#SAGGYBOOBSMATTER
Genotsheuvels. Joekels. Boezem. Bloemkolen. Meloenen. Tetten. Melkklieren. Tietjes. Koplampen. Memmen. Voorgevel. Er zijn duizenden woorden voor borsten – en duizenden borsten die eraan beantwoorden. Maar slechts weinig van die synoniemen duiken op in cultureel verantwoorde conversaties. Aan de ene kant heb je de kunstig uitgelichte, pronte modetietjes – grote borsten krijgen maar zelden aandacht in designercollecties, en bh’s nog minder, iets wat veel vrouwen terecht furieus maakt. Aan de andere kant heb je de wiebelende pin-upborsten à la Betty Boop. Tot zover de borsten in het openbaar domein. Privéborsten – die van jou en mij – passen niet in de strenge tweedeling. Op hangende borsten, slappe borsten en borsten die niet blank zijn, werd doorheen de geschiedenis neergekeken.
Maar er is verandering op komst. Chidera Eggerue, aka The Slumflower, is blogger en auteur van ‘What a Time to be alone’. In 2017 lanceerde ze #saggyboobsmatter als antwoord op body shaming. Onder een bh-loze selfie op Instagram schreef ze: “Hoe kun je slappe borsten stylen: een handleiding. Stap 1: draag die outfit gewoon. Stap 2: onthoud dat je je nergens iets van aantrekt. Dood gaan we allemaal.”
De beweging ging viraal en bevestigde Chidera’s positie als body positivity-activiste. “Ik was het beu om een afkeer te hebben van mezelf, beu om redenen te vinden om mezelf te veroordelen, en ik was het beu om bepaalde outfits te vermijden omdat ze de vorm van mijn borsten blootgaven”, zegt ze. “Op mijn negentiende besliste ik geen bh meer te dragen. Vandaag weiger ik om me te laten intimideren door jurkjes of topjes met decolleté.” Zoek de hashtag op Instagram en je vindt duizenden vrolijke beelden van vrouwen over de hele wereld die trots zijn op hun borsten, wat hun vorm of maat ook is.
