ELLE backstage: achter de schermen bij LN Knits

We staan in het hoofdkwartier van LN Knits, het knitwear label van de Antwerpse ontwerpster. Een label waar duurzaamheid en Peruviaanse wol centraal staan, al is er van het geitenwollen sokken cliché geen sprake. Een romantisch paar TV-sokken spotten we dan weer wel, maar dat is een ander verhaal…

 

Een skatergirl met brei-ambities? Je komt ze niet elke dag tegen. Nochtans voldeed Ellen Kegels op 16-jarige leeftijd aan die beschrijving. Toen stampte ze LN Beanies uit de grond en begon ze zelf mutsen en sjaals te breien en haken –in eerste instantie enkel voor familie en vrienden. Een passie die uiteindelijk ook haar job werd en enkele jaren geleden tot een vast label uitgroeide. De combinatie van kwalitatieve Alpaca wol en handwerk slaat duidelijk aan. Sindsdien heeft Ellen ook LN Andes in het leven geroepen, een meer luxueuze lijn. “LN Beanies is wat jonger en sportiever, gebruikt grovere materialen en steken. Daarmee durf ik al eens te experimenteren. De collecties  van LN Andes zijn dan weer steeds op dezelfde modellen en haakmethodes gebaseerd.” Twee webshops, 25 verkooppunten in België: een succesverhaal dat nog lang niet uit is gebreid!

 

Een bezoekje aan Ellens werk-en woonplaats maakt het al snel duidelijk: deze vrouw houdt van een goed verhaal. Weinig verwonderlijk dan ook, dat ook haar eigen label een leuke draai kent. “Toen ik net begon, heb ik hier in België een aantal omaatjes verzameld die voor mij konden breien en haken. Na een tijdje ben ik echter in contact gekomen met de VZW Solid International, een organisatie die kansarme mensen in Peru aan het werk wil zetten. Sindsdien laat ik mijn collecties in hun atelier in Ayacucho produceren. Mijn Belgische omaatjes maken thuis de basiscollectie, die vervolgens naar hun Peruviaanse collega’s wordt opgestuurd voor de productie in grotere oplage. Toen ik pas begon, werkten er in Peru 15 meisjes een paar maanden per jaar aan mijn collecties, nu zijn dat er 150, het hele jaar door!”

 

Is het wel zo eenvoudig om als jong label volgens duurzame principes te werken? “Eigenlijk niet, het is echt een uitdaging. Niet alleen wordt alles met de hand gemaakt, wat betekent dat er extra werkuren en dus een extra productiekost aan mijn collecties hangen. Bovendien zitten we qua ontwerp niet altijd op dezelfde lijn. Ik ben 1m80, in Peru halen ze vaak amper 1m50. Daarbij werk ik graag met oversized ontwerpen: als zij zo’n trui voor zich houden, lijkt het wel een jurk. Dan concluderen ze maar dat ik verkeerd zit en maken ze het tien centimeter korter. Er moet dus echt heel veel gecorrigeerd en opnieuw opgestuurd worden –ondanks de maattabellen, patronen en technische fiches die ik opstel. Een lang en intensief proces, maar ik zou het niet anders willen. Duurzame mode is belangrijk voor me, zonder zou ik geen verhaal hebben en slechts een knitwear label zoals duizenden anderen zijn.”

Een unieke filosofie, die zich ook in de inrichting van Ellens appartement laat voelen. Aan de muren prijken foto’s van haar Peruviaanse werksters: “Eén of twee keer per jaar reis ik naar Ayacucho met een fotografe om alles vast te leggen.”

Ellen kocht de loft, een voormalige opslagplaats voor graan, heel bewust als woon- én werkplaats. De productie gebeurt dus buitenshuis, maar verder zijn haar bureau, showroom en stock onder dit dak verzameld. “Ik heb eigenlijk weinig aan het oorspronkelijke interieur veranderd, maar heb er wel wat warmte aan toegevoegd. De vorige eigenaar leefde hier als in een kerk, het galmde ongelooflijk hard. Ik heb dus tapijt, gordijnen, mijn sjaal en wol kriskras toegevoegd om het wat warmer te maken.” 

“Volgeplakte muren zijn voor mij niet nodig: ik doe overal indrukken en inspiratie op, maar hoef dat niet constant rondom me te hebben. Bovendien werk ik met simpele collecties en basismodellen, dus echt krachtige nieuwe inspiratie is er niet. Voor mij niet teveel tierelantijntjes dus: juwelen draag ik trouwens nooit, dat is gewoon opsmuk. Dat geldt ook voor mijn ontwerpen: ik heb geen nood om verschillende kleuren te mixen of flochkes toe te voegen.” 

 Op de vloer ligt nog een installatie voor de lookbook shoot die Ellen een dag voor ons bezoek organiseerde –echt àlles gebeurt in dit appartement! “Bedoeling is om mijn wereldje in beeld te brengen. Er liggen  natuurlijk ontwerpen en breinaalden bij, maar ook mijn Moleskine boekje moest op de foto. Ik hou sinds het prille begin echt alles –van ideeën tot To Do lijstjes en rekeningen- bij in kleine schriftjes en zou nooit meer zonder kunnen. Er ligt ook een traditionele Peruviaanse hoed: verschillende kleuren zeggen daarbij iets over je relatiestatus. Beige staat voor single –mijn vriend zal het niet graag horen- maar ik vond die gewoon goed bij het kleurenpallet passen.”

Aan de muur hangen de drie sjaalmodellen van LN Andes: Mini Maria, Big Bertha en Long Lucy. “Deze zijn een eerste try-out, een mengeling van alpaca en zijde, we moeten nog beslissen of we ermee verder gaan of niet.”  

 

Ellens hoed mag dan wel op ‘single’ staan, de aanwezigheid van een vriend wordt verraden door een paar bedkousjes. “Haha, hij is hier helemaal dol op, we dragen ze ‘s avonds voor TV. Ik had ze in de kast verstopt, maar van mij mag je ze best ook fotograferen...” Liefde is: kousjes voor elkaar breien!

 

 “Sinds kort werkt mijn zus fulltime met mij en dat verloopt echt goed: we zijn twee handen op een buik en vullen elkaar perfect aan. Enig probleem: ze mag niet tegenover mij zitten want dan babbelen we teveel. Ik heb haar voorlopig dan ook aan de eettafel, ver buiten mijn gezichtsveld geïnstalleerd.” 

Op Ellens bureau ontdekken we een tweede lookbook installatie met stukken uit de komende wintercollectie. Het is voor ons liefde op het eerste gezicht met de roze kabeltrui! “Eén vrouw in Peru heeft aan zo’n sweater ongeveer twee weken werk.” 

“Dit zijn kleuren voor de nieuwe collectie. Ik krijg staaltjes toegestuurd vanuit Peru met mogelijke tinten voor de Alpaca wol, op basis daarvan kies ik, dan sturen ze stukjes samples van de gekleurde wol om te zien of het overeenkomt. Dit blauw klopt bijvoorbeeld niet, het moet donkerder, dus hier is er nog werk aan de winkel.”

 

“Ik wilde absoluut een parkiet toen ik verhuisde, om me gezelschap te houden. Mijn vrienden wisten dat ik er meteen gek van zou worden, dus hebben ze me op mijn housewarming een mechanische vogel gegeven. Hij maakte geluid bij de minste harde klap, uiteindelijk vond ik dat ook irritant dus de batterijen zijn er al lang uit…”

Achteraan in de loft bevindt zich de showroom/persoonlijke dressing van Ellen.“Vanaf komende winter komen er ook sweaters voor mannen, dit is alvast een voorproefje!” 

“Deze trui kan je met de V vooraan én in de rug dragen.”

“Een kleine knipoog naar mijn familienaam Kegels…”

“Foto’s van vrienden en familie, de chihuaha’s van mijn zussen,…"

Deze tekst komt uit een Chinees gelukskoekje dat ik in 2011 kreeg, toen ik pas fulltime met mijn labels was beginnen werken: "Als de winter komt, zal de hemel een regen van succes over je laten vallen." Woorden die achteraf gezien bijzonder profetisch klinken. Of het nu om skatergirls, Belgische omaatjes, ELLE redactrices of Peruviaanse vrouwen gaat: winter of niet, LN Knits laat ze niet in de kou staan! (Beeld: Oona Smet)