ik ontmoet het duo in hun atelier in Borgerhout, waar we thee drinken en koekjes eten tussen bergen onuitgepakte dozen. Gezien de postcode van hun werkplaats én het feit dat Rushemy in Antwerpen studeerde, heb ik heel veel zin om ze als Belgische designers te bestempelen, maar dat klopt jammer genoeg niet. Ze noemen zich trotse Nederlanders die heel graag in België wonen –“mode krijgt hier enorm veel steun”- maar zetten ook hun Caribische roots in de verf –Lisi’s moeder is afkomstig van de Dominicaanse republiek en Rushemy werd in Curaçao geboren. Maar toch, 2030 Borgerhout, dus we noemen ze met een beetje goodwill een label van eigen bodem.

Wie doet wat? hij neemt vooral het ontwerpen voor zijn rekening, zij de technische uitwerking ervan –“ik ben graag met mijn handen bezig”. Terug naar de vele dozen: ze bevatten de samples van hun eerste collectie, die er stuk voor stuk een reis rond de (mode)wereld op hebben zitten. Ze hingen in showrooms, werden voor verschillende editorials geshoot, kwamen op de jurytafel van de Hyères modeprijs (nog een wedstrijd!) terecht en eentje hing zelfs even in het persoonlijke kledingrek van Rihanna –“maar dat hebben we teruggeroepen. Haar stylist vraagt wereldwijd tientallen stukken op waaruit de ster naargelang haar mood mag kiezen.  Soms hangen ze er maanden, zelfs een jaar, zonder dat iemand er iets mee doet. Wij hebben het geld niet om samples zo lang te kunnen missen, er zijn nog andere aanvragen waaraan we moeten tegemoetkomen. Uiteraard is het fantastisch als Rihanna je ontwerpen draagt, maar we zien het even graag op een local hier uit Borgerhout. In theorie maken we menswear, maar er loopt een elegante lijn door de collectie en we merken dat ook veel vrouwen het dragen.”

 

White socks

Waarmee ze Wintour, Rihanna’s stylist en de vrouwelijke wereldbevolking dan van hun sokken blazen? Nu je het zegt: met witte sokken! Maar dan met een twist. Onder andere.  “We hebben beiden Caribische roots en laten ons veel inspireren door onze thuislanden, door de foute looks die daar schering en inslag zijn: de witte kousen die Rushemy’s ooms dragen, de outfit van een taxi chauffeur, de handige constructies waarmee strandventers leuren. We houden ervan om die ‘verkeerde mode’ te vertalen naar een nieuwe esthetiek, te verheffen naar high fashion. In die zin is een fout stijltje heel interessant. Mode wordt in die gebieden op een andere manier beleefd, mensen zijn daar veel praktischer en creatiever ingesteld –dat moet ergens wel, aangezien ze over minder middelen beschikken. Zo hadden we ooit een taxichauffeur die zijn arm, degene die steeds uit het raam bungelt, tegen de brandende zon  beschermde door er een broekspijp rond vast te binden met een riem. Ons antwoord? Een bomber jasje dat eigenlijk een broek is…” Technisch gezien is dat niet zo eenvoudig, maar techniciteit maakt juist deel uit van het Botter-DNA. “Mensen zijn geneigd ons als streetwear te bestempelen omwille van onze grafische kant, de quotes en logo’s, maar dat doet de aan de kwaliteit van onze materialen en de techniek van ons werk tekort. We steken daar enorm veel werk in en beginnen nergens aan zonder uitgediepte research.”

Limonade

Het klopt wel dat de Botter looks niet onbeschreven zijn –neem dat maar letterlijk: niet alleen de merknaam, ook de meest willekeurige slagzinnen en logo’s krijgen een plaatsje op de perfect gesneden ontwerpen van het duo. “Eigenlijk maken we een collage van de easy going, Caribische flow, maar ook van de schreeuwerige kant ervan: ze beschrijven en beplakken alles met affiches, blitse logo’s en reclame. La Sirena, over onze hoodies gedrukt, is bijvoorbeeld een heel democratische supermarktketen die je overal in de Caraïben aantreft. Collé is dan weer namaaklimonade die Rushemy altijd bij zijn oma dronk toen hij klein was. Het is leuk na te denken over schijnbaar stijlloze zaken zoals limonade in poeder of een goedkope supermarkt, we kijken echt nergens op neer.”

Badgasten

Terwijl we praten, haalt Rushemy een oude handdoek boven. Of wacht even, neen: het gaat om een peignoir. Of is het een bomber? “Het is alles tegelijk!  Een badjas waaraan we een speciale lining gaven, zodat het ook als jasje kan worden gedragen. Toen we aan de collectie begonnen, verzonnen we het verhaal van een fancy resort ergens op de Carraïben: eentje waar de gasten amper buitenkomen en de hele dag in strandtenue rondhangen, met een handdoek om de hals paraderen en ’s avonds hun mooiste outfit uit hun koffer plukken (die uiteraard vol kreuken zit, vandaar dat we bewust gekreukte looks hebben). Anderzijds heb je dan ook het personeel van het hotel, dat er netjes probeert uit te zien, maar er loopt altijd wel iets mis: een verkeerd geknoopt hemd, een naamkaartje dat scheef hangt, een achtergebleven wasknijper. De campagne van de collectie was volledig in dat thema op ‘foute’ strandventers geshoot, echt heel leuk! We beleven veel plezier aan het uitwerken van zo’n achtergrondverhaal, aan het ontwerpen, maar het geeft net zo’n magisch gevoel om modellen onze samples te laten passen, zien hoe iets tot leven komt of juist niet –dan moeten we even onze technische fiches terug induiken.”

Terug naar onze notendop: Botter is een serieus sterk label, verpakt in een hilarisch Caribisch jasje, voorzien van de nodige kreuken en bedrukt met een heerlijk cheap logo. Nog iets? Lisi en Rushemy raden aan naar Fragile van Stevie Wonder en Sting te beluisteren terwijl je hun ontwerpen draagt –“heel erg illustrerend”. Verder beloven ze van hun eerste show een echt feestje te maken –“maar dan echt zoals wij ze bouwen: met muziek, eten, spontane dans, even helemaal weg van de wereld!” Maar goed, eerst nog even verder aan het label bouwen…

In afwachting daarvan, nog een kleine kanttekening: groetjes vanwege ELLE.be, Rushemy en Lisi aan al onze nederlandstalige lezers uit Curaçao, die volgens Google Analytics een goede drie procent van ons publiek uitmaken… we love you!