Aah... seks. We kunnen er niet genoeg over schrijven. Het lekkere, het overweldigende, het teleurstellende, het ronduit weirde... De uitzinnigste verhalen, al het sexy nieuws en professionele uitleg op prikkelende vragen. Een reeks over fun in het algemeen en seks in het bijzonder. Deze keer: daten met een Deen.
Waar een citytrip naar Kopenhagen al niet goed voor is... Wat begon als een (ongemakkelijke) kennismaking met het flirtgedrag van de Deense man, eindigde als een flits van inzicht in ons datingleven na #MeToo. “Het is zo evident. Waarom heb ik het nooit eerder zo bekeken?”
DEENSE MANNEN, EEN APARTE SOORT
Toevallig een citytrip naar Kopenhagen gepland? Mooi zo. Ondergetekende was al meermaals in de Deense hoofdstad en kan je heel wat nuttige reistips geven. Zoals waar je moet zijn voor een gezonde brunch (Møller Kaffe & Køkken in het multiculturele Nørrebro), waar je de lekkerste geurkaarsen op de kop tikt (Skandinavisk - Island Solitude), of welke organic skincare je moet kopen (Tromborgs scrub en Karmameju’s lippenbalsem). Maar mijn belangrijkste tip, die zelfs de recentste reisgids of hipste influencer je niet zal geven, gaat over Deense mannen. Dat is een onweerstaanbaar knappe maar minstens even aparte soort, met eigen regels, een verwarrende lichaamstaal en hoogst eigenaardig flirtgedrag. Daten met een Deen - zonder verhelderende uitleg is het haast ondoenbaar.
STRAKKE KAAKLIJN, SULLIGE KNIPOOG
Rewind. Twee jaar geleden, een zaterdagavond in juli. Mijn Britse vriendin Fay en ik drinken een cocktail in The Jane, een trendy bar in het hart van Kopenhagen. Net als op ongeveer iedere straathoek of ontbijtplek in deze stad krioelt het hier van de jaw-dropping mooie mannen. Lang, met welgevormde posturen. Steeds in een stijlvolle outfit, met de juiste hoeveelheid baardgroei en goudblonde lokken die op elk moment van de dag goed liggen. En in vrijwel alle gevallen met een kaaklijn die de contouring Kardashians het nakijken geeft.
We like what we see - en dat blijkt wederzijds. Al gauw merken Fay en ik dat heel wat van de mannelijke aanwezigen hun beste staaltje oogcontact bovenhalen. Nu is dat in een normale situatie een hoopvol teken voor het verdere verloop van de avond. Lees: de man in kwestie komt op je af, begint een praatje - met of zonder melige openingszin - en vraagt wat je wil drinken. Gek genoeg gebeurt er nu niets van dat. Een paar uur en enkele pintjes later schuifelt een handvol mannen schoorvoetend een metertje in onze richting en kan er hier en daar een knullige glimlach of klungelige knipoog af.
Uiteindelijk raken we aan de praat met Christian, de barman. Dat is veelzeggend: het lijkt wel of de Deense man alleen met je durft praten als hij verplicht is om dat te doen. In dit geval dus om onze bestelling op te nemen. Niet veel later knoopt Lasse, een vriend van de barman, aan bij het gesprek. Mijn oog valt evenwel op de derde in het gezelschap - Morten is zijn naam - die bedeesd op de achtergrond blijft. Hij verroert geen vin, al twinkelt er onmiskenbaar interesse in zijn blik. Wat een turn off, zuchten Fay en ik zodra we weer op onze hotelkamer zijn. Wat een watjes, die Deense mannen. Jongens toch, grow some balls.
Knappe mannen halen hun beste staaltje oogcontact boven. Maar alleen de barman durft ons aan te spreken.
HET POWERWOMAN-EFFECT
De volgende dag genieten Fay en ik van een groene smoothie en een broodje hummus in vegan lunchtent The Big Apple. Eerst proberen we uit te stippelen hoe wij straks (met ons ondermaatse oriëntatievermogen) het beste naar - spoiler alert: het niet zo indrukwekkende - Nyhavn wandelen. Vervolgens ontleden we nog een keer de teleurstellende flirtrituelen van de vorige avond. Nee, dat ging in die andere Big Apple - Fay en ik woonden een tijd samen in New York - wel vlotter.
Op dat moment mengen de twee vriendinnen aan de tafel naast ons zich in het gesprek. “You’re talking about Danish men, aren’t you?”, vragen ze lachend. “Klopt”, beamen we, “ze brengen ons nogal in de war.” Wanneer we ons verhaal uit de doeken doen, zijn de dames niet verrast. “Typisch Deens mannengedrag”, klinkt het. Fay en ik hadden al zo’n vermoeden. “Maar hoe komt dat?”
De uitleg die volgt, zal door de vele andere Deense vrienden die we later die reis maken, worden bevestigd. Unaniem. Denemarken behoort net als de andere Scandinavische landen tot de meest progressieve en gendergelijke landen ter wereld. Deense vrouwen zijn het typevoorbeeld van de powerwoman: sterk, onbevreesd en diehard doe-het-zelvers. “Geweldig!”, knikken Fay en ik, zelf trotse feministen. Maar, zo vervolgen onze nieuwe vriendinnen, soms schiet die slinger een tikje te ver door. Zo vindt de gemiddelde Deense vrouw het beledigend als een man voorstelt haar te helpen met een zware koffer of bij het kaartlezen. “Niet zo geweldig”, fronsen we - herinner je onze erbarmelijke oriëntatieskills. De trend trekt zich door in het nachtleven, gaan de locals verder: “Bij ons is het de vrouw die op de man afstapt, niet omgekeerd. En als die laatste al interesse toont, dan gebeurt dat doorgaans subtiel of gewoonweg te laat.” Ik besef hoe waar die woorden zijn, wanneer we kort nadien afscheid nemen en ik op mijn gsm zie dat ik een nieuwe volger heb op Instagram: Morten.
EEN DEENSE DATE IN BRUSSEL
Lange tijd vergeet ik mijn Deense crush en blijft het contact met Morten beperkt tot een occasionele like of nieuwjaarswens. Tot hij op een dag stuurt dat hij binnenkort in België is voor een rugbytornooi. Of we in Brussel kunnen ‘meeten’? “Sure”, antwoord ik, al maakt zijn Scandinavische beknoptheid het moeilijk om in te schatten in welke mate we een echte ‘date’ hebben. Enkele dagen voor ons etentje ben ik dan ook nogal zenuwachtig, want wat zijn de verwachtingen? De ene vriendin is ervan overtuigd dat er geen bijbedoelingen zijn, de andere zweert bij het tegendeel. Gelukkig is er nog een derde vriendin, Joke, die oppert: “Wat als het nu eens niet van hem, maar van jou afhangt? Wat als de avond nu eens precies wordt wat jíj ervan wil maken?” Dat klinkt zo evident dat ik niet begrijp waarom ik de situatie nog nooit zo heb bekeken. Ik besluit dat de date een date wordt als ik dat wil, en op dat moment verdwijnen mijn zenuwen.
Ik kom als eerste aan in het restaurant waar we hebben afgesproken. Hoewel Les Filles gewoonlijk vol zit met hippe Brusselaars, is het er die donderdagavond in mei opvallend rustig. Niet veel later wandelt Morten binnen, met dezelfde tattoos als twee jaar geleden en nog steeds die zachtheid in zijn ogen die de stoere lichaamsinkt compenseert. Hij lijkt zenuwachtig, ik ben dat niet - het verloop van de avond hangt van mij af, nietwaar? Mijn rust moet op hem afstralen, want al gauw ontspant de blonde god zich - al kan dat ook aan de biowijn liggen. Terwijl er een voelbare vonk overslaat, voert het gesprek ons langs mijn schrijfwerk en zijn job als zorgleerkracht voor autistische kinderen, langs mijn liefde voor de kunsten en de zijne voor rugby, langs onze gezamenlijke passie voor reizen. Uiteindelijk komt de ober ons melden dat we - ruim anderhalf uur na sluitingstijd - nu echt moeten afronden.
Terwijl we nog wat ronddwalen in de buurt van Sint-Katelijne, lijkt mijn date weer last te krijgen van de zenuwen die hem aan het begin van de avond parten speelden. Ik besluit hem daarom openlijk te vragen wat hij voor de rest van de nacht in gedachten had. No-nonsense, zoals ik me had voorgenomen. En ook wel uit praktische overwegingen: inmiddels rijden er geen treinen meer en wil ik weten of ik ergens een lift moet fiksen of niet. Hoewel Morten het fijn zou vinden als ik blijf, kaatst hij de vraag terug: “Wat wil jij zelf?”
How to tips
Wat wil ik?
Als ik één ding heb geleerd van daten met een Deen, dan is dat het resoluut vooropstellen van de vraag: “Wat wil ik?” Nog te vaak malen we in ons hoofd over zijn bedoelingen en wensen. Zijn we wel interessant genoeg voor hem, maken we wel indruk op hem? Terwijl we beter vanuit onszelf vertrekken.
Wake up, Danish girl
Maak de Deense vrouw in jezelf wakker! Begrijp me niet verkeerd. Je hoeft niet plots met smørrebrød te ontbijten of je woonkamer helemaal hygge in te richten. Maar wat ik meeneem van mijn Deense ervaring is dat het tijdens een date om mij mag, zelfs móét draaien. Het verloop van de avond hangt niet af van hem - of van de weergoden en de bediening, for that matter. Wat telt is wat ik uit de date wens te halen en hoe ik me erbij voel.
Sorry, time’s up!
In trending #MeToo- en #TimesUp-tijden is dat trouwens nog steeds niet vanzelfsprekend. Integendeel, nog te vaak schikken vrouwen zich naar (soms latente) patriarchale normen en verwachtingen. Gelukkig eisen we vaker en in meer domeinen dan ooit onze plek, stem én zelfbeschikkingsrecht op. Dat we die houding ook doortrekken naar het met genderclichés doorspekte datingleven is niet enkel logisch, maar ook ontzettend belangrijk.
R.E.S.P.E.C.T.
De terughoudendheid van de Deense man kan daarbij helpen: daar waar Morten eerst ongeïnteresseerd of onaantrekkelijk passief leek, bleek hij achteraf hooguit afwachtend. En dat is geen teken van arrogantie of verwaandheid, maar juist een blijk van respect, zo leerde ik. De Deense man zegt simpelweg: “Jij hebt hier de touwtjes in handen.” Dat is niet alleen spannend, maar ook een behoorlijke shift in genderstereotiep denken.
Onze agenda’s
Ik hou even voor mezelf hoe mijn date met Morten nog is verlopen - al kan ik zeggen dat de lippenbalsem in meerdere opzichten van pas kwam. Dus toen hij enkele weken later vroeg of ik hem ooit eens naar het strandhuis van zijn ouders zou willen vergezellen, begreep ik dat de uitnodiging vaag, maar wel oprecht was. “Dat zou je echt eens moeten doen,” zei hij. “Wanneer had je gedacht?”, vroeg ik. “Check je agenda en laat me weten wat voor jou lukt,” antwoordde Morten. Zo ongelooflijk terecht. Laat het maar eens van onze agenda’s afhangen, ladies. It’s about time.
