Deze maand: De gestripte sixties villa van interieurarchitect Arjaan De Feyter en Head of Accessories bij Dries Van Noten, Liesbet Verstraeten en de kinderen Ella Elise (8) en Juliaan Falke (4).
Laat een architect en een designer hun ding doen met een bouwval uit 1969 en je krijgt een interessante stijlmix met oog voor detail. Binnenkijken in het droomhuis met buitenverblijf van Arjaan De Feyter en Liesbet Verstraeten.
Stalen geraamte met symmetrische vlakken
Vraag een random buurtbewoner naar ‘de paalwoning van Zoersel’ en je komt gegarandeerd uit bij de glazen kubus - nog een bijnaam - van interieurarchitect Arjaan De Feyter en accessoiredesigner Liesbet Verstraeten. De Bauhaus-geïnspireerde villa met stalen geraamte en negen symmetrische vlakken is een baken van herkenning in een typisch Vlaamse woonwijk in het hart van de Antwerpse Kempen. Ondanks z’n ultramoderne uitstraling dateert het concepthuis uit 1969 en was het jarenlang een alleenstaand geval in een nog niet verkaveld landschap. Door de lakse bouwvoorschriften van die tijd was alles mogelijk. Dat verklaart waarom dit het enige huis zonder puntdak in de buurt is. Omdat het kon. Maar de fascinerende voorgeschiedenis heeft ook een keerzijde. Door een opeenstapeling van technische problemen en jarenlange leegstand werd het huis zo goed als onbewoonbaar. Toen Arjaan en Liesbet het pand in 2005 kochten was het klaar voor de sloop.
Arjaan: “We waren al een tijdje op zoek naar een geschikte woning in de wijde omgeving van Antwerpen. Tevergeefs. Dus bleven we onze perimeter maar vergroten. Op een dag ontdekte Liesbet een huis in Zoersel. Een beetje ver, maar we besloten toch te gaan kijken. We troffen het huis aan in een erbarmelijke staat. Het was amper geïsoleerd en zat vol koudebruggen. Met alle gevolgen van dien. Door de condensvorming liep het water letterlijk van de muren. In een wanhopige poging om het vochtprobleem aan te pakken, hadden de vorige bewoners er overal muurtjes omheen gebouwd, waardoor het binnen nog donkerder en benauwender aanvoelde. ‘Bunker’ was nog de beste omschrijving. Afbreken en iets nieuws bouwen, luidde het advies van de aannemer.”
Een sprong in het duister
Maar de architect in Arjaan zag onmiddellijk het potentieel van de ruimte en het koppel besloot de sprong in het duister te wagen. De term verbouwing is een understatement voor het ingrijpende project dat uiteindelijk twee jaar in beslag nam. Het gebouw werd volledig gestript zodat enkel het stalen geraamte overeind bleef. De belangrijkste feature van het huis bleek ook de grootste kopbreker. Door het jarenlange vochtprobleem waren de profielen gedeeltelijk aangetast door corrosie. Een gespecialiseerde firma moest de constructie inspuiten met een hightech harslaag. Daarmee waren de koudebruggen definitief van de baan en kon de heropbouw beginnen.
Bunker was nog de beste omschrijving voor het huis. Afbreken en iets nieuws bouwen, was het advies.
“Twee jaar lang ging al onze vrije tijd naar de verbouwing. Het was een verrijkende periode, ondanks alle obstakels en reacties à la ‘waar zijn jullie toch aan begonnen?’ We hebben onze frustraties nooit op elkaar uitgewerkt, maar zijn er altijd in blijven geloven. Als we een ding geleerd hebben, is het om niet bang te zijn om risico’s te nemen.”
Schoenen en vintagedesign
Het initiële plan van een hybride woon-werkwoning bleek na een tijdje uitgewerkt. Met de uitbouw van het architectenkantoor en twee jonge kinderen in huis, werd het te druk. Vijf jaar geleden kocht het koppel een gelijkvloerse duplex op de Kanaalsite van Axel Vervoordt. Arjaans kantoor verhuisde naar Wijnegem en Liesbet richtte thuis haar eigen atelier in. Het meterslange bureau is tegelijk haar persoonlijke schoenenarchief, het resultaat van elf jaar op de ontwerpafdeling van Dries Van Noten. “Ik ben enorm gehecht aan mijn schoenen. Elk paar heeft emotionele waarde of een bijzonder verhaal. Mijn trouwschoenen heb ik bijvoorbeeld zelf ontworpen. Van één paar heb ik enkel nog de rechterschoen. De linker werd per ongeluk uitgeleend aan een museum in Parijs en is nooit meer teruggekomen.”
De originele, loftachtige indeling bleef nagenoeg behouden maar werd aangepast aan de noden van vandaag. Elke verdieping heeft z’n eigen huisstijl. De luchtige kantoor- en speelruimte op het gelijkvloers is een toonbeeld van industrieel minimalisme met brute betonnen plafonds met tl-lampen, een betongrijze gietvloer en plafondhoge ramen die het buitengevoel binnenbrengen. De eerste verdieping vormt een onverwachte stijlbreuk met de massieve parketvloer, het donkere houten keukenblok en de indrukwekkende collectie vintage meubels. Liesbet: “Wat ik heb met schoenen en handtassen, heeft Arjaan met vintagedesign. Aan elke kast of stoel hangt wel een anekdote vast. Het originele fifties meubilair van de Belgische ontwerper Pieter De Bruyne stond letterlijk te beschimmelen in de garage toen we het huis kochten. We hebben het voor een schappelijke prijs kunnen overnemen en laten restaureren. De oorspronkelijke tafel bleek te klein voor de ruimte en hebben we later ingeruild voor een tafel van Alfred Hendrickx.”
Unieke, doorleefde stukken met een geschiedenis
Arjaan: “Noem het een vorm van verzameldrang. Als ik mijn zinnen op iets heb gezet, moet ik het hebben. Ik houd van unieke, doorleefde stukken met een geschiedenis. Zoals de stoeltjes van Willy Van Der Meeren in de zithoek. Of de Loop Chairs van Willy Guhl voor Eternit uit 1954. Ze zijn eigenlijk bedoeld als tuinstoelen, maar ik vind ze mooi staan in de leefruimte, puur als object. De draadstoelen van Bertoia vond ik toevallig op straat bij het huisvuil. Ik kon ze niet laten staan. Het was een hele klus om ze schoon te maken, maar ze zijn nu wel de eyecatcher in de tuinkamer.”
De tuinkamer van zwart geïmpregneerd hout met schuifbare raampanelen is het laatste project van Arjaan. Het heeft alles wat een buitenverblijf nodig heeft, inclusief een compacte badkamer van groene natuursteen en een mini-keukentje dat binnenkort geïnstalleerd wordt. In de winter steken we gezellig de haard aan, in de zomer zetten we alle ramen open. Ideaal voor verjaardagsfeestjes, vergaderingen of cosy familiemomenten. ’s Avonds zitten we hier urenlang te chillen met zicht op ons huis. De tuinkamer is onze ultieme staycation-plek, we hoeven voorlopig niet meer op vakantie.”
