Plus one
Mijn singlestatus heeft me op vele plaatsen gebracht. En op vele trouwpartijen – 37 om precies te zijn. Nu houdt iedereen van een huwelijksfeest op tijd en stond – maar 37 bruiloften afvinken vóór je 36ste is van het goede teveel. Zeker als je op z’n minst 32 van die feesten hebt moeten afhandelen zonder ‘plus one’. Op elke uitnodiging volgde diezelfde subtiele wanhoopspoging van mijn bijna-getrouwde vriendinnen om mij aan een gelegenheidsdate te helpen. Ik moest toch wel een presentabele benefietvriend achter de hand hebben met wie ik in het openbaar kon verschijnen?
Het was overigens niet toevallig dat ik zoveel uitnodigingen kreeg en maar zo weinig geschikt dating material ter beschikking had. Zonder lief kon ik extra investeren in mijn vriendschappen. Meer vriend(inn)en betekende meer uitnodigingen. Maar hoe drukker mijn sociale leven werd, hoe minder tijd ik had voor de liefde. Alsof mijn vriendenkring en mijn liefdesleven omgekeerd evenredig waren.
