Keramieken hotdog

De voormalige notariswoning is gigantisch, niet vreemd dus dat een deel van de ruimtes niet gebruikt wordt, of nog niet. Laur zijn ‘man cave’, zoals ze het smalend noemen, stelt momenteel weinig voor en Wims atelier op de benedenverdieping staat ook nog niet helemaal op punt. Ze leiden me rond, trap op, andere trap weer af, openen deuren naar een zoveelste badkamer, achterkamertje hier, eindeloze gang daar. Ik lijk wel beland in Het Kaartenhuis, dat cultboek van Mark Z. Danielewski.

De meubels en objecten die hier staan, zijn de voorbije jaren gekregen of gekocht, online, in de Kloosterstraat, in Brussel. Een ‘werkmansbureau’ van een overleden nonkel, een keramieken garden seat van Belgische makelij die iedereen behalve Wim en Laur archilelijk vindt, een keramieken hotdog van food stylist Erik Vernieuwe. En Wims eigen werk aan de muren: beschilderde berberdoeken waarvan hij volgend voorjaar samen met een Kortrijkse textielfabrikant tapijten maakt. “We vallen niet voor grote namen,” vertelt hij, “vaak is dat een beetje vulgair. We hebben liever dingen die we nergens anders zien. Zoals die Thonet-sledestoelen in mijn bureau, met goudkleurig onderstel in plaats van het courante chroom.”