Het leven als activist
KD: “We kijken op naar geëngageerde mensen als Rowan Blanchard en denken: ‘Wow, wat een vrouw!’ Hoe zie jij jezelf als activist?”
YS: “Mijn grootste angst is om een zelfzuchtig leven te leiden, zonder enige maatschappelijke meerwaarde en zonder ook maar iets te hebben betekend in deze wereld. Ik wil een verschil maken. Wat ik naast het acteren doe geeft me zoveel voldoening. Kijk hoe de geschiedenis zich herhaalt: we staan terug op hetzelfde punt als zestig jaar geleden. We hebben eenzelfde graad van betrokkenheid en eenzelfde interesse in wat er in de wereld gebeurt als de jonge generatie in de sixties.
Het feit dat ik gelijkgezinden en mentors rond me heb, mensen die ouder, jonger of van mijn leeftijd zijn en me allemaal ondersteunen… Dat opent de poort naar een nieuwe, bredere community. Er is een culturele shift bezig en ik denk dat veel mensen daardoor met open vizier kijken naar de wereld die buiten hun kader valt. What’s next? Ik kan niet wachten.”
