JONGLEREN MET RELATIES
Voor Ruben was polyamorie van jongs af aan de weg. “Ik had thuis een vriendinnetje en eentje op school. In mijn studentenjaren leidde ik een dubbelleven als hetero en homo. Ik jongleerde met relaties en leerde hoe ik twee liefdes perfect kon scheiden.” Soms wisten de twee partijen van elkaars bestaan, soms niet. Het gebeurde ook dat hij een vriendin had, een jongen leuk vond en dan met hen beiden experimenteerde. Ruben volgde zijn natuurlijke drang en stopte zijn status nooit in hokjes. “Ik studeerde, had wisselende seksuele contacten en zat middenin de gayscene. Ik was jong, aantrekkelijk en voelde me net Alice in Wonderland.”
Schrijfster Lara Taveirne won de Debuutprijs 2015 met ‘De kinderen van Calais’ en schreef daarna ‘Hotel zonder Sterren’ en ‘Kerkhofblommenstraat’. In al die romans vind je polyamoreuze relaties. Taveirne pent de verhalen neer vanuit haar eigen ervaring: “Toen ik studeerde woonde ik samen met mijn lief en mijn beste vriend. Mijn lief vertrok naar de les en dan kroop ik in bed bij zijn vriend.” Het is zoals het personage Maria in ‘Kerkhofblommenstraat’ zegt: “Een vrouwenhart is groot genoeg, er kan meer dan één man in.” Hoeveel liefde heeft iemand te geven? Welke vormen neemt liefde zoal aan? Het zijn vragen en thema’s die terugkeren in het werk van Lara Taveirne. Ook geploeter beschrijft ze graag: hoe twee of drie mensen verschillende dingen verlangen, maar naar elkaar toe kunnen groeien.
Een vrouwenhart is groot genoeg, er kan meer dan één man in.
Bo Standaert, coördinator van Polyamory Belgium, herinnert het zich nog goed: “Mijn barbiepoppen hadden geen relatie voor het leven, ze waren serieel monogaam.” Bo definieert zichzelf als genderfluïde en was een tijdje monogaam, maar dat werkte niet. Pas toen die (Bo wil liever met het neutrale ‘die’ aangeduid worden dan met ‘hij’ of ‘zij’, red.) in een polyamoureuze relatie stapte, voelde die zich goed. Vandaag zet Bo zich in voor polyamorie door Belgische polyamoristen te verenigen.
