ELLE stuurde haar talentscouts uit op zoek naar de meest veelbelovende nieuwkomers. Welke namen worden dit jaar top of mind in de categorieën film, muziek, literatuur, culinair en kunst? Vijf talenten op de rand van de doorbraak. Deze week: Isolde Van den Bulcke, muzikante.
Isolde Van den Bulcke (22) is gezegend met een engelachtig mooie stem, maar wil méér zijn dan ‘een zangeresje’. Ze kreeg de muzieksoftware Ableton onder de knie en maakt sindsdien onder de vlag Tristan elektronische pop die de jazzinvloeden niet schuwt. Dat leverde haar eind 2018 een reeks felbegeerde voorprogramma’s van Tamino op.
Werktitels
‘Brompooster’, ‘Tof Belletje’, ‘Illusje’: je songtitels klinken me in de oren als ...
“Werktitels? Welja, dat zijn ze ook. Maar ik vind het zo van de pot gerukt om andere titels te gaan verzinnen. Die woorden geven nu eenmaal de gevoelens weer die ik bij die nummers had. Ik heb ook iets met het achtervoegsel –je, met verkleinwoorden in het algemeen. ‘Illusje’ is een zelfverzonnen verkleinvorm van ‘illusie’, ik vond dat een heel mooi nieuw woord. ‘Tof Belletje’ is de naam die ik aan de klank van een bepaalde synth gaf. ‘Brompooster’ is een samenvoeging van ‘Brompot’ en ‘Broodrooster’. Uiteindelijk ben ik heel eerlijk gebleven met alle titels: ze belichamen de meest pure emotie die ik bij een nummer ervoer.”
Conservatorium
Je zit in je eerste master Jazz aan het Conservatorium van Gent. Maar Ableton kreeg je zelf onder de knie. Weten studenten het - zeker wat elektronica betreft - tegenwoordig soms niet beter dan de docenten?
“Af en toe denk ik wel: voor dit of dat vak mochten ze een jongere leraar kiezen, ja. Soms merk je dat docenten niet genoeg voeling hebben met wat er nu speelt, gewoon puur muzikaal, op vlak van elektronica. Je kan er vandaag echt niet meer omheen dat iedereen werkt met muziekprogramma’s als Ableton of Logic. Het blijft natuurlijk superbelangrijk om je instrument technisch te beheersen. Maar het is ook belangrijk om te weten hoe je dat instrument keihard kan versterken.”
Naar verluidt vond je zelf niet meteen je draai in de jazz. Wat liep er mis?
“Ik heb eerst Jazz Zang gestudeerd in Nederland, in Tilburg. Maar in tegenstelling tot sommige van mijn medestudenten daar, was ik niet klaar voor het genre. Een van die medestudenten was Sanne Rambags, die nu potten breekt in Nederland. Zij was opgegroeid met jazz, had als kind niks anders te horen gekregen, waardoor ze op school al heel vrij met het genre durfde om te springen. Zij had haar stem al gevonden. Ik was daar toen nog volop naar op zoek. Nog altijd eigenlijk, in Tristan.”
Voorbeeld
Angèle won zopas een heleboel Elektropedia Awards. Ze maakt meer reguliere pop dan jij, maar zie je haar als voorbeeld?
“Grappig, onlangs ben ik te weten gekomen dat we op dezelfde dag zijn geboren. Ik vond dat echt cool, want ik heb héél veel sympathie voor haar. Ze is een echte it-girl, een superverfrissende verschijning in het Belgische muzieklandschap. Ook door dat ‘gewone’, ze is totaal niet bezig met posing, status of profilering. Enfin, ze is natuurlijk populair op Instagram en is er dus wél mee bezig, maar niet op een geforceerde manier. Haar broer, Roméo Elvis, heeft eenzelfde naturel. Ik gun haar alles, ook al is haar genre niet volledig mijn ding.“
Muzikanten
Justine Bourgeus aka Tsar B vertelde onlangs nog in ELLE dat het erg meevalt met de competitie onder Vlaamse muzikanten. Iedereen zou elkaar alles gunnen?
“Justine zit wel in een bepaald circuit, ze is goed bevriend met Bazart en Max Colombie. Nu, in feite is dat ook mijn milieu, want ik deel met Justine – en intussen ook met Tamino – een keyboardspeler. En ik deel ook nog eens een huis in Gent met Sylvie Kreusch en Maarten Devoldere.“
En je hebt een relatie met (STUFF-drummer) Lander Gyselinck ...
“Ik omring me graag met muzikanten, ja. Maar volgens mij heerst er toch keiharde competitie. Ik denk dat ik het geluk heb dat niemand met mij wil concurreren, omdat ik ergens in een hoekje rare muziek maak. Mijn muziek is niet hapklaar, je moet er moeite voor doen. Ik maak het mezelf daardoor misschien wel moeilijk, maar mijn buikgevoel zegt dat in mijn project het element tijd doorslaggevend zal zijn.’
Toekomstplannen
Mogen we toch al weten wat de heel nabije toekomst brengt?
“In het voorjaar van 2019 breng ik een tweede ep uit, de releaseshow daarvan is op 2 april in De Handelsbeurs in Gent. En voor de rest moet je me maar blijven volgen hè (lacht). “
En verder
Speelden zich suf in 2018, en doen dat vast verder in 2019, met allerhande appelflauwtes tot gevolg: Danny Blue and The Old Socks. De peroxideblonde surfrockers die het afgelopen jaar opvielen in de finales van zowel Humo’s Rock Rally als Stubru’s Nieuwe Lichting maken rammelende lo-fi in de geest van Mac DeMarco en Kurt Vile, maar dan straight from Antwerp. Zelf noemen de negentienjarigen hun geluid: ‘lo-fi indie uptempo tropical bikini-rock’.
Sylvie Kreusch kunnen we bezwaarlijk nog a new peroxide kid on the block noemen, na haar zegetochten met Soldier’s Heart en Warhaus de voorbije jaren. Maar iedereen - van Tsar B tot Tristan - tipte ons dat de stukjes van Sylvie’s solodebuut die ze al mochten horen, redelijk indrukwekkend zijn. Die plaat is pas voor het najaar van 2019, maar verwacht u daarvoor al aan een reeks indrukwekkende singles.
Gilles Helsen is de jonge muziekprogrammator van kunstencentrum STUK in Leuven en maakt met zijn trio Seizoensklanken iets dat jazzrock, afrobeat en hiphop combineert. Na Dans Dans en STUFF zou dit weleens de volgende Belgische experimentele ‘jazz’band kunnen worden.
