De Franse Catherine Krunas ontwierp de afgelopen dertig jaar tientallen parfumflesjes voor 's werelds grootste huizen, van Fendi tot Lancôme. “Een geslaagde flacon doet je hopen dat de inhoud ervan lekker ruikt".
Make-upartiesten, parfumneuzen en creatieve directeurs gaan meestal met alle aandacht lopen. Toch vind je in het uitgestrekte beautylandschap nog heel wat interessante profielen. ELLE gaat op zoek naar bijzondere beautyjobs.
Nog voor je neus kennismaakt met een parfum, hebben je ogen het flesje al gekeurd. Hoe beter dat bevalt, hoe groter de kans dat ook het parfum ontdekt én gekocht wordt. De Franse Catherine Krunas ontwierp de afgelopen dertig jaar tientallen flacons voor ’s werelds grootste huizen, van Fendi tot Lancôme. Geen kleine verantwoordelijkheid …
Hoe ben je in de parfumwereld terechtgekomen?
“Mijn eerste passie was moderne dans. De zeggingskracht van ons lichaam fascineerde me van jongs af aan. Ik begon vrij vroeg met danslessen en liep na mijn afstuderen stage bij verschillende ensembles. Ik legde me vooral toe op de Grahamtechniek (naar de legendarische Amerikaanse danseres en choreografe Martha Graham (1894-1991), red.), een methode in de moderne dans die vrijheid met techniek combineert. Ik was erg toegewijd, maar moest dat leven uiteindelijk achter me laten.
Daarnaast was ik dol op design en architectuur. Je kunt stellen dat ik gepassioneerd ben door het creatieproces an sich. Ik heb een kritische blik en zoek voortdurend naar manieren om de dingen rondom me beter te doen ogen. Ik besloot deel te nemen aan het ingangsexamen voor de richting Design & Crafts aan de École Boulle in Parijs. Het liefst was ik meteen in het derde jaar gestart, waar men volume en architectuur bestudeert.
In de tussentijd had ik Pierre Dinand, een ontwerper van parfumflesjes, ontmoet. Ik kon zes maanden doorbrengen in zijn Ateliers, maar had last van een onrustig gevoel. Ik wou meer, ik wou nieuwe dingen ontdekken. Uiteindelijk heb ik twee jaar gereisd. Daarna keerde ik terug naar de Ateliers Dinand, waar ik besloot om me toe te leggen op het ontwerpen van parfumflessen.”
Kan je me iets meer vertellen over de allereerste parfumfles die je ontwierp?
“Fendi kwam halverwege de jaren 80 - ik was toen aan de slag bij Pierre Dinand - met hun allereerste parfum. Karl Lagerfeld had zich laten ontvallen dat hij droomde van een piramidevormig flesje. Mijn ontwerp voor die flacon was straf, al zeg ik het zelf: een platte, uitgerekte vorm met extreme en elegante verhoudingen. Het dopje was erg klein en zat volledig geïntegreerd in het geheel - dat vond ik een extra troef. Ik maakte een eerste versie, waar niemand ook maar één woord over zei. Vervolgens maakte ik een tweede, grotere variant - met dezelfde verhoudingen - en plaatste die naast me op mijn bureau, om mezelf ervan te overtuigen dat het een sterk object was. Karl Lagerfeld en de vijf zusjes Fendi kozen unaniem voor mijn ontwerp: ze vonden het fantastisch! Dat was mijn eerste grote opdracht.”
Als mensen op zoek zijn naar een nieuw geurtje, is de fles het eerste wat ze zien. Hoe groot is de impact van de parfumfles volgens jou?
“Het flesje is de eerste stap in een verleidingsspel. Je moet je ertoe aangetrokken voelen, je moet het willen bezitten - of willen kopen om iemand een plezier mee te doen. Voor mij is ontwerpen een proces waarbij ik wil reflecteren, maar ook iets moet voelen. Ik wil dat mijn producten bij een breed publiek iets losmaken.
Als een ontwerp voldoende origineel, tijdloos en sensueel is, kan het echt de kracht van een merk weergeven. Het uiteindelijke flesje moet verrassen en je moet het willen aanraken. Je mag er eigenlijk niet omheen kunnen.”
Waar haal je inspiratie voor nieuwe ontwerpen en hoeveel vrijheid krijg je daarbij?
“Wanneer ik aan een project begin, verdiep ik me eerst in de geschiedenis van het merk. Ik lees veel en praat met de betrokken ontwerpers, luister naar hun ideeën. Ik noteer in tref woorden wat me essentieel lijkt en wat ik moet vermijden. Vervolgens leg ik een concept vast en begin ik volumes te tekenen waarvan ik denk dat ze bij de gekozen richting passen. Dat gebeurt heel intuïtief; ik vertrouw enorm op mijn gevoel. Later ga ik die volumes bijschaven om ze nog beter te maken. Ik leg ze pas aan het marketingteam voor wanneer ik ervan overtuigd ben dat het goed zit. Zo’n proces vraagt natuurlijk tijd en dat is helaas geen recht, maar een
voorrecht.”
Wanneer ben je tevreden over een ontwerp?
“Als ik in het volste vertrouwen kan zeggen: ‘Dit is mooi’. Al volgt er dan meestal toch een ‘maar’ … Ik ben nogal een twijfelaar en denk altijd dat het nog beter kan. Maar goed: ik ben tevreden zodra het marketingteam zijn fiat geeft en er een ‘echt’ product begint te groeien uit het ontwerp. Het is fijn wanneer je voelt dat iedereen van het team zich inspant om de allerbeste versie van het product te maken.”
Wat vind je het moeilijkst aan het ontwerpen van een parfumflesje?
“Een mooie fles ontwerpen is niet zo moeilijk: je tekent gewoon een fles. Het wordt pas complex wanneer je mikt op een buitengewone parfumfles die gegarandeerd succes zal hebben. Eentje waarbij je de geur meteen kunt linken aan het merk, eentje die opvalt maar ook in de lijn ligt van bestaande producten uit de reeks, enzovoort. Het kan lang duren voor alles juist zit, maar je moet het gevoel hebben dat het ontwerp áf is en dat je er altijd van zult houden: in je handtas, in je badkamer …“
Is het je wel eens overkomen dat het ontwerpproces niet bepaald van een leien dakje liep?
“Bij La Vie est Belle L’Éclat voor Lancôme was het proces lang en vrij lastig, maar het resultaat mag er zijn. Het ging om een nieuwe versie van een bestaande geur. Ook voor La Vie est Belle had ik de flacon ontworpen. Die geur combineert sensualiteit met iets strengs en dat vind je terug in de originele fles: zachte glooiingen in een hoekige vorm, met binnenin een boog die doet denken aan een glimlach. We wilden die elegantie en puurheid bij de nieuwe versie behouden, maar tegelijk het Lancôme-erfgoed weergeven in een compleet nieuw, vrouwelijk ontwerp. Tijdens een meeting toonde het marketingteam me een prachtig flesje, in 1949 ontworpen door George Delhomme voor parfumeur Armand Petitjean en vervaardigd door een meester-glasblazer. Het was een uniek kunstwerkje dat niet en masse kon worden geproduceerd. Ik werd meteen dolverliefd en liet me door die flacon inspireren voor La Vie est Belle L’Éclat. Ik gaf de schittering van de geur weer door met het glas te spelen en er kleine diamantvormen in te verwerken. De schijnbaar eindeloze reeks reflecterende oppervlaktes aan de buitenkant vergroot het volume van de fles en zorgt voor een aantrekkelijk lichtspel. Het is eigenlijk een soort van optische kunst.”
Geeft het parfum zelf je ook inspiratie en houvast?
“De geur komt eigenlijk pas als laatste aan bod. Vaak is de fles al in productie voordat wij de geur leren kennen! Echt - de fles is de allereerste stap in een lang proces. Meestal heb je eerst de fles, dan de reclame en dan pas de geur.”
Waaruit bestaat de perfecte flacon voor jou?
“De perfecte parfumfles is altijd een mix. Het is tegelijk een mooi object en een treffende vertaling van alles waar het merk voor staat. De fles moet zowel aantrekkelijk zijn als herkenbaar, en dat van de dop tot de onderkant van de flacon. Voor mij combineert de perfecte fles een uitzonderlijk, puur design met een zekere tijdloosheid, zodat je het gevoel krijgt dat je die fles voor altijd wilt hebben. Een goede flacon doet je hopen dat de inhoud ervan lekker ruikt. De juiste naam is uiteraard ook cruciaal: denk aan La Vie est Belle (Lancôme), Mon Paris (YSL), Chance (Chanel), J’Adore (Dior) … Als ik ontwerp wil ik graag van bij het begin de naam van de geur kennen - idealiter begint het marketingteam dus bij de naam.”
Je Fiorucci-fles is een ontwerp met icoonwaarde. Hoe kwam ze tot stand?
“Aan die opdracht heb ik echt plezier beleefd. Het zat ‘m al in de briefing: vrijheid, geluk, lichtheid en een levenshouding met een grote glimlach. Ik ontmoette meneer Fiorucci in zijn winkel in Milaan. Hij was een erg open man en laaiend enthousiast over het parfum. Hij gaf me alle vrijheid, zolang de fles maar vrolijk en mooi was, in de lijn van Fiorucci. Ik bedacht een aantal concepten en vormen maar had een duidelijke favoriet - en dat werd de uiteindelijke fles. Het paste gewoon perfect: de engeltjes staan symbool voor Fiorucci, net als de kleuren, fluoroze en lichtblauw. Aan de zacht glooiende fles, een vrij ongewone vorm voor een flacon, besloot ik vleugeltjes in doorzichtig plastic toe te voegen. Die kon je er makkelijk afhalen en opnieuw aan vastmaken. Wie dat wilde, kon ze als armband of ring dragen - heel speels. Uit het dopje dwarrelden blinkende sterren en in de fles stak ik sprankelende pareltjes. Zelfs bij de verpakking speelde ik verder met het idee van de vleugeltjes. Wanneer je de roze vleugels van het doosje openvouwde, vond je op de lichtblauwe achtergrond een boodschap in het Italiaans: ‘Guarda, forse accanto a te c’è un angelo’. (Kijk goed, misschien staat er een engel naast je’, red.)”
Loop je soms tegen technische beperkingen aan?
“Het zijn vooral tijd en geld die het ontwerpproces beïnvloeden. Wat kan binnen het budget en voor de deadline? Technisch zit je natuurlijk met de kwestie van de kleine afmetingen. Het is een uitdaging om de elegantie, schoonheid en sterkte van een parfum weer te geven op zo’n kleine schaal. Ik ben al tegen heel wat technische muren aangelopen, maar ik kan terugvallen op een bekwame ploeg. Voor La Vie est Belle - en eigenlijk ook voor mijn eerste Fendi-geur - hebben de glasmakers de grenzen verlegd van wat mogelijk is met glas. Intussen maken we ook 3D-ontwerpen voor de glasleverancier, zodat het ontwerp maximaal wordt gerespecteerd. Met meer tijd en geld zou ik extra nadruk leggen op de kwaliteit van de sluiting. Ik ben dol op magnetische stoppen, die geven je nog meer het gevoel dat je iets kostbaars in handen hebt.”
Zijn er trends op vlak van parfumflesjes?
“Een parfumfles moet losstaan van trends. Het is een intiem en persoonlijk object: het bewaart de geur die van jou wordt zodra hij je huid raakt … “
Heb je een favoriete parfumfles?
“Een paar flesjes veroverden een speciaal plekje in mijn hart. Sommige ontwierp ik zelf, andere had ik graag willen ontwerpen. Ik heb een zwak voor flacons die vernieuwend waren toen ze voor het eerst op de markt kwamen, of die onvergetelijk zijn door hun bijzondere ontwerp of naam. Een aantal van die flesjes zijn in de loop der jaren verdwenen, maar andere - en dat vind ik zo mooi - evolueerden mee met de tijd. Die flesjes noem ik de ‘new classics’.”
Heb je een lievelingsparfum? Gebruik je soms een geurtje waarvoor je de fles zelf hebt ontworpen?
“Ja, ik gebruik er enkele. Vroeger hield ik van Ysatis (Givenchy) en het allereerste Fendi-parfum. Een geur die ik vandaag nog steeds draag is AV van Adrienne Vittadini. Je vindt het helaas niet meer in de winkelrekken, maar ik koop het in Canal Street in New York. Verder ben ik dol op Comme des Garçons 2, ook al heb ik de fles niet ontworpen. Van Monsieur de Givenchy, een mannengeur, ben ik al fan sinds mijn kindertijd. We hadden er thuis altijd een flesje van staan, en zelfs vandaag moet ik het altijd in huis hebben. Het maakt deel uit van mijn kindertijd, het is mijn ‘madeleine van Proust’, een geruststellende geur, een geur die deel uitmaakt van wie ik ben.”
Meer bijzondere beautyjobs? Adele Uddo verdient duizenden dollars per dag als handmodel.
