Geen witte mensen
De oorspronkelijke glazen koepel in die zogenaamde eetkamer zat verborgen onder een tweede koepel, om warmteverlies te voorkomen. Die ging er meteen uit en ook de duivenhokken op het platte dak werden afgebroken. In de plaats kwam een grote glazen doos, een soort uitbreiding van de bibliotheek op de eerste etage. De koepel trekt licht binnen en dat is nodig. De ruimtes zijn in een bijzonder grijsgroen geverfd, wat een zekere donkerte geeft. Een uitzonderlijke keuze: witte muren zouden waarschijnlijk voor meer licht en lucht zorgen. “Maar dat is niet de bedoeling van zo’n huis”, aldus Inge. “Het zou veel van zijn charme verliezen, mocht het hier helemaal wit zijn. Ik ben ook geen ‘wit mens’, dat past niet bij ons. In het begin vonden we het hier zelf donker en schilderden we de muren knalgeel en knalblauw. Dat werkte totaal niet. Toen Luc (Tuymans, red.) hier een van de eerste keren binnenkwam, zei hij meteen: ‘Die middelste kamer moet donker.’”
“HET HUIS ZOU VEEL CHARME VERLIEZEN MOCHTEN ALLE MUREN WIT ZIJN. DAT PAST HIER NIET. OOK LUC TUYMANS ZEI METEEN: ‘DIE MIDDELSTE KAMER MOET DONKER'”
