Het Wilde Westen viert hoogtij op de catwalks, maar is onze kant van het halfrond er klaar voor? Dat vroeg om een test. A woman’s gotta do what a woman’s gotta do.
7u45 – Buiten Westen
I want to be a cowboy’s sweetheart. I want to learn to rope and to ride. I want to ride o’er the plains and the desert out west of the great divide.
Patsy Montana blèèrt door de luidsprekers terwijl ik mijn tanden poets. Vandaag ben ik cowgirl, dus ik begin de dag met de juiste soundtrack. Banjo’s, gejodel en al. Ik drink mijn koffie voor de gelegenheid uit een tinnen kop (ik ben bij de scouts geweest) en verdiep me nog een laatste maal in het jargon van The Old West (thingscowboyssay.com). Dang!* Is het al zo laat? Tijd om een outfit te kiezen. Een jeans en een wit hemd zouden niet misstaan, maar ik kies toch voor een jurkje en een vintage leren vest, met daarover de suède jas met franjes van mijn grootvader (een echte Vlaamse cowboy), die mijn moeder ook al droeg toen ze twintig was. Gelukkig deed ze hem nooit van de hand, want vandaag is hij hipper dan ooit. Nog een grote sjaal met franjes, boots met sporen en netkousen voor een girly touch … Voor de spiegel besef ik dat ik meer op een dude* lijk dan op een echte cowgirl. Ik haal mijn schouders op – ik ben dan ook niet van een one horse town*. Benieuwd wat ze er op de redactie van vinden. Ik stap in mijn stalen ros en roep: “Head ‘em up, move ‘em out!*”
