De passie voor acteren
Kan je verwoorden waarom je zo graag acteert?
“Het blijft toch een beetje spelen, alsof je niet echt in de wereld staat. Terwijl we dat natuurlijk juist heel hard doen, we leggen bepaalde zaken bloot. Ik voel me echt gezegend dat ik dit mag doen, dag in dag uit. Roepen, tieren, schieten of de grootste onzin verkopen zonder dat er op het einde van de dag consequenties aan vasthangen. Ik zou het heel erg vinden om op maandagochtend tegen mijn zin naar het werk te moeten.”
Welke rollen trekken je het meest aan – perfect herkenbare personages, of net karakters die heel ver van je staan?
“Dat maakt niet zoveel uit, ik moet gewoon snappen wat er gespeeld moet worden, anders lukt het niet. ‘Tabula Rasa’ stond best ver van mezelf, maar tegelijk ook niet, want het gaat over wanhoop, pijn en frustratie. Als ik in de krant over gezinsdrama’s lees, of onwezenlijke verhalen zoals dat van die journaliste die in een duikboot stapt en maanden later in stukken uit het water wordt gevist… Ik vind dat zo fascinerend. Niets is ons vreemd. Waar wij als mens allemaal toe in staat zijn…”
Als ik niet in de juiste omstandigheden of met de juiste mensen kan werken, dan ben ik volgens mij een slechte actrice.
