Laat je niet misleiden door het onderwerp: Engel is heus niet alleen een must see voor fietsfreaks en wielerkenners. Want hoewel deze ingetogen film gaat over de bekende wielergod, is die zelf vooral op zoek naar dat wat iedereen wil vinden: een allesoverheersende liefde.
Nadat hij Ex-Drummer van Herman Brusselmans vertaalde naar het grote scherm, pakt regisseur Koen Mortier dit keer Monoloog van iemand die het gewend was tegen zichzelf te praten van Dimitri Verhulst aan, over het plotse einde van Frank Vandenbroucke die op vakantie in Senegal dood werd aangetroffen in de hotelkamer van een plaatselijke prostituee.
“Je bent geen hoer, je bent mijn miraculeuze liefde”, orakelt Thierry Brasfort – zo heet de gevallen wielergod in dit scenario – tegen Fay, de lokale nachtvlinder in wie hij de nieuwe grote liefde van zijn leven herkent. “Ik moet verliefd zijn voor ik met iemand in bed kan kruipen”, had hij bij aankomst in Dakar nog aan zijn broer toevertrouwd, maar voor iemand die tegen 150 km per uur doorheen zijn eigen leven koerst, blijken zo’n grote gevoelens dagelijkse kost. Met een overhaast huwelijksaanzoek na amper een paar uur als gevolg, al komen er van die huwelijksplannen – of van de intieme verstrengeling waarvoor hij betaald heeft – niets in huis. Want iedereen kent de tragische afloop van de blonde god uit Ploegsteert, die barstte van het talent én het temperament, een combinatie die niet altijd zorgt voor een langdurige carrière. Mortier giet zijn laatste dagen in een ingetogen portret dat de chaos van Senegal en de tristesse van de betaalde liefde mooi mengt met het kinderlijke optimisme van Brasfort, soms pijnlijk aandoenlijk. “Ik ben in topvorm als ik terugben. Ik voel dat ik een klassieker ga winnen!” Om een paar uren later niet meer wakker te worden.
Vanaf 19 september in de bioscoop
