Muziek als tijdreis
“De boeken die ik het liefste lees, vertellen meer dan zomaar een verhaal. Ze doen meer dan enkel een setting beschrijven of een kunstwerk schilderen. Mijn favoriete schrijfsels sleuren je mee in het verhaal, trekken je binnen in die kamer, laten je die kus in de regen proeven. Je snuift de lucht op, hoort de geluiden, voelt je hartslag versnellen en één worden met die van het personage. Sfeer scheppen is iets dat F. Scott Fitzgerald als geen ander kon. Hij verstond de kunst om een scène zo rijkelijk te beschrijven en een zo emotionele geladenheid te geven, dat je heel even je eigen wereld kon ontvluchten. Het klinkt misschien vooringenomen, maar voor mij benadert de manier waarop muziek een lang vergeten herinnering tot in de details kan oproepen, nog het best de sensatie van tijdreizen.
Iconische nummers
Tot op vandaag voert ‘Cowboy Take Me Away’ van de Dixie Chicks me terug naar de tijd toen ik twaalf was. Ik zit op mijn gitaar te tokkelen in mijn gelambriseerde slaapkamer in het ouderlijk huis in Pennsylvania. Ik probeer de akkoorden te spelen en de bijbehorende woorden te zingen als repetitie voor een optreden in een coffeebar.
‘I Write Sins Not Tragedies’ van Panic! At The Disco flitst me nog altijd terug naar het jaar dat ik zestien was en ik samen met mijn beste vriendin Abigail door de straten van Hendersonville, Tennessee cruisede, euforisch het liedje meebrullend.
‘How to Save a Life’ van The Fray, ‘Breathe (2AM)’ van Anna Nalick of ‘The Story’ van Brandi Carlile zijn dan weer muzikale flashbacks naar de tijd toen ik zeventien was en maanden aan een stuk rondtoerde in een busje dat ik moest delen met mijn band- en crewleden. De zeldzame keren dat ik terug thuis was, bracht ik het liefst schilderend bij kaarslicht door op mijn kamer. Gewoon een moment alleen zijn met mijn favoriete songs – die trouwens allemaal van de soundtrack van ‘Grey’s Anatomy’ komen. Mijn adoratie voor die serie is legendarisch.
‘You Learn’ van Alanis Morissette, ‘Put Your Records On’ van Corinne Bailey Rae en ‘Why’ van Annie Lennox hebben me dan weer door enkele heavy break-ups en periodes van liefdesverdriet geloodst.
