Magische stem, betoverende glimlach, wie-doet-me-watblik – Jorja is een rijzende ster in de muziekwereld. Ze won een Brit Award, is headliner op de beste festivals en mag zich sinds kort Dior Make-up Ambassador noemen. Met topmodel en BFF Adwoa Aboah bespreekt ze haar leven aan de hand van songs.
Internationale vrouwendag. Jorja Smith brengt een intieme set op een podium in Hackney, Oost-Londen. Een paar honderd vrouwen in het publiek zingen haar hit ‘Teenage Fantasy’ mee. De organisatie van het event is in handen van Gurls Talk x Boiler Room, de community onder leiding van Brits topmodel en activiste Adwoa Aboah, die mentale issues bij meisjes bespreekbaar wil maken. Adwoa is Jorja’s bestie, by the way. Er hangt elektriciteit in de lucht, en Jorja loopt de hele avond rond met een smile van oorbel tot oorbel.
Smith in stroomversnelling
De fantastische Ms. Smith heeft dan ook veel om blij over te zijn. De afgelopen vier jaar nam de carrière van de 22-jarige zangeres een duizelingwekkend hoge vlucht. Jorja groeide op in Walsall, West Midlands, als dochter van een hr-specialist en een juwelenontwerpster. Ze was amper 18 toen ze naar Londen verhuisde om bij haar oom en tante te gaan wonen en in een Starbucksfiliaal te gaan werken (“Ik was een lousy barista”). Dan, in januari 2016 – nog voor ze bij een label zat – dropte ze haar eerste single ‘Blue Lights’ op SoundCloud. Op één maand tijd werd het nummer meer dan 400.000 keer beluisterd. Jorja Smith ging viraal. Sindsdien kon ze al samenwerken met Drake, Kendrick Lamar en Stormzy.
Haar debuutalbum ‘Lost & Found’ werd bekroond met zowel Grammy- als Mercurius-nominaties, en in februari sleepte ze de Brit Award voor Best Female Solo Artist in de wacht. Het beeldje staat vandaag te pronken in haar woonkamer. Deze zomer was ze headliner op het Field Day Festival en speelde ze op Glastonbury. Onlangs werd ze, in navolging van Bella Hadid en Natalie Portman, verkozen tot Make-up Ambassador van Dior. Je mag dus gerust zeggen dat Jorja’s carrière in een stroomversnelling zit.
De soundtrack van Jorja’s leven
Een week na het Boiler Room-optreden op Internationale vrouwendag nestelt Jorja zich met bestie Adwoa Aboah in een roze pluchen sofa in haar flat in noordwest Londen. Gespreksonderwerp: de soundtrack van Jorja’s leven. Al gauw hebben de vriendinnen het over vertrouwen, huilbuien en waarom Jorja in de toekomst beter voor zichzelf wil zorgen.
Een song die je doet terugdenken aan je jeugd: 'Teenage Fantasy' van Jorja Smith
Adwoa Aboah: Ik herinner me nog goed het moment dat ‘Teenage Fantasy’ uitkwam. Voor mij was dat de ultieme song over prille liefde. Ik herkende er zo veel in. Het is nog altijd een van mijn favoriete nummers. Was het moeilijk voor jou om op je achttiende naar Londen te verhuizen? Had je een plan?
Jorja Smith: “Eigenlijk niet, ik deed het gewoon ... Ik ben nogal hands-on. Ik stel veel vragen, maar niet over mezelf. Het liefst vlieg ik er gewoon in. Londen is een heel fijne stad om te wonen. Ik ben graag onafhankelijk, dus ik ging vaak in mijn eentje op onderzoek uit. Alleen al op de underground stappen vond ik spannend. Londen is zo anders dan waar ik vandaan kom. Toen ik in Oxford Street liep en het stukje straat uit de film Boyhood herkende, werd ik helemaal wild.”
Als je songs schrijft, wat schrijf je dan eerst? De tekst of de muziek?
“Ik ben nog nooit begonnen met de tekst. Ik zing gewoon en noteer een paar woorden die passen bij de melodie. In het begin zit daar niet veel betekenis in, maar vaak herhaal ik bepaalde zinnen of woorden een paar keer. Die neem ik dan op met een app op mijn gsm, om dan van voren af aan te beginnen.”
Met welke song debuteerde je?
“‘Blue Lights’. Intussen lijkt dat al eeuwen geleden. Ik schreef die song toen ik nog in Walsall woonde. Het nummer doet me nog altijd aan thuis denken, op de een of andere manier. De respons was waanzinnig. Ik had nog nooit een nummer uitgebracht, dus ik wist niet wat normaal was en wat niet. Omdat de song het goed deed, bracht ik nog een nummer uit, en nog een, en toen bleef ik maar songs en video’s uitbrengen. En nu zitten we hier.”
Schrijf je nog altijd over de dingen die je meemaakt?
“Ja, absoluut. Onlangs schreef ik: ‘Ik ben voortdurend onder de indruk van alle dingen die je me leert’. Ik kan snel boos worden, maar gelukkig weet mijn vriend (producer Joel Compass, red.) heel goed zijn kalmte te bewaren. ‘Leer me hoe ik rustig blijf’, vroeg ik hem. Ik wil niet langer zo boos worden dat ik begin te gillen en te schreeuwen. Ik wil rustig zijn, maar dat lukt me niet zo goed.”
Een song die je met de voeten op de grond houdt: 'Love Is A Losing Game' van Amy Winehouse
Als ik je hoor zingen, moet ik vaak denken aan Amy Winehouse en de documentaire die Asif Kapadia maakte over haar leven. Amy schreef nummers die sterk verbonden waren met een bepaalde periode in haar leven. Het probleem was dat ze die songs moest blijven zingen en zo gedwongen werd om telkens opnieuw terug te keren naar die moeilijke tijden. Stel jij grenzen op dat vlak? Zijn er dingen die je niet wilt doen om niet altijd weer dat stukje verleden te herkauwen?
“Ik heb die documentaire wel vier keer gezien … En ik begrijp Amy volledig. Soms wil je niet zingen over de vervelende dingen waarover je songs hebt geschreven. Ik kan nogal goed doen alsof alles goed gaat. Vorig jaar op tournee werd het me op een bepaald moment te veel. Niet dat ik niet meer wilde zingen, maar er was zoveel gebeurd op zo’n korte tijd en ik werkte zo hard … Tussen de bisnummers stond ik in de coulissen te huilen. Ik voelde me rot, maar ik moest het podium weer op en glimlachen en doen alsof ik de tijd van mijn leven had. Mijn fans waren speciaal voor mij gekomen, dus ik wou ze een show geven die ze nooit zouden vergeten.”
Je voelde je overweldigd ... Ik herken dat wel. Het is fantastisch om plots in de schijnwerpers te staan, maar je wilt het niet de hele tijd. Alles ziet er leuk uit en dat is het ook. Je bent dankbaar. Het is geweldig, maar ook verdomd moeilijk en op sommige dagen word je wakker en zou je liever thuisblijven en onder een dekentje tv-kijken.
“Het was een leerproces. Ik ben geen fucking robot. Ik heb het geprobeerd, en ik kan het niet. Vorig jaar werd het me gewoon even te veel. Al die interviewers die me dezelfde vragen stellen, al die mensen die zeggen: ‘Je bent fantastisch’. Ik wou veel liever dat ze gewoon normaal deden tegen mij. Dat is waarom ik zo blij ben met mijn familie en vrienden.”
Hoe belangrijk is het voor jou om je te omringen met mensen die je volledig kunt vertrouwen?
“Het is een absolute must om je te omringen met eerlijke, authentieke mensen die hun eigen problemen hebben en daarover willen praten met jou, en niet alleen over wat jij doet. Waar ik echt van baal, is wanneer ik het zo druk heb dat ik geen tijd heb om mijn vrienden te zien. Vorig jaar bijvoorbeeld was enorm hectisch. En als ik dan een week vrij had, probeerde ik die vol te proppen met afspraken. Die ik vervolgens weer allemaal moest afzeggen omdat ik gewoon te moe was. En daar voelde ik me dan rot over. Gelukkig heb ik heel begripvolle vrienden.”
Over jezelf mooi voelen
Een song die je het gevoel geeft dat je mooi bent: 'Video' van India.Arie
Wat betekent het voor jou om de nieuwe Dior Make-up Ambassador te zijn? We hebben het er vroeger al over gehad dat we ‘mixed race girls’ zijn en dat daar verantwoordelijkheden bij horen. Wat hoop je te bereiken als gezicht van een bekend modemerk?
“Ik hoop dat jonge mixed race-meisjes op school me zien en denken: ‘Oh, ik lijk op haar!’”
Was er iemand met wie jij je kon identificeren toen je opgroeide?
“Sarah-Jane Crawford. Ze werkte voor BBC Radio 1Xtra, en zij is mixed race. Ze heeft
prachtige lippen en droeg altijd felrode lippenstift.”
Wat betekent mooi zijn voor jou in 2019?
“Goed in je vel zitten, en weten dat je imperfecties je perfect maken. Je moet beseffen dat je mindere kantjes hebt. En dat onvolkomenheden oké zijn. Ze maken je tot wie je bent. Ik ben volledig naturel. Ik bedoel, ik draag wel make-up, maar ik heb niets laten doen aan mijn gezicht. Ik heb er altijd zo uitgezien.”
Probeer je graag nieuwe beautylooks uit? Ik voel me zelf het meest op mijn gemak wanneer ik mezelf ben. Ik denk altijd: ‘Laat me eruitzien alsof ik op vakantie ben geweest, maar nog een beetje zweterig ben na het rennen ...’
“Ik hou echt van foundation! Ik vind het leuk dat Dior ook huidverzorgingsproducten op de markt brengt. Meestal breng ik gewoon een make-upbasis aan, met mooie highlights en wat bronzer, en soms nog wat blush. Ik zet ook mijn wenkbrauwen en ogen wat aan. Ik zie er het liefst uit als mezelf. Ik hou van een dauwachtige look, van glowy en fris.”
Over mode en durf
Een song die je associeert met fashion: 'Clarks' van Vybz Kartel
Wat ik bewonder aan jou is dat je een mini-jurk combineert met sneakers, niet met hoge hakken. Zoals op je Boiler Room-optreden. De meeste meisjes zouden denken: ‘Oh nee, dat kan ik niet doen, daar voel ik mij niet goed bij’. Kreeg je gaandeweg minder gêne om bepaalde dingen te dragen?
“Absoluut, ja. Toen ik van Walsall naar Londen verhuisde, had ik nog nooit een korte broek of rok gedragen. Maar door al die fotoshoots ben ik daar snel in gegroeid. Het gebeurt op shoots heel vaak dat de kleding alleen in bepaalde standaardmaten beschikbaar is, en ik heb geen standaardmaten. Ik heb veel geleerd door me in bepaalde kledingstukken te wringen. Op mijn vijftiende zou ik overstuur zijn geweest. Maar eigenlijk hoef je alleen maar kleding te dragen waarin je je goed voelt.”
Het is al vaak gebeurd dat ik op een fotoshoot kwam en dat ze zeiden: ‘Denk je dat je hierin past?’ En dan wurmde ik me erin, omdat ik mijn best wou doen. In de winkel of thuis zou ik dat nooit doen. Daar laat je wat niet past gewoon liggen. Lees je soms de negatieve commentaren die je krijgt? Ik vind het fijn als mensen niet van mijn outfit houden. Dat maakt me blij omdat ik niet graag volledig in het plaatje pas. Dus dan heb ik mijn doel bereikt.
“Veel mensen denken dat ik de commentaren niet zie, omdat ik massa’s volgers heb. Maar ik zie ze wel, ik lees ze alleen bewust niet. Mijn buik is niet plat en wanneer ik strakke kleren aantrek, zie je dat een beetje. ‘Ze lijkt wel zwanger’, krijg ik dan te lezen. Daar heb ik dus geen boodschap aan, wanneer ik net hard aan het trainen ben in de sportschool. Dus ik lees geen comments meer. Toen ik Stormzy ontmoette, zei hij: ‘Het enige wat telt, is dat jij je er goed bij voelt’.”
Is er op dit moment een celebrity wiens look je bewondert?
“Ik hou van jouw stijl. En ik hou van Rihanna. En jij?”
Ik hou vaak van hoe mannen zich kleden. En ik hou ook van Rihanna. Af en toe heb ik zin om me te kleden zoals zij, maar daar ben ik eigenlijk een beetje te lui voor, en dus trek ik maar een trainingspak aan.
Een song over zakendoen: 'Bitch Better Have My Money' van Rihanna
Over innerlijke critici
Wat wil je allemaal bereiken dit jaar?
“Het wordt een leuk jaar. Ik voel me een stuk beter in mijn vel, mijn energie zit goed. Ik ga naar Zuid-Amerika om daar op een aantal muziekfestivals te spelen, maar ik heb ook wat vrije tijd, en daarin wil ik de omgeving een beetje verkennen. Ik wil dit jaar in elk geval meer lezen. In 2018 heb ik maar één boek gelezen en ben ik er in vier begonnen. Toen het zo druk was vorig jaar, ging dat een beetje ten koste van mijn creativiteit. Ik wil dus ook weer goeie films zien en er inspiratie uit halen voor liedjes of videoclips. Ik hou echt van de muziek die ik net heb uitgebracht. Waarschijnlijk omdat die gaat over de dingen die me nu bezighouden, zoals me meer durven openstellen. Ik leer bij over mezelf. Ik pieker veel en worstel met m’n geest. Het helpt me om daarover te schrijven.”
Ik ga dagelijks het gevecht aan met de critici in mijn hoofd. Tegelijk ben ik ze dankbaar omdat ze me pushen. En als ik alles heb gegeven, zeg ik: ‘Hou nu even je mond en laat me met rust!’
“Ik ben echt hard voor mezelf, net als jij. Anders zou ik niet staan waar ik sta. Ik dwing mezelf elke ochtend om een nummer op te nemen, een video te maken of een shoot te doen. En als ik een optreden verknoei, ben ik heel kwaad op mezelf. Vroeger huilde ik in zo’n situaties achter gesloten deuren. Ik was echt van streek. Nu probeer ik eerder om het juiste evenwicht te vinden tussen hard zijn voor mezelf en weten wanneer het goed genoeg is. Ik leer ook kijken naar wat ik bereikt heb en daar trots op zijn.”
