De Nederlandse modeontwerper Sander Lak beleeft de American Dream sinds hij New York inpakte met zijn debuutcollectie voor Sies Marjan in 2016. De recente winnaar van de Council of Fashion Designers of America sprak met ELLE over zijn loft in Chelsea en zijn voorliefde voor bonte kleuren.
“Beschouw je je huis soms als een inspirerend nest voor wat je in de ontwerpstudio doet?”
Sander Lak: “Elke dag. Al is het natuurlijk niet zo dat ik ’s avonds naar huis ga, wat in mijn boeken en magazines lees en enkele foto’s maak die ik de volgende dag bij wijze van inspiratie meeneem naar het werk. Thuis is voor mij eerder een plek waar ik energie oplaad, en dat vind ik heel waardevol. Zeker gezien het feit dat ik zowat overal ter wereld heb gewoond, in zoveel verschillende huizen en appartementen. Dit is de eerste plek waar ik me thuis voel.”
“Fantaseer je tijdens het ontwerpen van je modecollecties wel eens over de interieurs van de mensen die jouw kleren dragen?”
“Ik stel me de kleren eerder voor in een kleerkast. Of ik denk aan de manier waarop mijn kleding gecombineerd zal worden met stukken die niet van mij zijn. Ik denk nooit: ‘Oh, die vrouw draagt dit en ze zit op een roze stoel’. Ik zie het meer als: ‘Oké, ze hangt dit kledingstuk naast haar jeans of naast die jurk.’”
Op een bepaald moment zal mode niet meer volstaan, ik heb een miljoen ideeën in mijn hoofd.
“Steeds meer designers brengen naast een kledingcollectie ook een interieurlijn op de markt, hetzij als een collab, hetzij als een complementair project. Zou dat iets voor jou zijn?”
“Heel zeker. Bij de opstart van Sies Marjan had ik het idee om op korte termijn een identiteit te creëren die verder ging dan louter kleding. Een aanvulling op de bestaande collectie met spullen om jezelf mee te omringen. Ik denk in de eerste plaats aan meubels, maar dat kunnen ook interieurobjecten zijn of zelfs technologie. Ik droom al van een Sies Marjan-telefooncover …”
“Geweldig! Laat maar komen …”
“Ik heb altijd gedroomd van mijn eigen soort van Ralph Lauren-universum. De huisstijl van Ralph Lauren is onovertroffen. Bij alles wat hij ontwerpt, herken je onmiddellijk zijn signatuur. De manier waarop hij zich de dingen eigen maakt, is uniek. Daar zou ik mezelf ook graag in verdiepen. Ik ken mezelf, op een bepaald moment zal de mode niet meer volstaan om me te kunnen uitdrukken. Ik heb een miljoen ideeën in mijn hoofd. Aan diegene die me een voorstel wil doen: weet nu al dat het een korte meeting zal worden en dat ik overloop van de ideeën. (lacht)”
Ik heb een totaal andere visie op kleur, ik word er emotioneel door aangetrokken.
“Zit er een filosofie achter het feit dat je zoveel kleur in je werk gebruikt?”
“Mijn moeder had de gewoonte om mij en mijn broers altijd in felgekleurde kleren uit te dossen. Mijn vader werkte als ingenieur op boorplatforms zodat we vaak moesten verhuizen. Toen we middenin de brousse van Afrika of in de jungle van Maleisië woonden, koos mijn moeder voor heldere roodtinten om goed op te vallen in de wildernis. Tegelijk heeft kleur vaak de neiging om dingen te verstoppen. Het is heel dubbel: aan de ene kant is kleur een manier om op te vallen, aan de andere kant is het een vorm van camouflage. Als kind begon ik te beseffen dat kleur zowel iets heel oppervlakkigs als iets enorm krachtigs kan zijn. Ik heb het altijd fijn gevonden om slechts één kleur te dragen. Kleur heeft zoveel lagen. Het was pas toen ik in de mode begon dat ik mijn gevoeligheid voor kleur ten volle ontwikkelde en ook inzag dat niet iedereen die heeft. Dat was het moment waarop ik besefte: “Oh, oké, ik heb een totaal andere visie op kleur en word er ook sneller emotioneel door aangetrokken.”
“Ten tijde van Baudelaire was zwart dragen een maatschappelijke belediging. Het betekende ‘nee’. Tegenwoordig lijkt het wel of kleur dragen een affront is.”
“Mode is altijd een uiting van de zeitgeist. Er zit een diepere betekenis in het feit dat mensen vandaag weer meer naar kleur grijpen. Misschien is het een vorm van escapisme? Niemand kan ontkennen dat er iets dreigends en donkers boven onze huidige wereld hangt. Ik denk dat mensen er net daarom niet willen bijlopen alsof ze naar een begrafenis moeten. Ze hebben nood aan kleur. Ze willen kleren dragen met een positieve vibe en willen schoonheid uitdragen in plaats van somberheid. Als je op zoek bent naar negativiteit moet je gewoon je nieuwsapp openen. Daar word je bedolven onder de onheilsberichten.” (lacht)
