Topmodel Slick Woods, icoon van een strijdlustige generatie en bestie van Rihanna, ontwierp in samenwerking met The Kooples een collectie sneakers. Met ELLE praat ze over haar liefde voor zoontje Saphir en over de toekomst.
Hôtel de Crillon, half elf ‘s morgens. Een bende assistenten loopt druk heen en weer voor haar suite, een groep journalisten eet croissants, een make-up artist brengt een toefje groene make-up aan. Slick Woods wacht geduldig terwijl ze de laatste hand aan haar look leggen. Ze gaat nonchalant gekleed in smaragdgroen nepbont, een kleur die past bij haar wenkbrauwen en kapsel. Op de tafel prijken hoge sneakers, het resultaat van haar samenwerking met The Kooples, een Frans merk voor rockchicks. Slick “sterft van de honger”, merkt het kleine buffet met ontbijtkoeken op dat voor haar klaarstaat, en stort zich op … een stukje grapefruit. Onder haar openvallende mantel draagt ze bovenaan niets.
Muze met massa’s attitude
Simone Thompson, zoals Slick officieel heet, is een schoolvoorbeeld van het moderne Amerikaanse succesverhaal. Vanaf haar vierde moet ze het zonder haar moeder stellen. Ze wordt opgevoed door haar grootmoeder, maar eindigt op de straat voor haar dertiende. Pas na een - kort - verblijf in de gevangenis lacht het leven haar toe. Wanneer ze als jong meisje aan de bushalte staat te wachten, wordt ze gespot door een model dat haar naar de fotostudio’s loodst. Rihanna neemt haar onder haar hoede en bombardeert haar tot muze van Fenty Beauty.
Adonis Bosso, een fotomodel uit Ivoorkust, valt als een blok voor Slicks neo-punkstijl: kortgeschoren haar, grote ogen en massa’s attitude. Samen krijgen ze een zoontje, Saphir, dat geboren wordt vlak na de modeshow van Savage x Fenty op 12 september vorig jaar - hoogzwanger op de catwalk defileren, je moet het maar doen.
En vandaag zitten we in een luxueus hotel in Parijs te praten over schoenen en haar kijk op het leven. De sneakers ogen fantastisch, met verwijderbare zolen en motieven in camouflagestijl. Slick Woods zelf ziet er oogverblindend uit. Ze heeft de zachte, kwetsbare look van een jonge mama en krijgt tranen in haar ogen wanneer ze vertelt over de onvoorwaardelijke liefde voor haar zoon. Tegelijk voel je dat er door Slicks aderen geen bloed stroomt, maar kolkende lava.
Ik vraag haar waarom ze voor The Kooples koos. “We houden allebei van originaliteit. We houden allebei van urban invloeden. We houden allebei van kwaliteit”, ratelt ze. Ze is verrukkelijk en vindt het gesprek nu al leuk. “Ik heb mijn passie voor muziek verwerkt in de collectie”, vertelt ze, terwijl ze zich op de bank nestelt. “De look doet wat urban en rock aan. Ik zou mijn prototypes wel elke dag willen dragen, maar ik ben bang om ze vuil te maken.” Ze lacht het spleetje tussen haar tanden bloot.
De wereld heeft nood aan leuke meisjes.
Vrijheid en authenticiteit
Wat is volgens jou de belangrijkste levensles?
“Damn. Normaal zou ik zeggen: ‘Doe niets wat je niet wilt doen’, maar Jimi Hendrix was me al voor! Als ik mezelf forceer of moet ingaan tegen mijn natuur, dan maakt dat me echt ongelukkig. En dat is wel het laatste wat ik wil … Sommige mensen hebben een welomschreven doel in het leven. Ze willen dit doen of dat bereiken. Voor mij is het belangrijker om alles met m’n volle bewustzijn te doen en altijd gelukkig te zijn. Ik wil me niet laten verplichten tot dingen die niet goed aanvoelen voor mij.”
Is geluk voor jou altijd gelinkt aan vrijheid?
“Vrijheid is belangrijk, maar het is iets anders dan geluk. Fysieke vrijheid is wel essentieel. Ik ben een zwarte vrouw, dat maakt het nog acuter. Vandaag doe ik wat ik wil, wanneer ik dat wil. Lichamelijk gezien ben ik 22 jaar, maar mijn geest en ziel zijn 83!” (lacht)
Wat zou je willen dat Saphir en alle kinderen van zijn generatie zo snel mogelijk leren?
“Grappig dat je dat vraagt, want ik had net een gesprek met een model van 28 jaar. Zij begrijpt niet hoe je vandaag een kind op de wereld kunt zetten, in een maatschappij waarin Trump president is. Terwijl het toch onze kinderen zijn die ons zullen beschermen in de toekomst. Zij zijn onze troepenmacht! Ik vond het belangrijk om Saphir net op dit moment in de geschiedenis het leven te schenken. Zijn generatie zal onze verdediging zijn. We staan aan het begin van een nieuwe manier van leven. Het is nu dat we over onze toekomst beslissen, dat we ons lot veranderen.
Het eerste wat ik mijn zoon zou leren, is om zich vrij te uiten en met zijn gevoelens te experimenteren. Vooral omdat hij zal uitgroeien tot een man, en voor mannen is het heel moeilijk om te zeggen wat ze voelen. Ik zal hem nooit vertellen dat huilen voor meisjes is en dat soort onzin. Mijn zoon zal mogen zeggen wat hij voelt op het moment dat hij het voelt. Geen uur later, niet de volgende dag. Ik zou graag zien dat de volgende generatie authentiek is en zich oprecht en spontaan kan uitdrukken. Mannen moeten hun emoties nog altijd achter slot en grendel houden. Saphir zal Saphir zijn, wars van alle clichés die men verwacht van een zwarte man.”
Ik heb lang op straat geleefd. Dat vormde mijn karakter.
Over het moederschap
Hoe ga je om met deze tijd, waarin alles steeds sneller gaat?
“Ik denk dat we een heel oppervlakkige perceptie hebben van de tijd, onder meer door de sociale media. Die creëren illusies. Vandaag halen we leven en sociale media ten onrechte door elkaar. Een voorbeeld dat ik graag aanhaal, is het vuurwerk op Independence Day. Veel mensen kijken daarnaar door hun smartphone. Alles wat ze beleven gaat via hun telefoon. Alsof ze in het echte leven niets meer kunnen ervaren. Ook op concerten kijken mensen naar het podium via hun scherm. Ze nemen alles op om het achteraf te herbeluisteren, maar op het moment zelf zijn ze niet echt aanwezig. Ze willen vooral anderen laten weten dat ze er waren. Ik kijk nauwelijks tv en ben zo weinig mogelijk bezig met mijn telefoon. Ik wil dat mijn zoon echte ervaringen opdoet, dat hij een normale kindertijd heeft. Dat hij met blokken speelt en boeken leest. Ik zou Saphir hetzelfde speelgoed willen geven dat ik had als kind.”
Zijn er ook dingen die je zelf niet had in je kindertijd en die je hem graag wil geven?
“Vanaf mijn vierde heb ik mezelf moeten opvoeden. Ik wil dat hij voelt wat het betekent om geliefd te zijn, om iemand te hebben die over je waakt. Ik heb hem graag dicht bij mij en bij zijn vader. Ik wil dat hij veel dingen ervaart en ontdekt, zodat hij later gegronde keuzes kan maken over wie hij zal zijn, en waarin hij gelooft.
Ik heb lang op straat geleefd. Dat heeft mijn karakter gevormd. Ik zie het als een positieve ervaring, een zegen. Ik heb er de mensen leren begrijpen. Ook mijn zoon kan me veel leren. Ik heb hem negen maanden gedragen, maar hij zal de rest van zijn leven over mij waken. Door hem heb ik geleerd wat liefde is. Onvoorwaardelijke liefde. Mijn zoon houdt van mij, wat er ook gebeurt. (er wellen tranen op in haar ogen) Ik heb hem het leven geschonken, en weet je, de donkere kant die we allemaal in ons hebben, is die dag lichter geworden. Mijn zoon is mijn alles. Ik weet dat het een beetje idioot klinkt, maar toen ik zwanger was, besefte ik niet dat er letterlijk een persoon uit mijn buik zou komen. Ik ben gek op Saphir. Het is de mooiste afhankelijke relatie ter wereld.”
Haar lach relativeert de sterke emoties een beetje. “Moeder worden heeft me gevoeliger gemaakt voor het lot van andere kinderen. Zodra ze die baby op je buik leggen, wordt alles anders. Vóór Saphir was alles een beetje tijdverlies. (lacht) Op een dag zal hij zelf kinderen hebben, zijn eigen gezin, en zal ik een schakel in de ketting zijn. Ik zie de kerstdagen en Thanksgiving al voor mij, allemaal samen rond de tafel. Ongelooflijk dat ik op een dag grootmoeder zal zijn, en betovergrootmoeder.”
Voelen en vechten
Wat wil je nog bereiken in je leven?
“Eerlijk gezegd: op dit moment wil ik alleen maar de beste moeder ter wereld zijn. De rest is theorie. Onlangs had ik het er met Kanye over hoe belangrijk het is om jezelf te tonen aan de wereld zoals je je vanbinnen voelt. En voor veel mensen spelen schoenen daarin een belangrijke rol. Cool zijn, dicht bij het echte leven staan. Vooral in Parijs gaat er veel aandacht naar je uitstraling op straat. Ik wou een model van schoen ontwerpen dat dicht bij mijn roots staat. Misschien kan ik daardoor andere mensen helpen cool te zijn. Dat is ook een manier om mijn stempel te drukken op de wereld.”
Authentiek zijn is altijd de moeite waard.
Zie je jezelf als een rolmodel voor de volgende generatie?
“Veel meisjes willen op mij lijken. Ze scheren hun haar kort en zijn trots op het spleetje tussen hun tanden. Ik ben blij dat ik een rolmodel kan zijn voor hen, want zelf heb ik moeten leren om tevreden te zijn met de vrouw die ik ben. Vooral in mijn carrière als model ben ik er fier op dat ik nieuwe criteria heb gesteld voor de vrouwen na mij. Als een soort erfenis. De wereld heeft nood aan leuke meisjes. Aan eerlijkheid, transparantie en de vrijheid om jezelf uit te drukken.
Ik scheer mijn haar af als ik dat wil, ik ben tevreden met mijn uiterlijk, en ik huil of roep als ik daar zin in heb. Voelen en vechten als het nodig is - dat is cruciaal voor mij. Ik word soms geconfronteerd met racisme en discriminatie, maar ik blijf doen en zeggen wat ik wil, wat ik voel. Soms kom ik daardoor in de problemen, maar authentiek zijn is altijd de moeite waard. Dat geloof ik en daardoor kan ik ’s nachts goed slapen.” Gesteld dat Saphir geen roet in het eten gooit, tenminste.
Meer interviews:
