Deze maand: Binnenkijken in de Kempense chalet van het creatieve duo achter ‘De Klopperij’, Piet Hemerijckx en Nathalie Posson en hun twee dochters Juliet (12) en Josefine (9).
Creatieve doe-het-zelvers Piet Hemerijckx en Nathalie Posson vonden de ultieme terugtrekplek in het bos, waar ze in het weekend ontsnappen aan de stadsdrukte.
Back to basics betekent ook muizen in de kast en mussen in de theepot. Maar die kleine indringers nemen we er met plezier bij.
Tiny cabin in Niemandsland
Een zelfgetekend plannetje en de gps-coördinaten van de chalet-zonder-adres: daar moet ik het mee doen. Na een half uur verloren rijden in het hart van de Stille Kempen weet ik dankzij de telefonische bijstand van Piet mijn bestemming te bereiken. Dat er in een dichtgebetonneerd gebied als Vlaanderen überhaupt nog een afgelegen plekje bestaat zonder water, elektriciteit of wifi, is op zich al een klein mirakel.
De idyllische tiny cabin van productontwikkelaar/voormalig dierenverzorger in de Zoo Piet Hemerijckx en meubelrestaurateur Nathalie Posson lijkt zo uit een Scandinavische serie geknipt. Het koppel achter De Klopperij, een creatief lab gespecialiseerd in catering, pop-upevents en decorbouw, knapte hun verwaarloosde houten huisje eigenhandig op met recupmaterialen en vintage vondsten uit hun persoonlijke verzameling. Een work in progress dat na acht jaar inventief verbouwen de titel verdient van ‘perfecte offlinehub’.
Gezonde boslucht
Piet: “Nathalie en ik droomden al jaren van een escape uit de stad, een plek weg van de wereld, om tijdens het weekend te onthaasten en zuivere lucht bij te tanken. We wonen in een loftatelier in een oude tapijtenklopperij in Borgerhout, een donkerrode vlek op de luchtkwaliteitskaart van CurieuzeNeuzen. Ik ben opgegroeid in een groot bos in de buurt van Zolder en wou dat gevoel van onbezorgde vrijheid ook aan mijn kinderen meegeven.”
De zoektermen ‘charmante chalet’ en ‘bosrijk terrein’ bleken geen evidente combinatie en voerden het koppel tot over de grens in Noord-Frankrijk, wat uiteindelijk te ver was voor een weekendverblijf.
Nathalie: “Op een dag gingen we met een makelaar een chalet bezichtigen iets verderop hier in het bos. Onderweg passeerden we dit schattige houten huisje en we waren onmiddellijk verkocht. Het huisje bleek eigendom van een bejaard koppel dat het niet meer kon onderhouden. We konden het voor een prikje kopen, de chalet was totaal verkommerd.”
Repareren, recupereren, renoveren
Sinds de aankoop in 2010 zijn Piet en Nathalie hier bijna elk weekend in de weer om op eigen kracht en op eigen tempo de haast eindeloze to-dolijst af te werken.
Piet: “Het dak lekte, de vloer was verrot, de indeling voelde claustrofobisch en het terrein was een wildernis. Repareren is een constante bezigheid in een natuurhuisje, net als de eeuwige strijd tegen de oprukkende bramen. We sloopten de tussenmuren om een open leefruimte te maken met kitchenette, eet-, leef- en slaaphoek-in-één. Verder is er nog een aparte slaapkamer met stapelbedden voor de meisjes, en een toilet.
Bij de renovatie gebruikten we enkel recuperatiematerialen. We vervingen de voorgevel door tweedehands glazen deuren. De beste ingreep ooit. Het huisje voelde plots dubbel zo ruim en veel luchtiger.” Nathalie: “Dat gelukzalige gevoel als de ochtendzon hier ’s morgens binnenvalt, of als we de vogels zien badderen in het vijvertje ... Tijd hebben om stil te staan bij kleine dingen, dat is onze grootste luxe.”
Borden aflikken a.u.b.
Terug naar de essentie, zonder elektriciteit, water of internetaansluiting, het is een romantische gedachte, maar werkt het ook in de realiteit?
Piet: “We hebben nog nooit iets gemist. Op het dak installeerde ik een zonnepaneel dat is aangesloten op een autobatterij van twaalf volt, ruim voldoende om de drie lampjes in huis te doen branden. We gaven onze chalet de bijnaam ‘De Batterij’, een letterlijke verwijzing naar de accu die ons van elektriciteit voorziet, maar ook een symbolische betekenis: we komen hier letterlijk onze batterijen opladen.”
Nathalie: “Deze zomer hebben we hier zes weken gelogeerd om aan de hittegolf te ontsnappen en we zijn nooit zonder stroom gevallen. Water is een ander verhaal. Volgend voorjaar wordt het huisje eindelijk aangesloten op de waterleiding en hoeven we geen bidonnetjes meer te gaan vullen bij het kerkhof onderaan de berg. Je beseft pas hoe kostbaar water is als je het moet stellen met tonnetjes van tien liter.”
Piet: “We recupereren het regenwater van het dak in een regenton en deze zomer stond die voor de eerste keer droog. Bij ons geldt de tafelregel: borden aflikken om afwas te besparen.” (lacht)
Mussen in de theepot
Het grote voordeel van het back-to-basics- bestaan is de verbondenheid met de natuur. In voor- en tegenspoed. Nathalie: “Het huisje is voor mij instant vakantie. Zodra ik hier aankom, voel ik me onmiddellijk in touch met de omgeving en houd ik me bezig met mindful dingen zoals de haard aansteken of het huisje controleren op kleine indringers.
Er zit regelmatig een nestje muizen in de keukenlade. Onlangs wou ik thee zetten en vond ik een familie mussen in de theepot. We zijn enorme vintageverzamelaars, een extra huisje was dus een handige oplossing om onze spullen te stockeren. Ik houd me graag bezig met de inrichting en styling van een ruimte. Elk detail moet kloppen. Bij elk project laat ik de ruimte de sfeer bepalen en probeer ik het er te laten uitzien alsof het altijd zo geweest is.”
Piet is dan weer de ‘man met een plan’ die voortdurend broedt op nieuwe uitdagingen. “Ik ben nu bezig met een houtgestookte sauna en een douche met panoramisch uitzicht op het bos. Vorig jaar konden we het aanpalende terrein kopen zodat het uitzicht gevrijwaard blijft. Het volgende plan is om met De Klopperij kleinschalige events en zomerse gastentafels in het bos te organiseren, en misschien ook een glampingtent te installeren.
De bouw van de buitenkeuken start binnenkort. Vanaf volgende lente willen we het huisje verhuren als cabin, waarbij gasten zelf het huisje kunnen ontdekken. Verwacht geen luxueuze all-in, maar een plek om te onthaasten.”
Meer info: deklopperij.be
